Τεύχος 170

Κάποτε είχα διαβάσει ότι ένας σπουδαίος μουσικός οραματιζόταν τη στιγμή που η μουσική του δεν θα περιοριζόταν στην ακοή, αλλά θα μπορούσε και να βλέπεται. Κάτι παρόμοιο κατάφερνε ο Διονύσης Σαββόπουλος: πολλά από τα τραγούδια του, στη σύζευξη στίχου και μελωδίας, αποκτούσαν μια σχεδόν οπτική υπόσταση. Έμοιαζαν να διαθέτουν μια μυστική εικονογραφία, που τα μετέτρεπε σε ηχητικούς πίνακες ζωγραφικής.

Γιώργος Ζεβελάκης

Ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν είναι απλώς μια απώλεια για το ελληνικό τραγούδι. Είναι μια απώλεια για τη γλώσσα, για το συλλογικό φαντασιακό μας, για τις συνειδήσεις μας.  Ήταν ένας Έλληνας που πορεύτηκε πάντα μέσα στις ζόρικες αλλά και στις γοητευτικές περιπέτειες της χώρας μας τα τελευταία εξήντα χρόνια. Κι είχε πάντα τον τρόπο να περιγράψει αυτές τις περιπέτειες. Τις μεγάλες αλλά και τις μικρές εικόνες που γέννησαν. Τα μεγάλα γράμματα αλλά και τα ψιλά. Τις ελπίδες και τις απογοητεύσεις. Τις ιδέες αλλά και τις ιδεολογίες.

Κυκλοφόρησε το τεύχος 170 του Books' Journal, Νοέμβριος 2025. Τα πλήρη περιεχόμενα: