Στις εκδόσεις Παπαζήση με πήγε για δουλειά ο Αντώνης Καρκαγιάννης την άνοιξη του 1974, ακόμα ήταν χούντα. Ένα πρωί πήγαμε στη Φειδίου 16, στο παλιό μαγαζί των εκδόσεων. Πήγαμε πεζή. Από τη Μητρόπολη στην οδό Φειδίου. Εκεί συναντηθήκαμε με την Μπέλα Παπαζήση, γιατί ο Βίκτωρας, ο οποίος είχε αποφυλακιστεί με ανήκεστο βλάβη, έλειπε. Της είχε μιλήσει ο Αντώνης από τηλεφώνου και τα είχε κανονίσει. Κι έτσι από την επόμενη μέρα, στις εφτάμιση, έπιασα δουλειά εκεί. Η κυρία Μπέλα, μαζί με τον Δήμο Μαυρομάτη, ήταν οι ψυχές του εκδοτικού οίκου όσον καιρό ο Βίκτωρας βρισκόταν κρατούμενος στο ΕΑΤ/ΕΣΑ ή, αργότερα, στη φυλακή.

Το καρότσι και οι άνθρωποί του… Η στήλη του Δημήτρη Κανελλόπουλου Στέκια από το τεύχος 136

Κατεβαίνοντας την οδό Ζωοδόχου Πηγής, με το λεωφορείο της γραμμής 021 Κάνιγγος-Γκύζη, το μάτι μου είχε πέσει σ’ ένα τυπογραφείο, μετά την οδό Αραχώβης δεξιά. Έβλεπα κόσμο να περιμένει απέξω και είχα καταλάβει ότι πρέπει να εξέδιδε και βιβλία. Ειδικώς, από το 1973 και μετά, σχηματίζονταν κατά διαστήματα μεγάλες ουρές. Τότε έμαθα ότι εκεί στεγάζονται οι εκδόσεις Καρανάση, που εξέδιδαν τα βιβλία του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί έμελλε να εργαστώ κάποια στιγμή κι εγώ και να αναπτύξω αδελφική σχέση μ’ αυτόν τον ιδιόμορφο άνθρωπο με τη μεγάλη καρδιά. 

Στα βιβλία είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους και να γίνω φίλος αγαπημένος, φίλος ζωής με αρκετούς εξ αυτών. Ένας απ’ αυτούς είναι ο αγαπημένος μου Γιώργος Τσιλδερίκης.

Ο Κέδρος ήταν δημιούργημα της Νανάς (Σταματίου) Καλλιανέση, από την Κύμη της Εύβοιας, και του συζύγου της, Νίκου Καλλιανέση, από τη Μεσσηνία, αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού. Τον ίδρυσαν το 1954 και η πρώτη έδρα των εκδόσεων ήταν κάπου στην οδό Ευριπίδου. Αργότερα μεταφέρθηκαν στην οδό Πανεπιστημίου 44, στο βάθος της Στοάς, δίπλα από τον Μουσικό Οίκο Νάκας. Η Νανά και ο Νίκος Καλλιανέσης είχαν διωχθεί για τις πολιτικές τους αντιλήψεις και για τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση.

Τη δεκαετία του 1970, κάνοντας έναν περίπατο στην οδό Σόλωνος και φτάνοντας στην διασταύρωσή της με την οδό Σίνα, υπήρχε το βιβλιοπωλείο Ενδοχώρα του Μάνου Μοσχονά. Δεν είναι μόνο η ομορφιά του παλιού κτιρίου, ενός από τα λίγα που σώζονται πια στη Σόλωνος, ακόμη και σήμερα. Ήταν το στήσιμό του και η ζεστή του ατμόσφαιρα που δημιουργούσε μια έλξη.

Οι τελευταίοι μήνες πριν από την πτώση της χούντας είχαν φέρει αναδουλειά στους εκδοτικούς οίκους και στα βιβλιοπωλεία. Ήταν κακή περίοδος. Φαινόταν ότι κάτι θα συμβεί, αλλά αυτό που περιμέναμε δε φαινόταν. Στους τοίχους της Αθήνας είχαν εμφανιστεί συνθήματα με μπλε μπογιά υπέρ της ΕΟΚΑ Β’ και ήταν εμφανές ότι κάτι προετοιμάζεται στην Κύπρο.

Χριστουγεννιάτικο διήγημα ἀπὸ τὸν Δημήτρη Κανελλόπουλο (τεύχος 114)

Η γνωριμία μου με τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο (τεύχος 124).