Ο μόνος φυσικός νόμος που ισχύει είναι αυτός της κανονικής κατανομής. Ο οποίος ορίζει ότι σίγουρα θα υπάρχουν οι επαΐοντες, οι ειδικοί και οι πολυμαθείς, στη μέση αυτής της κωδωνόσχημης καμπύλης. Στο ένα άκρο της καμπύλης, ωστόσο, θα υπάρχουν άνθρωποι με κακό χαρακτήρα, ελλιπείς γνώσεις, οίηση, ρατσισμό, δημαγωγία και τα λοιπά. Τίποτα, λοιπόν, δεν προδικάζει ότι σε αυτά τα περίφημα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν φυτρώνουν και δηλητηριώδη ζιζάνια. Όπως ο Τζ. Ντ. Βανς, ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Ντόναλντ Τραμπ και απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Γέιλ, ο οποίος μιλάει π.χ. για την Kάμαλα Χάρις χαρακτηρίζοντάς την άτεκνη γυναίκα που φροντίζει γατιά, λόγος που κατά την άποψή του είναι επαρκής ώστε να την κάνει ακατάλληλη (ως άτεκνη) για πραγματική ανάμειξη στα κοινά.
Είναι ένας επιδέξιος δημαγωγός ο Βανς, ο οποίος «διογκώνει τις εύλογες ανησυχίες για την οικονομική εξουσία με τη ρατσιστική παράνοια», και «συνδέει τις τοξικές πολιτισμικές διαμάχες με θέματα που αφορούν τον καθημερινό μόχθο – το ψωμί και το βούτυρο», κατά την εύστοχη διατύπωση του Μάδερ Τζόουνς. Όπως τότε που εκτροχιάστηκε ένα τρένο με τοξικές ουσίες στο Οχάιο και ο Τζ. Ντ. Βανς συνέδεσε τον υπουργό Μεταφορών Πιτ Μπάτιγκιεγκ και τις πρωτοβουλίες φυλετικής ισότητας του υπουργείου Μεταφορών με την καταστροφή: «Πρέπει να πω ότι ο υπουργός Μεταφορών [...] μιλάει για το ότι έχουμε πάρα πολλούς λευκούς άνδρες εργάτες στις κατασκευές αντί για το γεγονός ότι τα τρένα μας εκτροχιάζονται... Αυτός ο τύπος πρέπει να κάνει τη δουλειά του». Έτσι, οι –κυρίως λευκοί– αθώοι κάτοικοι της Ανατολικής Παλαιστίνης του Οχάιο έπεσαν θύματα επειδή, υποτίθεται, ο Μπάτιγκιεγκ ήταν απασχολημένος κυρίως με το να προσπαθεί να βρει δουλειά στους μαύρους.
Καμία ακαδημαϊκή κολυμπήθρα, καμία περγαμηνή δεν ξεπλένει έναν σοφιστικέ χιλμπίλι, όταν παραμένει ρατσιστής και δημαγωγεί ασύστολα. Ωστόσο, ο Τζ. Ντ. Βανς βρήκε τη θέση του: άξιος συνοδοιπόρος του Τραμπ, υποψήφιος αντιπρόεδρος στη διχασμένη Αμερική, με μεγάλο δυστυχώς ακροατήριο.
Αλλά κι εδώ, που μας κόφτει περισσότερο, τι γίνεται; Μήπως δεν έχουμε, primus inter pares, τον εγχώριο Κ. Ι. Βελόπουλο, ο οποίος πορεύεται επιτυχώς και μάλιστα με αλλότριες περγαμηνές, εκείνες του Ιησού;
