Παρί Σαιν Ζερμαίν
Στο πρώτο παιχνίδι του γύρου των 16 στις 5 Μαρτίου στο Parc de Princes, η Παρί Σαιν Ζερμαίν έχασε 1-0 από μια διόλου πειστική και απίστευτα τυχερή Λίβερπουλ. Κανονικά οι Παριζιάνοι έπρεπε να είχαν κερδίσει 5-0 ή περισσότερο. Έπαιξαν εντυπωσιακά, τα έδωσαν όλα και ήταν απόλαυση οι τρόποι και η εφευρετικότητα με την οποία κυκλοφορούσαν την μπάλα, οι χώροι που άνοιγαν και η ευκολία με την οποία έφταναν στο γκολπόστ του Άλισον. Αλλά οι θεοί του ποδοσφαίρου και ο βραζιλιάνος τερματοφύλακας της Λίβερπουλ, που είχε ένα από τα παιχνίδια της ζωής του, κατέβασαν ρολά. Και όταν ο Έλιοτ σκόραρε στο 86ο λεπτό ενάντια στη ροή του παιχνιδιού, οι στρατηγοί της πολυθρόνας σκεφτήκαμε ότι οι Κόκκινοι Διάβολοι θα κατάφερναν να περάσουν στον προημιτελικό. Το Άνφιλντ είναι απο τις δυσκολότερες έδρες. Ποιος δεν θυμάται το 4-0 σε βάρος της Μπάρτσα του Μέσι το 2019; Φέτος η Λίβερπουλ έχει χάσει μόνο μια φορά στο σπίτι της (Φούλαμ, 6 Απριλίου 2025).
Στη ρεβάνς, οι θεοί έριξαν τα ζάρια διαφορετικά. Ό,τι δεν κατάφερε η Παρί Σαιν Ζερμαίν για 90 λεπτά στο Παρίσι, το έκανε με κωμικό γκολ στο 12ο λεπτό ο Ντεμπέλε. Στα πέναλτι, η εξαντλημένη Λίβερπουλ κατέρρευσε 1-4. Η PSG ήταν ασυγκρίτως καλύτερη.
Η επόμενη αναμέτρηση με την Άστον Βίλα ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για τους μπλε. Στην έδρα τους νίκησαν 3-1. Και στη ρεβάνς προηγήθηκαν νωρίς 2-0 με γκολ των Χακίμι και Μέντες. Αλλά εκεί που όλα φαίνονταν τελειωμένα, η Βίλα ανέστη εκ νεκρών. Μείωσε το σκορ στο πρώτο ημίχρονο και έπαιξε εκρηκτικά με άλλα 2 γκολ στο δεύτερο ημίχρονο. Όταν ο διαιτητής σφύριξε λήξη, η Παρί Σαιν Ζερμαίν είχε γλιτώσει από του χάρου τα δόντια 5-4.
Άρσεναλ
Η διαδρομή της Άρσεναλ ήταν διαφορετική. Έπειτα από εύκολο γύρο των 16 (ξεπάστρεψαν την PSV 9-3) οι κανονιέρηδες βρέθηκαν μπροστά στη Ρεάλ, την ομάδα που κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει.
Αν το Champions League είναι ποδοσφαιρικός Πόλεμος των Άστρων, η Ρεάλ Μαδρίτης είναι Η Σκοτεινή Δύναμη. Ή Νταρθ Βέιντερ. Το ότι έχουν κερδίσει 15 φορές συνιστά ανεξήγητο uber-σκάνδαλο. Ο Χέγκελ έλεγε ότι το ορθολογικό είναι πραγματικό και αντιστρόφως αλλά οι επιδόσεις της Ρεάλ στην Ευρώπη δεν εξηγούνται με λογική. Είναι μεφιστοφελικές.
Μια ματιά στα μεγάλα ονόματα δείχνει τι εννοώ. Η Μίλαν έχει κερδίσει 7 φορές. Μπάγερν και Λίβερπουλ από 6. Μπαρτσελόνα 5. Άγιαξ 4. Τέτοια νούμερα είναι λογικά. Αλλά 15; Κάτι αλλόκοτο συμβαίνει όταν η Ρεάλ παίζει στην Ευρώπη, σαν να είναι αδύνατον να χάνει. Τα παραδείγματα αφθονούν αλλά δύο έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου σαν μετατραυματικό σύνδρομο. Στον τελικό του 2014 η Ρεάλ έχανε 1-0 μέχρι το 93ο λεπτό. Αν η Ατλέτικο μπορούσε να αντέξει 3-4 λεπτά θα κέρδιζε. Αλλά η Ρεάλ ισοφάρισε στις καθυστερήσεις και η Ατλέτικο κατέρρευσε στην παράταση 1-4. Το δράμα επαναλήφθηκε το 2016 όταν η Ρεάλ νίκησε στα πέναλτι. Η Ατλέτικο που δεν έχει κερδίσει ποτέ ήταν so close and yet so far: και στους δύο τελικούς βρέθηκε πολύ κοντά αλλά ακόμη περισσότερο μακριά.
Η Ρεάλ νικάει ακόμη και όταν δεν παίζει καλά. Στους δύο τελικούς ενάντια στη Λίβερπουλ του Κλοπ (2018, 2022) οι κόκκινοι υπερείχαν. Το 2018, ο διαιτητής κοίταξε αλλού όταν ο Ράμος τραυμάτισε τον Σάλα στον ώμο. Ο Φαρό βγήκε από το παιχνίδι, η Λίβερπουλ έχασε την επιθετική της αιχμή και στο τέλος έχασε και το παιχνίδι 1-3. Ο τελικός του 2022 ήταν κυκλοφορία μονής κατεύθυνσης με τη Λίβερπουλ να επιτίθεται διαρκώς και να έχει τις ευκαιρίες, αλλά ήταν ο Βίνι που εκτέλεσε τον Άλισον. Οι Galacticos έχουν να χάσουν σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League από το 1981 – άλλο παράδοξο που δεν εξηγείται λογικά.
Αν η Εθνική Αγγλίας είναι αρχέτυπο ομάδας που δεν θέλει να νικήσει, η Ρεάλ είναι η ομάδα που αρνείται να χάσει. Η αύρα της είναι τέτοια ώστε οι κορυφαίοι των κορυφαίων κάνουν τα πάντα για την άσπρη φανέλα με το στέμμα. Ο Εμπαπέ περίμενε υπομονετικά στην ουρά μέχρι να εκπνεύσει το συμβόλαιο του με την PSG και η Ρεάλ, σε άλλη μια επίδειξη Σκοτεινής Δύναμης, απέκτησε έναν από τους καλύτερους δωρεάν.
Με αυτό το ιστορικό, όταν στις 8 Απριλίου η Άρσεναλ υποδέχτηκε την Μαδρίτη στο Emirates τα προγνωστικά δεν ευνοούσαν τους γηπεδούχους. Όμως συνέβη αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο μαγικό. Δίνοντας κόκκινη κάρτα στις προβλέψεις, η Άρσεναλ κυριάρχησε. Το παιχνίδι δεν ήταν αμφίρροπο, όπως συνήθως είναι οι προημιτελικοί. Ήταν μονόρροπο. Όλοι εμείς που είμαστε συνηθισμένοι σε ταχυπαλμίες πανικού κάθε φορά που επιτίθεται η Ρεάλ, παρακολουθήσαμε την τριάδα που σπέρνει τρόμο –Βίνι, Μπέλινχαμ, Εμπαπέ– να μην μπορεί να κάνει τίποτα.
Τα βίντεο με τα 2 πρώτα γκολ της Άρσεναλ έχουν γίνει viral. Ο Ράις δεν είχε σκοράρει ποτέ με φρήκικ σε 338 παιχνίδια. Εκείνο το βράδυ έβαλε 2 γκολ σε 12 λεπτά ενάντια σε έναν από τους ελίτ τερματοφύλακες. Ο Μερίνο έδωσε τη χαριστική βολή με ένα επίσης κινηματογραφικό σουτ στο 74ο λεπτό για το 3-0. Μια εβδομάδα αργότερα, πάλι ψύχραιμη η Άρσεναλ αγνόησε το ηφαίστειο του Μπερναμπέου και προηγήθηκε δύο φορές. Το μοναδικό γκολ της Ρεάλ σε 180 λεπτά ήταν δώρο αμυντικού των φιλοξενουμένων από momentary lapse of attention για να παραφράσουμε τους Πινκ Φλόυντ. Το τελικό 5-1, από τις σημαντικότερες επιτυχίες στην ιστορία της Άρσεναλ, ήταν το σκορ με το οποίο πολλοί στοιχημάτιζαν ότι θα νικήσει η Ρεάλ. Μερικές φορές ακόμη και Η Σκοτεινή Δύναμη έχει τα όρια της.
Σάγκα υπέρβασης
Έτσι βρισκόμαστε σε ημιτελικό ανάμεσα σε δύο ομάδες που δεν έχουν κερδίσει ποτέ το Champions League. Η Άρσεναλ έχει στην κατοχή της ένα πενιχρό κύπελλο κυπελλούχων από το 1994 ενώ η αίθουσα ευρωπαϊκών τροπαίων της Παρί Σαιν Ζερμαίν είναι άδεια.
Η Παρί Σαιν Ζερμαίν αποτελεί case study ότι το χρήμα δεν φέρνει ποδοσφαιρική ευτυχία. Όταν ο Νεϊμάρ πήγε στο Παρίσι το 2017 φωταγώγησαν τον Πύργο του Άιφελ με το ολόγραμμά του. Μετά τον θρίαμβο στο μουντιάλ του 2018, ο Εμπαπέ πρόσθεσε την εκτυφλωτική αίγλη του. Και σαν αυτοί οι δύο να μην ήταν αρκετοί, το 2021 ήρθε ο Μέσι. Οι σχολιαστές μιλούσαν λαχανιασμένα για την Τριάδα που θα έφερνε τα πάνω κάτω στο ευρωπαϊκό φουτμπόλ. Όμως το αποτέλεσμα ήταν κλασική κρίση υπερσυσσώρευσης + πριμαντονισμός: πάρα πολύ χρήμα και τρεις ντίβες χωρίς αντίκρισμα. Ο Νεϊμάρ επέστρεψε αθόρυβα στη Σάντος, ο Μέσι έφυγε για το ροζ τζέρσι του Μαϊάμι και ο Εμπαπέ έκανε το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα πηγαίνοντας στη Ρεάλ.
Αλλά η αποχώρηση των τιτάνων φαίνεται να έδωσε την ευκαιρία στην Παρί Σαιν Ζερμαίν να γίνει ομάδα. Το υπερεντατικό, μυώδες, ακαριαίο ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα απαιτεί 11 ταχύτατα άλογα εργασίας με ακρίβεια λέιζερ που είναι μεγαλύτερα από το άθροισμά τους. Τα κορυφαία παιχνίδια κρίνονται σε απειροελάχιστα περιθώρια και η διαφορά ανάμεσα σε νικητή και χαμένο είναι μικροσκοπικές λεπτομέρειες που ανατέμνονται από επιτελεία αναλυτών.
Χωρίς Εμπαπέ, η Παρί Σαιν Ζερμαίν παίζει σαν να έχει απελευθερωθεί από κάποιον αόρατο αναστολέα. Απέναντι στη Λίβερπουλ οι Παριζιάνοι ήταν παθιασμένοι στη διεκδίκηση της μπάλας. Και στο δεύτερο ημίχρονο του προημιτελικού άντεξαν το απροσδόκητο μπλίτζκριγκ της Βίλα. Θα αποτελέσει μεγάλη ειρωνεία αν φέτος φτάσει τον τελικό και ακόμη μεγαλύτερη αν κερδίσει επειδή έφυγε ο μεγάλος της σουπερστάρ. Αυτό δεν είναι κριτική στον Εμπαπέ – το αντίθετο. Αλλά ο Εμπαπέ ταιριάζει στη Ρεάλ, όχι σε ομάδα κοινών θνητών όπως η Παρί Σαιν Ζερμαίν.
Ο Κβαρατσκέλια είναι επιπρόσθετος λόγος που η φετινή Παρί Σαιν Ζερμαίν είναι χάρμα οφθαλμών. Το νούμερο 7 ανοίγει ρήγματα από το πουθενά, τα ασίστ του είναι κοφτερά νυστέρια και σπέρνει χάος στην αντίπαλη άμυνα. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνει κύκλους σε οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου αλλά όταν επιτίθεται από έξω αριστερά είναι κίνδυνος θάνατος. Χάρη σ’ αυτόν η Γεωργία νίκησε την Πορτογαλία 2-0 στο περσινό Euro και πέρασε για πρώτη φορά στους 16. Διόλου τυχαία το παρατσούκλι του είναι Κβαραντόνα.
Η Άρσεναλ φέρνει το δικό της σάγκα υπέρβασης στον ημιτελικό. Μετά τους ανίκητους του 2003-04 και τον τελικό του Champions League το 2006, πήρε την αναπόφευκτη κατιούσα την οποία επιδείνωσε η παρατεταμένη θητεία του Αρσέν Γουένγκερ. Ο γάλλος μάνατζερ ξανάχτισε την ομάδα όταν ανέλαβε το 1996 και την οδήγησε στις επιτυχίες της στα 2000. Αλλά από κάποιο σημείο και μετά βάλτωσε. Από το 2010 και μετά οι Gunners ήταν συνώνυμο αποτυχίας. Το ευρωπαϊκό ναδίρ της Άρσεναλ συνέβη το 2017 με τη συντριβή από την Μπάγερν 10-2. Μετά την παρένθεση του Ουνάι Έμερι, τον Δεκέμβριο του 2020 ανέλαβε ο Μικέλ Αρτέτα, πρώην παίκτης της Άρσεναλ και βοηθός του Πεπ στη Σίτι.
Στην πρώτη σεζόν του Αρτέτα η Άρσεναλ τερμάτισε 8η στο πρέμιερ λιγκ. Στην επομένη σκαρφάλωσε στην 5η. Στις επόμενες δυο σεζόν ήταν 2η. Αυτά ήταν τα χρόνια που δέσποζε η Σίτι. Θεωρητικά η φετινή μπορούσε να είναι η χρονιά της Άρσεναλ. Με την κατάρρευση της Σίτι και τη Λίβερπουλ να έχει καινούργιο κόουτς, πολλοί περίμεναν την Άρσεναλ στην κορυφή. Αλλά η τύχη του αρχάριου προπονητή έφερε τη Λίβερπουλ πρώτη και την Άρσεναλ πάλι δεύτερη.
Μπορούν η Παρί Σαιν Ζερμαίν ή η Άρσεναλ να καταφέρουν φέτος στο Champions League αυτό που δεν έχουν καταφέρει ποτέ; Η Παρί Σαιν Ζερμαίν βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα στη σωστή στιγμή αλλά πρέπει να αποφύγει την καθίζηση που έδειξε στον προημιτελικό. Από την άλλη, η Άρσεναλ που εξουδετέρωσε τη Ρεάλ και σιώπησε το Μπερναμπέου μπορεί να φτάσει στον τελικό αλλά πρέπει να ξεπεράσει τη μοίρα τού να έρχεται δεύτερη.
Κατά σύμπτωση, οι δυο τους συναντήθηκαν στα προκριματικά τον Οκτώβριο και η Άρσεναλ νίκησε 2-0. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά προγνωστική σημασία. Οι δύο ομάδες δεν είναι αυτό που ήταν πριν από μισό χρόνο. Ο ημιτελικός μεταξύ τους προβλέπεται 50-50.
