Γιώργος Ζώταλης

2015-2025: Η Δεκαετία της Αρνητικής Διαλεκτικής

Abstract. Είναι δύσκολο να βρεις ανεξάρτητο data-driven σχολιασμό για τον Τραμπ –και αυτό συνιστά καίριο γνώρισμα του φαινομένου. Όσο για αντικειμενικό γράψιμο χωρίς φόβο, πάθος ή αδρεναλίνη είναι εξ ορισμού αδύνατο. Ο Καστοριάδης έλεγε ότι δεν μπορούμε να πηδήξουμε πάνω από την εποχή μας.

Ξαφνικά και από το πουθενά, την άνοιξη του 2016 ο Έντι με ρώτησε ποια ήταν η γνώμη μου για τον Τραμπ. Οι προκριματικές είχαν φτάσει στο σημείο μη επιστροφής και αυτό που το καλοκαίρι του 2015 το είχαμε προσπεράσει με χιουμοριστική διάθεση σαν φτηνό κόλπο δημοσιότητας, τώρα ήταν τετελεσμένο. Έχοντας αλώσει με ανεξήγητη ευκολία το ρεπουμπλικανικό κόμμα και τσαλαπατήσει δυναστείες, επετηρίδες και καθωσπρεπεισμούς ο Τραμπ ήταν υποψήφιος πρόεδρος.

Τελικός Champions League, 31 Μαΐου 2025

Αν και ο ημιτελικός Παρί Σαιν Ζερμαίν - Άρσεναλ διαφημίστηκε σαν αναμέτρηση γιγάντων, η πραγματική τιτανομαχία ήταν Ίντερ - Μπαρτσελόνα. Σε 210 λεπτά είδαμε 13 γκολ, 4 ισοφαρίσεις και δύο 2-0 να εξανεμίζονται. Οι δυο ομάδες ήρθαν ισόπαλες 3-3 και στα δύο παιχνίδια και χρειάστηκε το νικητήριο γκολ του Φραντσέσκο Ασέρμπι στο 99o λεπτό για να αποτρέψει το εκτελεστικό απόσπασμα των πέναλτι. Αλλά εκτός από το δράμα των 13 γκολ, αυτό που έστειλε την Ίντερ στον τελικό ήταν η απόκρουση του Σόμμερ στην παράταση. Οι μεγάλες στιγμές του φούτμπολ γεννούν παρομοιώσεις και ρητορικές υπερβολές παρμένες από τις υψηλές τέχνες. Η απογείωση του Σόμμερ προκειμένου να αποκρούσει το αριστουργηματικά θανατηφόρο σουτ του Λαμίν Γιαμάλ που έστελνε την μπάλα στην πάνω αριστερή γωνία ήταν άρια ιταλικής όπερας. Μετέτρεψε το Σαν Σίρο σε Σκάλα του Μιλάνου.

Καθισμένο σε καφεκίτρινο μωσαϊκό με μαύρες στίξεις (θα μπορούσε να είναι χαλί, κουρελού ή χώμα) το torso δεσπόζει σαν κορμός δέντρου. Με τον κόκκινο όγκο τους και τον τρόπο που τα γόνατα είναι το ένα πάνω στο άλλο, θυμίζουν εγκάρσια διατομή καρδιακών κοιλοτήτων όπως θα τις έδειχνε μια έγχρωμη αξονική τομογραφία. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη όταν είδα πριν από χρόνια το Mom Hand της Jordan Casteel στις σελίδες του Artforum^[1].

Παρί Σαιν Ζερμαίν – Άρσεναλ: Ημιτελικός Champions League. 29 Απριλίου, 7 Μαΐου 2025

Δυο ομάδες που δεν έχουν κερδίσει ποτέ το Champions League συναντιούνται στους φετινούς ημιτελικούς. Και οι δύο έχουν φτάσει μια φορά σε τελικό και έχασαν (Άρσεναλ 2006, Παρί Σαιν Ζερμαίν 2020). Όποια επικρατήσει θα έχει μια καινούργια ευκαιρία για το έσχατο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό τρόπαιο.

Artificial Intelligence in Clinical Medicine. Διήμερο συνέδριο του Harvard Medical School. 7-8 Νοεμβρίου 2024

Στις 7 και 8 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε το πρώτο συνέδριο της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ για εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης στο χώρο της υγείας. Οργανωμένο από την Maha Farhat, MD, MSc, τον Samir Kendale, MD και τον Isaac Kohane, MD, το παρακολούθησαν σχεδόν 200 γιατροί από πολλές χώρες. 19 ομιλίες, 6 πάνελ και 9 breakout sessions πρόσφεραν πανοραμικό πορτρέτο των αλλαγών στους τρόπους με τους οποίους μαθαίνουμε, ασκούμε, σκεπτόμαστε και βιώνουμε την ιατρική, πώς επηρεάζουν διαγνώσεις, θεραπείες, δαπάνες υγείας, δεοντολογίες. Η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει το πώς ανακαλύπτονται νέα φάρμακα και τεχνολογίες. Δημιουργεί νέες απαιτήσεις διαφάνειας και νέες διαστάσεις ιατρικού απόρρητου. Τροποποιεί το τι σημαίνει είμαι άρρωστος (patient experience) και διευρύνει τις αναζητήσεις υγείας (wellness).

Γιατί η Κάμαλα δεν προηγήθηκε 20 μονάδες

Alexandra Lange, Meet Me by the Fountain. An Inside History of the Mall, Bloomsbury Press, 2022, 320 σελ.

Σε αντίθεση με τουριστικούς αφορισμούς από 30.000 πόδια η Αλεξάνδρα Λανγκ μας παίρνει από το χέρι και περπατάει για να χαθεί μαζί μας στο θόρυβο των mall. Ορθή επιλογή. Στα mall συναντιόμαστε και βρισκόμαστε με άλλους. Δίνοντας τη δική της εκδοχή religare, η Λανγκ βλέπει στα ψώνια όχι υποδεέστερο φληνάφημα αλλά διαμορφωτή πόλεων.

Αλάτι

Το χαμόγελό του είχε ευγενική λεπτότητα μοναδική. Ήταν πανεύκολο, φώτιζε το χώρο και μετά από δυο τρία δευτερόλεπτα κατέληγε με τη ματιά του στραμμένη λοξά, σχεδόν ντροπαλά προς τα κάτω. Ήταν κυριολεκτικό χαμόγελο που ήθελες να το ακολουθήσεις όπου και να πήγαινε. Για κάποιους ήταν αφοπλιστικό. Τους προκαλούσε αμηχανία και δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. Το θεωρούσαν αδυναμία, τυπική έλλειψη σθένους που χαρακτηρίζει διανοούμενους και κουλτουριάρηδες. Ίσως και λίγο χαζομάρα ανάμεικτη με ταλέντο για εξαπάτηση. Άλλοι εκνευρίζονταν. Κοτζάμ καθηγητής, από γνωστή οικογένεια να γελάει έτσι χωρίς λόγο, σα χάνος;

Για μένα το χαμόγελό του ήταν μεταδοτικό.

Στο Νέο Πνεύμα του Καπιταλισμού η πολιτική ξέμεινε από μεταφυσικά καύσιμα. Έπαψε να είναι επένδυση σε εξιδανικευμένο μέλλον. Ιδεολογικές ταυτότητες που ήταν μεταμφιεσμένα κόμπλεξ ανωτερότητας έχασαν λούστρο και έγιναν ανέκδοτο δύο λέξεων όπως ηθικό πλεονέκτημα.