Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι τα πραγματικά αίτια του φαινομένου πεταλούδας. Φεύγει ο Αλεξιάδης, χαμογελάνε οι Έλληνες Αφρικής, καρατομείται ο Φίλης, ξεκαρδίζονται οι παππάδες της Αρχιεπισκοπής. “Ποιος κυβερνά αυτόν τόπο;” αναρωτιόντουσαν όλη την προηγούμενη εβδομάδα οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες για να σχολιάσουν την απόφαση του ΣτΕ. Ο Τσίπρας μάλλον δεν αντελήφθη τον ρητορικό χαρακτήρα του ερωτήματος και θεώρησε εαυτόν υπόχρεο σε απάντηση. Το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε και απάντησε ειλικρινά: Μα φυσικά η Εκκλησία! Η Εκκλησία κυβερνά με την θεόσταλτη σοφία του μέτρου. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αρνήθηκε να ρίξει όλη την Κυβέρνηση όπως του πρότεινε ο παπατρέχας Καμμένος. Αν το είχε πράξει θα είχε υποπέσει εις το αμάρτημα της πλεονεξίας. Θα είχε πετύχει κάτι περισσότερο από αυτό που αρκούσε. Και αρκούσε απλά να αποκαθηλωθεί, κατά ταπεινωτικό τρόπο, ο Νίκος Φίλης.
Επειδή όμως όλα εν σοφία είναι ποιημένα, το ρόλο του Φίλη στην Κυβέρνηση θα αναλάβει να φέρει εις πέρας ο νέος υφυπουργός Παιδείας, ο Κώστας Ζουράρις. Ο άνθρωπος, που, πριν αρκετά χρόνια, είχα για πρώτη φορά ακούσει στην τηλεόραση να εξηγεί επί τουλάχιστον ένα τέταρτο γιατί το επίθετό του γράφεται με γιώτα και όχι με ήττα. Ένας μάγος του υπνωτισμού καθώς με κρατούσε για ώρα προσηλωμένο να παρακολουθώ αυτό το ανούσιο θέμα που μόνος του δημιούργησε, μόνος τους διαφώνησε με τον εαυτό του και μόνος του τελικά επέλυσε. Επομένως είναι άξιος διάδοχος Φίλη. Έχει άπειρη ικανότητα για να πραγματευτεί τα θέματα που ο προκάτοχος του άφησε ανοιχτά, όπως το τι συνέβη στην γενοκτονία των Ποντίων και τη μάχη του Μαραθώνα. Οι αφιθιονάδος της Ιστορίας δεν θα μείνουν παραπονεμένοι. Για τους ημετέρων Πανεπιστημίων μετέχοντες, δεν παίρνω όρκο.
Οι γυναίκες του σχήματος ασφαλώς τραβάνε τα βλέμματα. Φράση που θα προξενεί άφατη θλίψη στην Θεοδώρα την Τζάκρη την οποία για χρόνια είχαμε συνηθίσει ως “γυναίκα του σχήματος”, του κάθε σχήματος, της όποιας Κυβέρνησης. Η Τζάκρη είναι η παρενέργεια στον “ανασχηματισμό-πεταλούδα” που πειραματίσθηκε χθες ο Τσίπρας. Χωρίς καρέκλα χθες η Θεοδώρα, κλαυθμοί και οδυρμοί στις μπουτίκ του Κολωνακίου. Σχεδόν “μανιέρα” είχε γίνει στην θέση της. Ουδείς αναντικατάστατος όμως στον μανιερισμό και έτσι η Λυδία Κονιόρδου θα ράψει αυτή ταγιέρ.
Κάθε σωστό πείραμα όμως, όσο πετυχημένο και αν είναι, πρέπει να εξηγεί πως επέλεξε το δείγμα του. Με ποιο σκεπτικό υπουργοποιήθηκε για παράδειγμα και η τριανταενάχρονη Έφη Αχτσιόγλου, με μεταπτυχικά και διδακτορικα και μαζί με αυτήν πήρε θέση και η Κατερίνα Παπανάτσιου, λογίστρια αγροτικού συνεταιρισμού Βόλου; Αν προσέξουμε τα βιογραφικά τους όμως θα δούμε ένα κοινό στοιχείο. Η Παπαναστασίου έχει το υπερατού στο cv της: Ως φοιτήτρια ήταν μέλος της ΚΝΕ, μετά στο ΚΚΕ, μετά Συνασπισμός, μετά ΣΥΡΙΖΑ, μετά Υφυπουργός. Η πρώην συνεργάτις του Κατρούγκαλου ήταν μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού, συμμετείχε στο Ελληνικό Φόρουμ και λοιπά αριστερά αγωνιστικά σχήματα που αν συνεχίσω να αναφέρω θα μπερδέψω διότι ποτέ δεν κατάφερα να ξεχωρίσω την μια συλλογικότητα από την άλλη. Πρώτη στην πορεία, πρώτη στα θρανία λοιπόν. Επομένως το δείγμα του πειράματος έχει συνοχή. Όποιος δεν έχει λερώσει τα χέρια του με Ριζοσπάστη, όποιος δεν έχει βγάλει φουσκάλες στις παλάμες κρατώντας πλακάτ σε πορείες, υπουργηλίκι γιοκ.
Ο υπόλοιπος ανασχηματισμός κύλησε σχετικά ευχάριστα. Σαν ένα απόγευμα με εκπομπή μαγειρικής. Δίψα για να παρασκευάσουμε λιχουδιές. Με το άνοιγμα του ψυγείου ανακόπτεται η φόρα. Δεν υπάρχουν τα υλικά. Από την άλλη, με τόση τηλεοπτική γευσιγνωσία, ο κόσμος ξεγελά την πείνα του.
