Νομίζω πως πρέπει να ενημερωθεί το φιλοθεάμον κοινό ότι εάν γυρίζεις γύρω γύρω από τον εαυτό σου, σαν το σκυλί που κυνηγάει την ουρά του, αυτό δεν σημαίνει κινητικότητα.
Δεύτερον, έχουμε δει, το τελευταίο διάστημα, όλους τους δυνατούς συνδυασμούς ανά δύο, ανά τρεις, κουαρτέτα, όπως και μικρά μουσικά σύνολα, να τραγουδούν τον ύμνο της ενότητας. Και από κάτω, σε όλα τούτα τα κοντσέρτα για χασμουρητό, το κοινό το ίδιο κι απαράλλαχτο…Κάποιοι δε και με μόνιμο στασίδι, λες και είναι επίτροποι στον ιερό ναό της οσίας Ενότητος…
Όσο είδατε χαΐρι εσείς, είδαμε κι εμείς.
Κανείς όμως δεν βλέπω να μιλάει, περί την όντως αλήθεια για το τι συμβαίνει.
Κανείς, δυστυχώς, απολύτως.
Δηλαδή, όσο υπεράνω και να αισθάνεσαι, το χέρι μου το κόβω, το κόμμα που συμμετέχουν Καρχιμάκηδες, ούτε κατά διάνοια .
Απ’ την άλλη, όλοι γνωρίζουν ότι η πλειονότητα των σημερινών, δήθεν μετανιωμένων για το βεβαρημένο παρελθόν, πασόκων, ούτε το εννοεί ούτε και πολυγουστάρει να το λέει. Όλοι οι κοντινοί, επίσης, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μισοί και παραπάνω απ’ αυτούς τους φρεσκο-ενωμένους, τον Βενιζέλο, με κοφτό μακαρονάκι μαγειρεμένο να τον δουν, δεν θα ησυχάσουν.
Επίσης γνωρίζουν, από το πολύ πρόσφατο παρελθόν, πως οι τρεις προσφάτως συναντηθέντες, τον Βαγγέλη Βενιζέλο τον προτιμούν στο σταυρό, κρεμασμένο, παρά να του δώσουν σταυρό.
Όλοι αυτοί όμως, εάν πήρατε χαμπάρι, κόπτονται για την ενότητα. Η δική μου γνώμη είναι, πως πρέπει, σήμερα κιόλας, ο Θεοδωράκης να συναντηθεί με τους τρεις, να καλέσουν και τον Βενιζέλο, υποχρεωτικά διότι χωρίς ηγέτη πολιτικό μαγαζί δε φτιάχνεται (κι αυτός, από τότε που κάηκε στο χυλό φυσάει, με εννέα μποφόρ, και το γιαούρτι, και δεν παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες) και να δώσουν την ύστατη ευκαιρία στους άστεγους και λογικά σκεπτόμενους να βρουν πολιτική διέξοδο.
Σήμερα όμως, όχι μεθαύριο. Γιατί, μεθαύριο, θα τραγουδάμε με τον Λουκιανό, «φεύγει το τρένο σα χελιδόνι, δεύτερη θέση τρίτο βαγόνι»
Ευχαριστώ διά την προσοχή σας.
