web only

Την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016, πήγα στο Τρίτο Νεκροταφείο του Δήμου Αθηναίων και διαπίστωσα πως οι δύο σημαίες στην είσοδό του, η ελληνική και η δημοτική, κυμάτιζαν σκισμένες σαν κουρέλια από καιρό (βλέπε φωτογραφία). Λίγο αργότερα, στο Ταμείο του Τρίτου Νεκροταφείου η υπάλληλος κάπνιζε ανέμελα.

Η Πένζα, βρίσκεται σε απόσταση 625 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της Μόσχας και απλώνεται κατά μήκος του ποταμού Σουρά. Επί Σοβιετικής Ένωσης, ήταν μια «κλειστή» πόλη, μια πόλη απαγορευμένη όχι μόνο για τους ξένους, αλλά και για τους ίδιους τους σοβιετικούς πολίτες, καθώς εδώ βρίσκονταν μερικά από τα πιο σημαντικά εργοστάσια πυρηνικών εξοπλισμών της εποχής εκείνης. Σήμερα, από εκείνο το βιομηχανικό συγκρότημα δεν έχει απομείνει τίποτα άλλο, παρά ένα εργοστάσιο αφοπλισμού χημικών όπλων, το οποίο, όπως μου είπαν τοπικοί παράγοντες, είχε αναλάβει μέρος των εργασιών αφοπλισμού του χημικού οπλοστασίου της Συρίας του Άσσαντ. Από την περιοχή αυτή καταγόταν ο γεννημένος στη Μόσχα ρώσος ρομαντικός ποιητής Μιχαήλ Λέρμοντοφ (1815-1841).

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο αυτολογοκρίνεται! Είναι δυνατόν η ηγεσία των Ελλήνων Εβραίων να συμπεριφέρεται όπως θα συμπεριφέρονταν κάποιοι «juifs honteux»; [TBJ]                                    

Από τη δημοσιογράφο και συγγραφέα, Εύα Νικολαΐδου, λάβαμε το ακόλουθο κείμενο, το οποίο παραθέτουμε:

Ο ολετήρ του πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς, συνεχίζει το καταστροφικό έργο του. Με απόφασή του, η Ροτόντα της Θεσσαλονίκης αποδίδεται μια φορά το μήνα στην Εκκλησία, για να λειτουργεί ο Άνθιμος. Ο ανυπότακτος Μπαλτάς, τελικά, ο αριστερός μέντορας του πρωθυπουργού, έκυψε τον αυχένα στον παππούλη της πόλης. Όχι τόσο πολλή αριστερά, θα ζαλιστούμε.

 Η απόσταση από το Ζαγκόρσκ στην πόλη Αλεξάντροφ είναι περίπου 70 χιλιόμετρα, από έναν επαρχιακό κακοσυντηρημένο δρόμο. Aυτό όμως δεν μας πτόησε. Για να διασχίσουμε αυτή τη διαδρομή χρειαστήκαμε περίπου δύο ώρες κι έτσι φτάσαμε έξω από τα τείχη του Κρεμλίνου της πόλης Αλεξάντροφ.

Ένα διήγημα φαντασίας. Κανένα μυθοπλαστικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας δεν έχει σχέση, δεν μπορεί να έχει σχέση, με την πραγματικότητα, το καταλαβαίνετε έτσι; [ΤΒJ]

«Ο Ντέιβιντ Μπόουι πέθανε ήρεμα στο σπίτι του, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του, μετά από μια γενναία 18μηνη μάχη με τον καρκίνο», έγραφε το πρωί η ανακοίνωση. Η παγκόσμια μουσική σκηνή θρηνεί ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της. Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν, χωρίς να έχουν περάσει καν λίγες ώρες από τον θάνατό του. Οι πραγματικοί φαν του, όμως, στο άκουσμα της είδησης, κοιτούν παραξενεμένοι και σιωπούν. Όχι, γιατί πέθανε – όλοι πεθαίνουν στο τέλος, ακόμα και οι αληθινά ξεχωριστοί.

O παυθείς, από τον υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά, διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών, Γιώργος Λούκος, απευθύνει ανοιχτή επιστολή στον υπουργό, στην οποία δεν απαντά μόνο στις συκοφαντίες εναντίον του και στην απόπειρα σπίλωσης της διαχείρισης και του ήθους του αλλά και κατονομάζει τις μικρές και μεγάλες ιδιοτέλειες, κομματικές και προσωπικές, που οδήγησαν στις αήθεις αυτές μεθοδεύσεις.

Ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός "Ο Δον Κιχώτης σε (λιγότερες από) 150 λέξεις". Επελέγησαν ήδη τα 12+1 μικροδιηγήματα τα εμπνευσμένα από το μυθιστόρημα του Θερβάντες. Θα δημοσιευθούν στο επόμενο τεύχος του Books' Journal και, κατόπιν, θα αναρτηθούν στο ιστολόγιο Ιστορίες Μπονζάι.