Παραμονή Πρωτοχρονιάς, εποχή διακοπών, η Αστυνομία εκκένωσε το στέκι παραδίδοντάς το στο Πανεπιστήμιο, προκειμένου να γίνει η απαραίτητη Βιβλιοθήκη. Οι καταληψίες του αντέδρασαν με βιαιότητα – και μεταξύ άλλων οργάνωσαν τη γνωστή αφισοκόλληση στη Θεσσαλονίκη με το περίφημο κηδειόχαρτο του πρύτανη Νίκου Παπαϊωάννου, ο οποίος αποδοκιμάζει συστηματικά τη λειτουργία μέσα στο ίδρυμα κάθε «θερμοκοιτίδας αυτόνομων νησίδων βίας», όπως λέει. Καμιά σαρανταριά, μάλιστα, πολλοί από τους οποίους δεν ήταν φοιτητές, έκαναν νέα κατάληψη, η οποία εκκενώθηκε από την Αστυνομία, ενώ με σοβαρές κατηγορίες (μεταξύ άλλων και για παράβαση του νόμου περί όπλων) οδηγήθηκαν 15 στο Αυτόφωρο. Οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, επειδή δεν προσήλθαν οι αστυνομικοί μάρτυρες. Ορίστηκαν τακτικές δικάσιμοι, δηλαδή ζήσε Μάη μου…
Ακολούθησαν κι άλλα επεισόδια, με μικρότερη δημοσιότητα. Στις διακοπές του Πάσχα, διά τον φόβον των κουκουλοφόρων οι οποίοι στις διακοπές είναι στα σπίτια τους, μπήκε στο ΑΠΘ εργολάβος για να ολοκληρώσει τις εργασίες μετατροπής του χώρου σε βιβλιοθήκη. Το πήρε χαμπάρι το κίνημα και όρμησε να σταματήσει τα έργα. Για να μη συμβεί κάτι τέτοιο, ήρθαν τα ΜΑΤ. Τα οποία βρέθηκαν αντιμέτωπα όχι μόνο με οπαδούς της κατάληψης αλλά και με μέλη των φοιτητικών συλλόγων, με συνδικαλιστές δηλαδή από όλο το φάσμα της Αριστεράς. Ενας συνδικαλιστής τους, φοιτητής της Νομικής, ήταν εναντίον της Βιβλιοθήκης διότι, λέει, «το Πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές και στους καθηγητές»!
Ώσπου, ένα Σαββατοκύριακο που τα ΜΑΤ είχαν ρεπό και οι αναρχικοί είχαν πάρτι, κουκουλοφόροι με βαριοπούλες γκρέμισαν τους τοίχους της Βιβλιοθήκης. Η είδηση εντυπωσίασε – για λίγο. Η κυβέρνηση, διά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη υποσχέθηκε ότι το έργο θα ξαναρχίσει – και πράγματι, έτσι έγινε. Όπως το γεφύρι της Άρτας, η βιβλιοθήκη θα ξανάρχιζε μα χτίζεται από την αρχή, και για να μπορέσουν να εργαστούν οι χτίστες ξαναήρθαν τα ΜΑΤ. Έγιναν ξανά μερικές συγκρούσεις και μερικές συλλήψεις. Αλλά με το που συνελήφθησαν αναρχικοί μετά από σύγκρουση με τα ΜΑΤ, βγήκε στο κλαρί η αξιωματική αντιπολίτευση, να προσφέρει τις υπηρεσίες της στους επαναστάτες με τις κουκούλες. Χρειάζεται βιβλιοθήκη ένα πανεπιστήμιο; Οχι, πιο απαραίτητα είναι τα αναρχικά στέκια, πού θα φτιάχνονται οι μολότοφ;
Εν κατακλείδι: κοινωνική ειρήνη με μηδενιστές της εκπαιδευτικής δραστηριότητας, με φοιτητές (ή «φοιτητές») που θεωρούν ότι μια βιβλιοθήκη, και τα εργαλεία της γνώσης, τα βιβλία, τα μαθήματα, οι καθηγητές, το πανεπιστήμιο είναι άχρηστα, δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε μπορεί να παραταθεί για πολύ η συνθήκη κατά την οποία το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι, πληρώνει τα σπασμένα του κάθε εξεγερμένου. Η Ελλάδα είναι κρλατος δικαίου, δεν μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις ούτε άβατα. Όπως θα παρέμβει η αστυνομία όπου εκδηλώνεται μια έκνομη συμπεριφορά, έτσι οφείλει να παρέμβει και στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η κυβέρνηση έχει νομοθετήσει αυτή την παρέμβαση να την κάνει η πανεπιστημιακή αστυνομία. Αν θεωρεί ότι δεν επαρκεί, ας κάνει διορθώσεις. Αλλά είναι αδιανόητο η εκπαιδευτική πράξη να είναι όμηρος τραμπούκων. Ούτε μπορεί να μη λειτουργεί το κράτος δικαίου επειδή φωνάζει η αντιπολίτευση.
Η κυβέρνηση δεν έχει δικαιολογίες. Εξελέγη ως εγγυήτρια της εξομάλυνσης της ζωής και στα πανεπιστήμια. Έχει το νόμο με το μέρος της, διαθέτει δυνάμεις επιβολής της τάξης, έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Τι περιμένει;
ΥΓ. Η αδυναμία ή η αδιαφορία των πανεπιστημιακών αρχών, στην περίπτωση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σε άλλα πανεπιστήμια, έχει επίσης συμβάλει στην άνοδο της ισχύος διαφόρων εχθρών της εκπαίδευσης, που παρασιτούν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα στο όνομα της εκπαίδευσης και της ελευθερίας των ιδεών. Η ευθύνη των καθηγητών για την ελληνική ιδιοτυπία δεν είναι μικρή. Οι καθηγητές έχουν συμβάλει, κι αυτοί, με τη στάση τους στον εξευτελισμό του κράτους δικαίου και στα ιδρύματα όπου υπηρετούν. Ώς εδώ.
