web only

Ας το δούμε από την αρχή: εκείνο που θέλω να κάνω, εκείνο που έχω μάθει, είναι να απειλώ, να χτυπώ, ακόμα και να σκοτώνω. Τις περισσότερες φορές, η δουλειά μου το εκφράζει αυτό, είμαι σωματοφύλακας, bouncer ή τα παρόμοια.

Καταδυθήκαμε  στα άδυτα,  στα υπόγεια του Εθνικού Αρχαιολογικού. Εκεί,  στο μισοσκόταδο, τεράστια σφραγισμένα κασόνια, γεμάτα ανασκαφικά ευρήματα, μαρκαρισμένα με το όνομα του αρχαιολόγου που τα ανακάλυψε, περίμεναν καρτερικά τη σειρά τους: να καταγραφούν, να αποκρυπτογραφηθούν και να δημοσιευτούν. «Μέχρι να ολοκληρώσει το επιστημονικό του έργο, είναι απόλυτη ιδιοκτησία  εκείνου [τότε δεν λέγαμε εκείνου/εκείνης] που τα βρήκε», μας εξήγησε  ο ξεναγός μας. «Κανείς  δεν τολμά να τα αγγίξει». Σε μια γωνία, πάνω σε ένα κασόνι, διακρίναμε ένα αρχαίο ψαθάκι και ένα μπαστούνι με αλαβάστρινη λαβή· θα ανήκε σίγουρα σε κάποιον συνταξιούχο και μάλλον τεθνεώτα  αρχαιολόγο, ο οποίος  μπορεί και να μην πρόλαβε να ανοίξει τα κασόνια του. Το πνεύμα του όμως ήταν πάντα παρόν, ακοίμητος φύλακας των θησαυρών.

Χρησιμοποιούμε τη λέξη «φασισμός» για καθετί απεχθές ή κακό. Από κοντά και ο ναζισμός. Έτσι, οι λέξεις αυτές αδειάζουν από το συγκεκριμένο τους ιστορικό περιεχόμενο, ταυτίζονται με το όνομα του ίδιου του Κακού.

Στον μακιαβελικό Ηγεμόνα επιχειρείται η αποτίμηση της σκληρότητας (crudelitas) και της φιλευσπλαχνίας (pietas), καταδεικνύοντας στον αναγνώστη τη συσκότιση, τη ρευστότητα αλλά και την εννοιολογική σύγχυση γύρω από αυτές τις έννοιες.

Για τα άλλα παιδιά ήμουν ένας  βασιλιάς, ένα προνομιούχος. Ο πατέρας  μου είχε κατάστημα παιχνιδιών στην πόλη και θα ήταν λογικό –για εκείνα– να διαλέγω ό,τι θέλω, όποτε το θέλω. Φευ! Όχι  μόνο δεν ήταν αλήθεια αλλά, όταν ερχόταν η ώρα του αιτήματος, αυτό εξεταζόταν με αυστηρά χρηματοοικονομικά κριτήρια. Επιπλέον, έπρεπε να εκτελώ «εθελοντική» εργασία, ιδιαίτερα στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, που γινόταν χαμός – και όπου το μέγεθος της προσφοράς μου ήταν ένα ακόμα κριτήριο για το ποια παιχνίδια δικαιούμουν. Υπήρχε, ωστόσο, ένα παράπλευρο όφελος: εκεί, στο μαγαζί, παρατηρούσα τι αγόραζαν γονείς και παιδιά, αλλά και πώς δούλευε ο πατέρας μου, ο παιχνιδέμπορας.

Σε ηλικία 63 ετών πέθανε ο πεζογράφος και ποιητής, Κωστής Γκιμοσούλης.

Κάτοικος Αθηνών είμαι, μάτια έχω, τη βλέπω την Πανεπιστημίου Και την περπατάω, όπου είναι δυνατόν. Όμως νομίζω πως το μεγαλούτσικο αυτό δέντρο μας κρύβει το δάσος.

Κατοικώ στο Κουκάκι, για το Κουκάκι δίνω μαρτυρία. Στα πεζοδρόμια, της Γενναίου Κολοκοτρώνη λ.χ., αλλά και των γύρω δρόμων, τώρα χαίρεσαι να περπατάς. Οι ίδιοι οι δρόμοι έχουν όπου χρειάζεται ξαναστρωθεί και ανθρωπέψει. Δεν μου έχει μυρίσει σκουπίδι, δυο χρόνια τώρα που έχω επιστρέψει εδώ. Και επειδή, ακριβώς, έχω επιστρέψει εδώ πριν από δυο χρόνια, μετά από τρία χρόνια απουσία (οι χρονολογίες μετράνε δημαρχίες) μπορώ να πω πως έχω επιστρέψει σε αγνώριστα καλύτερη γειτονιά, όσον αφορά τις υποδομές.

Προφανώς αυτό δεν ισχύει μόνο για το Κουκάκι, κυκλοφορώ και στις άλλες γειτονιές της Αθήνας. Θέλησα απλώς να δώσω μαρτυρία για εκείνο που γνωρίζω πιο καλά. Αυτά έχω να καταθέσω, κοιτώντας την Πανεπιστημίου με βλέμμα ερωτηματικό, τις γειτονιές πολλές φορές με θαυμαστικό.

Σε όλες τις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις μετά την ανακήρυξη χωριστού κράτους (1983) ο Ραούφ Ντενκτάς απαιτούσε, πριν από την εγκαθίδρυση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού, να αναγνωριστεί ισότιμη με αυτή της Κυπριακής Δημοκρατίας κυριαρχία της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» οπότε Κυπριακή Δημοκρατία  και «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», ως ισότιμα κυρίαρχα κράτη, θα προχωρούσαν στην εγκαθίδρυση ενός νέου κράτους με τη μορφή Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Η θέση αυτή του Ντενκτάς έθετε δύο ανυπέρβλητα εμπόδια για τη λύση καθώς η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριπτε εκ προοιμίου αυτό τον όρο. Επιπλέον, η ελληνοκυπριακή πλευρά επέμενε σε αναδόμηση απλώς της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο σε ομοσπονδιακό κράτος, πράγμα που σήμαινε κατάργηση της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», έστω τη στιγμή πριν η λύση τεθεί σε εφαρμογή.

Πώς η βοήθεια στην Ουκρανία προκειμένου να διαφυλάξει τα νώτα της διασφαλίζει τέσσερα τουλάχιστον εθνικά συμφέροντα δυτικών και μη χωρών

Το ευχόμαστε, αλλά περίπου στον modus του απραγματοποίητου, ένα πρόγραμμα εκσυγχρονιστικό, ένα Σημίτης.2, απαλλαγμένο από τσοχαντζαραία bugs και viruses - και που να μπορεί να πείσει, να γίνει πολιτικά ελκυστικό.