Ο γόρδιος δεσμός για τον ΟΑΣΘ

Οι ανοησίες που ακούγονται, αριστερά και δεξιά, επειδή για πρώτη φορά παθαίνει τέτοιο χουνέρι η Θεσσαλονίκη με τα αστικά λεωφορεία, τη μόνη δημόσια συγκοινωνία, να έχουν απεργήσει δέκα μέρες, δεν περιγράφεται.

Η χειρότερη όλων, φυσικά, είναι η περί καταγγελίας της σύμβασης.

Επαναλαμβάνω για τελευταία φορά, και συγχωρήστε με για μια ακόμη, μικρή παρέκβαση από το ζητούμενο, για να σας περιγράψω, άλλο ένα σπάραγμα ενθυμήσεως.

Είμαι πολύ μικρός, θυμάμαι άνοιξη του 1957, ή εποχή καλού καιρού, γιατί κάθομαι στην αυλή και βλέπω να μπαίνει από την αυλόπορτα, την πέρα, η μανούλα μου. Βλέπω δε πως έρχεται κλαμένη. Εμφανώς δακρυρροούσα.

Τα ‘μαθα στην πορεία.

Γυρνούσε από μια συγκέντρωση, που οργανώθηκε από το Δήμο Θεσσαλονίκης, στο γήπεδο της ΧΑΝΘ, το ανοικτό φυσικά, για να διαμαρτυρηθούν για την αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβαση για τον ΟΑΣΘ…

Μαζεύτηκαν, δυστυχώς, τρεις και ο κούκος, γιατί από τότε, αυτή η πόλη, που ξεκλήρισε από μόνη της και εν γνώσει της τον πληθυσμό της και διεμερίσαντο τα υπάρχοντά τους τοις ημετέροις, έτσι άθλια συμπεριφέρονταν σε όσους τολμούσαν να δείξουν το κακό, την αθλιότητα και την αδικία.

Από τότε υπάρχει ο περίφημος νόμος, που με σαφήνεια περιγράφει «τι είναι και τι θέλει ο ΟΑΣΘ».

Μάλιστα, ο πρόεδρός του, ο τωρινός, τους το υπενθύμισε, με ύφος πανηγυρικό. Η αμοιβή του μερίσματος θεωρείται έξοδο εκ του νόμου. επομένως η οποιαδήποτε συμβατική αλλαγή γίνεται μόνο με νόμο.

Και ο νόμος σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να περιβληθεί με το μανδύα της όποιας καταγγελίας.

Το παιχνίδι εδώ είναι σαφές. Δεν χρειάζεται γνώση μαθηματικών.

Ούτε το ΠΑΣΟΚ, πολλώ δε περισσότερο η Νέα Δημοκρατία, ούτε οι τωρινοί, κανένας από αυτούς δεν έχει τα κότσια να βγει και να εξηγήσει στους δημότες της πόλης αυτής, στους κατοίκους του νομού ολόκληρου, που τους ψήφισε, και να τους πει ότι παιδιά χάσαμε. Δηλαδή εσείς χάσατε, που μας ψηφίσατε.

Δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης, ούτε στις δευτερότητες θα έλεγα εγώ, να κάνουμε το οτιδήποτε, με αυτό το μαγαζί.

Θα αρκεστούμε στα υπάρχοντα. Και φυσικά θα τους λέγανε τότε κόψτε και τις πλάκες, ότι δήθεν οι αγωνισταί και τα συμπαρομαρτούντα.

Εξάλλου, γι’ αυτό το λόγο και οι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές παίζουν τις κουμπάρες, σίγουροι ότι και εμείς, μέσα στη νιρβάνα μας και τη χαλλλλλλαρότητά μας, καρφάκι δεν μας καίγεται.

Ζοριστήκαμε μερικές μερούλες, έ! Και; Τι είναι αυτές μπροστά στην αιωνιότητα και πάει λέγοντας.

Και δεν θέλω ου!

Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, και θα την αποδεχτούμε ως έχει.

Γιατί ξέρουν πολύ καλά, όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και ένα τέταρτο με αυτό το θέμα, ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο να τροποποιήσεις τον νόμο, αλλά να δώσεις λύση μόνιμη.

Ο νόμος καταργεί αυτή τη σχέση και τη λεόντειο σύμβαση, σε βάρος της Θεσσαλονίκης, που υπέγραψε ο Καραμανλής με τους λεωφορειούχους.

Το ζητούμενο είναι ποια είναι η λύση που θα δοθεί την επόμενη μέρα. Γιατί όλα καλά, αλλά από την επομένη πρέπει να κυκλοφορήσουν λεωφορεία στο δρόμο. Αλλιώς, τι είχαμε τι χάσαμε. Μία από τα ίδια.

Και βγήκε με θρασύτητα ο Πρόεδρος του ΟΑΣΘ και τους λοιδόρησε. Τους είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, δώστε μου 500 εκατομμύρια να μοιράσω στους μετόχους μου κι εγώ φεύγω.

Κι ετούτοι, φυσικά έχουν άγνοια κινδύνου. Γιατί δεν ξέρουν ότι ο ΟΑΣΘ, πέρα από οποιαδήποτε πλάκα, τα έχει όλα τόσο σφιχταγκαλιασμένα και δεμένα που δεν λύνονται ούτε με το σπαθί του Μεγαλέξανδρου που έκοψε τον γόρδιο δεσμό.

Δυστυχώς όμως, αυτού του τύπου οι συμπεριφορές μάς ακολουθούν όπου και να πηγαίνουμε.

Έχουμε φλομώσει στη δηθενιά.

Το πρότεινα και θα επιμένω να το λέω. Η μόνη λύση είναι η αλλαγή ενός και μόνο άρθρου αυτής της θλιβερής σύμβασης, που δεν είναι απλά αποικιοκρατική. Πρέπει να μπούμε στο κλίμα της εποχής. Την υπογράψανε, σε μια πόλη γονατισμένη, οι νικητές του εμφυλίου, βραβεύοντας τα τσανάκια τους και τα πρώτα γκεσέμια του δωσιλογισμού.

Γιατί ντρεπόμαστε να το πούμε αφού αυτό έγινε;

Ή δεν το πήραν χαμπάρι οι βουλευτές, αγωνισταράδες, που δεν τους λυγίζουν ούτε των Άγγλων τα κανόνια, των φασιστών τα άθλια σπαθιά;

Ναι, γι’ αυτούς μιλάω. Τους γιαλαντζί εραστές της λαοκρατίας.

Που μπήκαν στα λαγούμια τους  δυο βδομάδες τώρα και δεν βγάζουν άχνα.

Για ρωτήστε, πόσους βόλεψαν κι αυτοί, τα τελευταία τρία χρόνια, στον ιδιωτικό, δημόσιου χαρακτήρα ΟΑΣΘ;

Σήμερα, λοιπόν, να αρθεί ο όρος της μονοπώλησης των αστικών συγκοινωνιών και να γεμίσει η πόλη μίνι μπας ντολμούς για όσους δυσκολεύονται να καταλάβουν.

Το πρόβλημα της κυκλοφορίας και της εξυπηρέτησης των πολιτών θα λυθεί σε ελάχιστο χρόνο, μέχρι το καλό χώνεμα των καινούργιων όρων του παιχνιδιού…