Γάζα

Όταν η Χαμάς αναθεώρησε το καταστατικό της, το 2017, αξιοποίησε τις αφηγήσεις της παγκόσμιας Αριστεράς – με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα. Tεύχος 148

Όταν η αμερικανική κυβέρνηση, που στηρίζει το Ισραήλ, είδε πώς αυτό αντιλαμβάνεται το δικαίωμά του στην άμυνα και πόσες χιλιάδες αμάχων Παλαιστινίων έχουν ήδη χαθεί χωρίς ακόμα να έχει  ξεπληρωθεί το αίμα των 1.200 θυμάτων της άγριας επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου, άρχισε να μιλά για τα όρια που θέτει το δίκαιο του πολέμου και  για την ανάγκη να αποφευχθεί η επανάληψη του λάθους που έκαναν οι ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Συγχρόνως, κάλεσε τον ισραηλινό πρωθυπουργό να αποσαφηνίσει τους πολεμικούς του στόχους ενώ θύμισε ότι, μετά το τέλος της επίθεσης, πρέπει να βρεθεί λύση στο παλαιστινιακό πρόβλημα με βάση την αρχή των δύο κρατών. 

Έχω την εντύπωση πως αυτό που ζητάει ο Νετανιάχου είναι απλό, έως αυτονόητο. Θέλει από τη Γάζα, όπως και αν οργανωθεί στο μέλλον αυτό το κράτος, να μείνει αποστρατιωτικοποιημένο, για ένα διάστημα. Που δεν θα είναι για δύο τρία χρόνια.

Στις 14 Φεβρουαρίου 1945, Βρετανοί και Αμερικανοί βομβάρδισαν με εμπρηστικές βόμβες τη Δρέσδη, παλαιά γερμανική πόλη με μεσαιωνικά ξύλινα κτίρια, όπου εκτός των κατοίκων της είχαν ήδη συρρεύσει χιλιάδες πρόσφυγες των ανατολικών περιοχών. Η πύρινη κόλαση που ξέσπασε ακαριαία κατέκαψε την πόλη και οι νεκροί άμαχοι υπολογίζονται σε 120.000. Ήταν προφανές ότι το ναζιστικό καθεστώς, που είχε προκαλέσει τον πόλεμο, άρα και αυτή την ανείπωτη συμφορά, δεν μπόρεσε να υπερασπίσει τους πολίτες του.

Η απόλυτη μυστικότητα της προετοιμασίας της επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, η οργάνωση και η έκτασή της και η ανηλεής εκτέλεσή της αλλά και το μέγεθος και η βαρύτητα των πιθανολογηθέντων αντιδράσεων του Ισραήλ, οι οποίες  προφανώς είναι όχι απλώς αναμενόμενες αλλά ευπρόσδεκτες, οδηγούν στη λογική υπόθεση ότι η επίθεση είναι το πρώτο μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου εις βάρος του Ισραήλ και γενικότερα της Δύσης η οποία συντάσσεται με το Ισραήλ. Οι αντίπαλοι δεν είναι άγνωστοι: ανεπιφύλακτα Ρωσία, Ιράν, Βόρεια Κορέα. Με επιφυλάξεις, Κίνα και Τουρκία.

Σε μεγάλη καθημερινή εφημερίδα των Αθηνών δημοσιεύεται ρεπορτάζ για την κατάσταση που επικρατεί στην Γάζα μετά την επίθεση της Χαμάς, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι μια μητέρα έξι παιδιών, κάτοικος της Γάζας, αφού έλαβε ειδοποίηση από τις δυνάμεις του Ισραήλ ότι η περιοχή που κατοικεί θα βομβαρδιστεί, κατέφυγε σε ασφαλές σημείο, το οποίο της υποδείχθηκε επίσης από τις δυνάμεις του Ισραήλ, και προφανώς επιβίωσε μαζί με τα παιδιά της. Το σπίτι καταστράφηκε κατά το βομβαρδισμό και επιστρέφοντας στα ερείπια αναρωτήθηκε, όπως μας λέει το ρεπορτάζ στην επικεφαλίδα: «Τι έκαναν τα παιδιά μου για να το αξίζουν αυτό;»

Πόσο καιρό έχουμε να ακούσουμε Έλληνα πολιτικό να μιλά για τον παλαιστινιακό λαό; Όλοι ξέρουν την απάντηση. Ακόμη κι έτσι όμως, οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, από τις οποίες απουσιάζει η παραμικρή μνεία στην ανάγκη επίλυσης του ισραηλινο-παλαιστιανικού προβλήματος κι αναφέρονται μόνο στο δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ (το οποίο έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται με τον φόνο εκατοντάδων κατοίκων της Γάζας) σκανδαλίζουν.