Και «καταφύγιο της αλήθειας» ο Αλέξης Τσίπρας;

Πρόκειται για ανέκδοτο, που περιέχει μία φοβερή προειδοποίηση: όταν και ο ψεύτης πιστεύει στο ψέμα του,  τότε η αλήθεια πεθαίνει οριστικά, αφού δεν υπάρχει μάρτυρας να την φέρει στον κόσμο.

Διαφορετική είναι η περίπτωση του «ωμού ψεύ­τη».  Ο οποίος, διατηρώντας «αρχιμήδεια απόσταση» από το ψέμα του, το χρησιμοποιεί εργαλειακά για να καταστρέψει την ικανότητα προσανατολισμού μας στον κόσμο, προκειμένου να πετύχει τους δικούς του σκοπούς. 

Αυτήν την επίθεση του ωμού ψεύδους υποστήκαμε ως κοινωνία όταν, με την έναρξη της οικονομικής κρίσης,  οι δικοί μας δημαγωγοί  οργάνωσαν, με μοναδικό εργαλείο το ψεύδος, την πιο κυνική δολιοφθορά που γνώρισε ποτέ  η χώρα.

Με τον κορυφαίο μάλιστα των δημαγωγών να διακηρύσσει την επαναστατική του «αλήθεια»: ότι ο ίδιος αρνείται ηρωικά να πληρώσει στην πολιτεία τους φόρους του για το σπίτι του. Έτσι ώστε, με το θλιβερό παράδειγμά του, να εξωθήσει και τους πολίτες να συμμετάσχουν μαζικά στη δολιοφθορά κατά της χώρας.

Όταν όμως πέτυχε το οικονομικό σαμποτάζ κατά της χώρας, το ίδιο άτομο, με πρωτοφανή απουσία αιδούς, ομολόγησε το ψέμα του. Ότι δηλαδή, όταν έλεγε ότι δεν πληρώνει τους φόρους για το σπίτι του, δεν είχε δικό του σπίτι!

Αφού λοιπόν η σχέση του με τα σπίτια εντάχθηκε από τον ίδιο στο οργανωμένο ψέμα του, πάνω στο οποίο οικοδόμησε την επιτυχία του να γίνει μέχρι πρωθυπουργός, ακολούθως εμφάνισε την εκ μέρους του κατοχή  παραθαλάσσιας διώροφης βίλας σε μία από τις πιο ακριβές περιοχές της χώρας  σαν «μίσθωση», με μίσθωμα όμως που δεν αντιστοιχεί σε βίλα αλλά σε διαμέρισμα υποβαθμισμένης περιοχής!

Με την έπαρση μάλιστα που του δημιούργησε  η προηγούμενη επιτυχία του ψεύδους, αδιαφόρησε για το προφανές: ότι οι περίεργες συνθήκες και «διαδρομές» του νέου σπιτιού από μόνες τους οδηγούσαν στην πεποίθηση ότι μόνον μίσθωση δεν ήταν αλλά κάτι που πάλι ο ίδιος έκρυβε.

Για να αποδειχθεί έτσι ξανά ότι το ολοκληρωτικό παραλήρημα  για την παντοδυναμία του ωμού ψεύδους συχνά έχει ένα απροσδόκητο θύμα: τον ίδιο τον ψεύτη. Αφού, πιστεύοντας στην μαγική δύναμη του ψεύδους, περιφρονεί τα προφανή και τα αυτονόητα. Με αποτέλεσμα,  όχι μόνον να μην τον ακούει κανείς, αλλά κυρίως να μην υπάρχει άνθρωπος επί της γης που να τον πιστεύει!

ΥΓ. Πρέπει να αναγνωριστεί στον ωμό ψεύτη και μία προσφορά στην αλήθεια, που επίσης μας την επισήμανε η Χάννα Άρεντ: Σε αντίθεση με τον «αρεντικό» φρουρό που πιστεύει στο ψέμα του, ο ωμός ψεύτης, για λόγους αποτελεσματικότητας, είναι υποχρεωμένος να διατηρεί επίγνωση της διάκρισης μεταξύ  αλήθειας και ψέματος. Έτσι έχουμε το παράδοξο: ακόμη και αν όλη η ανθρωπότητα  εξαπατηθεί από τον ωμό ψεύτη,  η αλήθεια «δεν έχει ακόμη εξοβελιστεί εντελώς από τον κόσμο, αφού έχει βρει σαν τελευταίο καταφύγιο τον ίδιο».