Πανεπιστήμιο

Φαντάζομαι έχουμε όλοι κάποιους ιδιωτικούς λόγους να θυμόμαστε τη σημερινή ημερομηνία, κάποιος να γεννήθηκε, κάποιος να πέθανε, κάποιος να παντρεύεται, κάποιος να ερωτεύεται. Αλλά εγώ τη συγκρατώ, 3 Ιουνίου 2021, γιατί διαβάζω σήμερα ότι το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον καταργεί την υποχρεωτική διδασκαλία Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών στο μάθημα Κλασικών Σπουδών. Με σκεπτικό "την καταπολέμηση του δομικού ρατσισμού", καθώς οι σπουδές αυτές "συνδέονται άρρηκτα με τη λευκή υπεροχή" (Νταν-ελ-Παντίλα, καθηγητής Κλασικών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, συνέντευξη στο New York Times Magazine, βλ. και Τα Νέα, 3/6/2021)

Ο Βασίλης Αποστολόπουλος, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Δυτικης Αττικής, γράφει κάποιες σκέψεις του μόλις διάβασε το ρεπορτάζ για την αναβολή εφαρμογής της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (Τα Νέα, 28/5/2021). Θεωρεί πως ειναι τεράστια αδικία για όλους τους ξυλοκοπηθέντες και στοχοποιημένους φοιτητές από μέλη των ομάδων που προκαλούν το πρόβλημα στα ΑΕΙ.

Δεν υπάρχει πιο αντιφατικό όνομα υπουργείου από αυτό της Παιδείας και Θρησκευμάτων. Σκοπός της πρώτης είναι να διδάσκει την αλήθεια, ενώ των δεύτερων να κατηχούν την «αλήθεια» τους. Και ας μην κοροϊδευόμαστε περί θρησκευμάτων. Στην Ελλάδα «ένα είναι το κόμμα» και «μία η θρησκεία».

Τα τελευταία είκοσι χρόνια η επιστήμη της Ανθρωπολογίας έχει επεκταθεί σε ένα σωρό πεδία και πληθώρα συγγραμμάτων έχει γραφεί από έλληνες ανθρωπολόγους, ενώ πάμπολλα έχουν μεταφραστεί από την ξένη βιβλιογραφία. Μια πλήρης παρουσίαση των σχετικών βιβλίων που μπορεί να αναζητήσει ο έλληνας αναγνώστης. [ΤΒJ]

Νίκος Κ. Αλιβιζάτος, Δυο βήματα μπρος ένα πίσω. 8+1 πολυτάραχες δεκαετίες, Μεταίχμιο, Αθήνα 2020, 560 σελ.

Οι μαρτυρίες για μια ιστορική περίοδο μπορεί να είναι δηλωτικές της εποχής ή, έμμεσα, του συγγραφέα τους∙ να παρουσιάζουν δηλαδή ιστορικό ή ψυχογραφικό ενδιαφέρον. Μπορεί όμως να είναι και καλά βιβλία. Το Δυο βήματα μπρος ένα πίσω του Νίκου Αλιβιζάτου είναι ένα πολύ καλό βιβλίο, και καλογραμμένο και καλωσυνάτο. Καλογραμμένο: υπάρχουν πολλά σημεία που διάβασα περισσότερες φορές παρασυρμένος από τη ροή και την ένταση του κειμένου. Καλωσυνάτο: για να παραφράσω τον Γκράμσι, συνταιριάζει την αισιοδοξία της βούλησης με την αισιοδοξία της γνώσης.

Μια αδυσώπητη μάχη εκ του συστάδην εκτυλίσσεται κάθε μέρα στον ακήρυκτο πόλεμο της αλήθειας. Τι είναι ο πρύτανης του ΑΠΘ που κάλεσε την αστυνομία; Καταδότης ή υπερασπιστής της νομιμότητας; Τι πρέπει να γίνει με τον Κουφοντίνα; Στα κανάλια, στις εφημερίδες, στα κοινωνικά δίκτυα o εμφύλιος χαρακτήρας της δημόσιας ρητορικής, η έλλειψη ανοχής και ψυχραιμίας τείνει να πάρει τα χαρακτηριστικά ενός  πνευματικού μιλιταρισμού. Ο μανιχαϊσμός εκτοπίζει τις αποχρώσεις, τη μετριοπάθεια, μεταλλάσει το δημόσιο διάλογο σε μια αρένα ακαριαίας αμφισβήτησης, με βασικό χαρακτηριστικό την αγελαία επιβολή της  «δικής μας» άποψης.