Τεύχος 139

Με αφορμή το θάνατο του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Δ. Ζηζιούλα. Από το τεύχος 139

Didier Fassin, Θάνατος ενός ταξιδιώτη, μετάφραση από τα γαλλικά: Μανώλης Πιμπλής, Πόλις, Αθήνα 2023  

Ένας καταζητούμενος, καταδικασμένος για κλοπές, ο Άντζελο Γκαράν, κρύβεται σε μια αποθήκη. Εντοπίζεται από τους αστυνομικούς οι οποίοι προσπαθούν να τον συλλάβουν. Αλλά όταν μπαίνουν στο χώρο που κρύβεται, ακούγονται μερικοί πυροβολισμοί και ο καταζητούμενος πέφτει νεκρός. Οι αστυνομικοί είπαν ότι τους επιτέθηκε με μαχαίρι, ήταν σε νόμιμη άμυνα. Ήταν όμως έτσι; Ο ανθρωπολόγος Ντιντιέ Φασέν αποφασίζει να ξανακάνει την αστυνομική και τη δικαστική έρευνα, επιδιώκοντας να φωτίσει το φόνο. Διότι ό,τι έγινε μακριά από την κοινή θέα, πρέπει να γίνεται γνωστό. Για λόγους δικαιοσύνης. [ΤΒJ]

Χάννα Άρεντ, Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού. Τρίτος τόμος: Ολοκληρωτισμός, μετάφραση από τα αγγλικά: Βασίλης Τομανάς, Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2017, 248 σελ. 

Τα στρατόπεδα των δυο ολοκληρωτισμών του εικοστού αιώνα, του ναζισμού και του κομμουνισμού, αποτέλεσαν πειραματικά εργαστήρια παραγωγής απρόσωπων θυμάτων και, συνακόλουθα, εκπαίδευσης ανελέητων εξουσιαστών. Ολοκληρωτισμός και στρατόπεδα συγκέντρωσης στη σκέψη τής Χάννα Άρεντ.

Κώστας Μαυρουδής, Το αλάτι του Badl Ischl. Πεζά κείμενα, Κίχλη, Αθήνα 2022, 226 σελ.

Στη ρουμπρίκα «Το μικρό και το μεγάλο» δημοσιεύονται μικρά κείμενα που περιέχονται μέσα σε μεγαλύτερα και μπορούν να διαβαστούν ως αυτόνομα μικροδιηγήματα. Με το βιβλίο του Κώστα Μαυρουδή, Το αλάτι του Badl Ischl, όμως, δημιουργήθηκε πρόβλημα επιλογής, αφού το σύνολό του αποτελείται από αυτόνομα μικρά κείμενα, πράγμα που τα κάνει όλα κατάλληλα. Προέκυψε, δηλαδή, αδυναμία επιλογής.

Cormac McCarthy, Ο επιβάτης, μετάφραση από τα αγγλικά: Γιώργος Κυριαζής, Gutenberg, 591 σελ.

Cormac McCarthy, Stella Maris, μετάφραση από τα αγγλικά: Γιώργος Κυριαζής, Gutenberg, 263 σελ.

Έπειτα από σιγή δεκαέξι  χρόνων, ο αμερικανός συγγραφέας του Ματοβαμμένου μεσημβρινού επανέρχεται με δυο διαδοχικά μυθιστορήματα. Στο πρώτο από αυτά, τον Επιβάτη, κεντρικός ήρωας είναι ένας ταλαντούχος φυσικός που εγκαταλείπει την πολλά υποσχόμενη καριέρα του για να γίνει δύτης διάσωσης. Αναζητώντας  τους δέκα επιβάτες ενός βυθισμένου αεροπλάνου, βρίσκει μόνο τους εννέα. Ακολουθεί η κατάδυση στην άβυσσο. Το δεύτερο μυθιστόρημα, η Stella Maris, ασχολείται με την αδελφή του προαναφερθέντος  φυσικού, διαγνωσμένη με παρανοϊκή σχιζοφρένεια, που εισάγεται αυτοβούλως σε ψυχιατρικό κατάστημα και παλεύει να απαλλαγεί από το πρόβλημα. Ποιος είναι αυτός ο όψιμα αναγνωρισμένος συγγραφέας. Τι γράφει – και γιατί συγκλονίζει αναδρομικά τους αναγνώστες;

Laure Murat, Ποιος ακυρώνει τι; Σκέψεις για την cancel culture, μετάφραση από τα γαλλικά: Γιάννης Κτενάς, Πόλις, Αθήνα 2022, 50 σελ.

Σε όλες τις χώρες της Δύσης αποκαθηλώνονται ή βανδαλίζονται αγάλματα σε δημόσιους χώρους. Η κουλτούρα της ακύρωσης που υποκινεί τέτοιες πράξεις εκφράζει την άρνηση της «επίσημης», «θεσμικής» Ιστορίας και την όπισθεν αυτής κρατούσας εθνικής ιδεολογίας, η οποία διαιωνίζει στερεότυπα και αναπαράγει «μηχανισμούς καταπίεσης, διάκρισης και κυριαρχίας». Μήπως όμως έχουν δίκιο όσοι κατηγορούν τους ακτιβιστές της αποκαθήλωσης αγαλμάτων για φανατισμό, επαναστατική γυμναστική, οχλοκρατία ή και για εφαρμογή εξτρεμιστικών ιδεολογιών;

Ernest Hemingway, Έκαναν όλοι τους ειρήνη. Τι είναι η ειρήνη; Ποίημα για τη δραματική Διάσκεψη της Λωζάννης, προλόγισμα - μετάφραση από τα αγγλικά - σημειώσεις: Χάρης Βλαβιανός, Περισπωμένη, Αθήνα 2022, 16 σελ.

Η Διάσκεψη Ειρήνης της Λωζάννης πραγματοποιήθηκε στην ελβετική πόλη από τον Νοέμβριο του 1922 έως τον Ιούλιο του 1923 και, πέραν της οριστικοποίησης των ελληνοτουρκικών συνόρων, αποτέλεσε ένα μείζον διεθνές γεγονός με το οποίο γράφτηκε ο επίλογος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου στην Εγγύς και τη Μέση Ανατολή. Η διεθνής διάσταση των διεργασιών αναδεικνύεται από γραπτά του τότε νεαρού δημοσιογράφου και ανταποκριτή της Toronto Star στο Παρίσι, Έρνεστ Χεμινγουέι, αλλά και στο ποίημα «Έκαναν όλοι τους ειρήνη – Τι είναι η ειρήνη;».

Αχιλλέας Σύρμος, Ιστορίες από το Σπατς, πρόλογος: Άγγελος Συρίγος, Ίνδικτος, Αθήνα 2022, 510 σελ.

Ο Ηρακλής Σύρμος, Βορειοηπειρώτης από τη Δερβιτσάνη της επαρχίας Άνω Δρόπολης, συνελήφθη στις 27 Μαΐου 1964 και καταδικάστηκε σε 18ετή στέρηση της ελευθερίας επειδή είχε επαινέσει την οικονομική υπεροχή καπιταλιστικών χωρών. Εξέτισε την ποινή του στο Σπατς, υποχρεωμένος σε καταναγκαστική εργασία στα μεταλλεία της περιοχής. Χρόνια μετά την πτώση του κομμουνισμού, κατέγραψε τις εμπειρίες του – που μόλις κυκλοφόρησαν. Τι κοινό έχει η αφήγηση του Ηρακλή Σύρμου με άλλα πολυσυζητημένα κείμενα της στρατοπεδικής λογοτεχνίας; [ΤΒJ]

Τρία ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στο Books' Journal, τχ. 139.

Μάταιο να αντιστέκεστε λέει η εποχή σε χάρτινες δοσοληψίες, συναλλαγές και αποδείξεις. Πράγματα που είχαν ύπαρξη και νόημα στο χαρτί –αιτήσεις, συμβόλαια, υπογραφές, σφραγίδες, χάρτες, χαρτονομίσματα– μετουσιώνονται σε ψηφιακές οντότητες. Στις ΗΠΑ, οι γιατροί γράφουν, υπογράφουν, συνταγογραφούν και μιλούν ηλεκτρονικά εδώ και πάνω από 30 χρόνια. Η τελευταία φορά που έγραψα συνταγή με στυλό ήταν φθινόπωρο του 2007 και αυτό επειδή ένα μικρό φαρμακείο αντιστεκόταν σθεναρά στον 21ο αιώνα, λίγο πριν το καταβροχθίσει μια από τις γιγάντιες αλυσίδες.

Αγοραπωλησίες, κληρονομιές, μηνύσεις, εντολές DNR (Do-Not-Resuscitate, αφήστε με να πεθάνω στην ησυχία μου) και οδηγίες για αποτέφρωση υπογράφονται securely στο διαδίκτυο με ειδικά λογισμικά. Αστέρια των γηπέδων έχουν αρχίσει να πληρώνονται κρυπτονομισματικά. Αυτό το τελευταίο δεν ξέρω αν είναι fake news, συγκεκαλυμμένο advertorial ή απλώς wishful thinking αλλά με τον τρόπο του δείχνει προς τα πού κινούνται τα πράγματα.

Το καθησυχαστικό επίρρημα securely –η συναλλαγή σας είναι ασφαλής– απευθύνεται σαν ηρεμιστικό για όσους μεγαλώσαμε με χαρτί, καρμπόν, στυλό, μολύβια και γομολάστιχες. The ink generations, οι γενιές της μελάνης έχουν αντικατασταθεί από τα παιδιά γέννημα-θρέμμα του online κόσμου που χαμογελούν με συγκαταβατική αμηχανία στο ότι κάποτε έπρεπε να μπεις σε κτίριο που το έλεγαν τράπεζα, να σταθείς μπροστά σε γραφείο όπου κάποιος υπάλληλος, όχι μποτ, σου ζητούσε δικαιολογητικά, χάρτινα κι αυτά φυσικά, για να ανοίξεις λογαριασμό. Βγαίνοντας είχες βιβλιάριο που το ξεφύλλιζες.

Τι παράξενη ιδέα. Τσιμεντένιες τράπεζες-φρούρια με εμπειρικά λεφτά ήταν συνεκτικοί ιστοί των προψηφιακών κοινωνιών. Χαλύβδινα χρηματοκιβώτια και απόρθητα θησαυροφυλάκια ήταν τόσο πραγματικά ώστε σε ταινίες, μυθιστορήματα και κόμικς χρειάζονταν εκρηκτικά για να τα ληστέψουν. Προϊντερνετικά το επίσημο νόμισμα το εξέδιδε κάτι που το έλεγαν κυβέρνηση. Όλα αυτά έχουν μπει σε υπαρξιακή αγκύλωση.

Βρισκόμαστε στο Web3.0, την τρίτη μετεμψύχωση του διαδικτύου πριν καλά καλά τελειώσει το Web2.0 με το internet of things, έξυπνα σπίτια με θερμοστάτες που ρυθμίζεις μέσω cloud ενώ είσαι εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Τα καινούργια μοντέλα καταλαβαίνουν θερμοκρασία και υγρασία εσωτερικών χώρων μόνα τους και αυτορυθμίζονται αναλόγως – κάτι ανάμεσα σε Στάρτρεκ και Άγιο Πνεύμα. Web3.0 σημαίνει transfer of value, ψηφιοποίηση και διακίνηση περιουσιακών στοιχείων αλλά και παραγωγή αξίας από και μέσα στο διαδίκτυο. Das Kapital goes Meta.

Ινφο-καπιταλισμός

Το καινούριο πείραμα ινφο-καπιταλισμού γίνεται με κρυπτονομίσματα. Τα cryptocurrencies βασίζονται σε σύνθετες εξισώσεις για χρήστες (miners) που κάνουν εξόρυξη ψηφιακών κερμάτων και επιβεβαιώνουν συναλλαγές σε κατανεμημένες βάσεις δεδομένων (blockchains). Με ένα πόδι στο Web2.0 και το άλλο στο Web3.0, ο ινφο-καπιταλισμός διαφέρει από συμβατικό i-Banking και τις ανέσεις των κινητών τραπεζοεφαρμογών. Αλλά εάν τα cryptoνομίσματα και οι τεχνολογίες που τα υποστηρίζουν είναι διαφορετικά –τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουμε– τότε το ερώτημα είναι εάν κάτι πιο ενδιαφέρον από διευκόλυνση του πελάτη και ταχύτητα εξυπηρέτησης συμβαίνει εδώ. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, το κρυπτονόμισμα μπορεί να αποτελέσει «λαϊκή εναλλακτική λύση στο τραπεζικό μονοπώλιο».

Σχεδόν ένα χρόνο πριν από τη στιγμή της αλήθειας, τον Νοέμβριο του 2022, ζήτησα από πτυχιούχο  Computer Science και Software Development με σπουδές σε επιφανή πανεπιστήμια να μου εξηγήσει πώς λειτουργούν τα cryptocurrencies.

Παρακαλώ όχι γενικότητες και θεωρητικούρες ούτε διανοουμενίστικα πολυσύλλαβα. Θέλω να καταλάβω πρακτικά, συγκεκριμένα και χειροπιαστά το transubstantiation της υπόθεσης. Πώς ένα bitcoin κάπου στο cyberspace αλλάζει υπόσταση για να γίνει κάτι στην τσέπη μου, μεταλλικό ή χάρτινο, με το οποίο μπορώ ας πούμε να πάρω εσπρέσο. How do you get from code to thing? Πως ένας άυλος κωδικός γίνεται πράγμα; (ναι, καταλαβαίνω, ο κωδικός δεν είναι άυλος but you know what I mean.)

Πώς επενδύουν σε κρυπτονομίσματα; Πως στέλνεις μπιτκόιν από Περού στη Μογγολία χωρίς να μεσολαβεί τράπεζα; Με ποιους τρόπους οι κρυπτο-αράδες 0 και 1 σε matrix γίνονται στρογγυλά quarters των 25 σεντς, γυαλιστερά 50 ευρωσέντς, πράσινα πεντοδόλαρα με τον Λίνκολν, γκριζωπά πεντάευρα με σύμβολα κλασικής αρχαιότητας ή Renminbi με τον σύντροφο Μάο στην ήρεμη γεμάτη αυτοπεποίθηση προεδρική δύναμη που αποπνέει η γουωρχολικά αναπαραγμένη πόζα του; Please give me the idiot’s guide to crypto.

Walk me through this, ζήτησα από τον κατά τεκμήριο ειδικό και παρ’ ότι ζορίστηκε και προσπάθησε, μετά από κάμποσα αμήχανα μουρμουρητά περί de-centralized blockchain technology (για τα οποία δεν χρειάζονται σπουδές, βρίσκονται δωρεάν στο Google), το ξεστόμισε: Nobody really understands how this works.

Άρθρα, podcasts σε Wall Street Journal, New York Times, Economist και εξειδικευμένα sites δεν είναι περισσότερο διαφωτιστικά. Ένα τυχαίο άρθρο με τίτλο Crypto’s Rapid Move Into Banking Elicits Alarm in Washington / Η γρήγορη διείσδυση κρυπτονομισμάτων στο τραπεζικό σύστημα ανησυχεί την Ουάσιγκτον^[1] υποσχόταν εξηγήσεις για τον μη-ειδικό. Όμως αντί να εξηγούν, στην καλύτερη περίπτωση, τα ρεπορτάζ περιγράφουν από δεύτερο ή τρίτο χέρι πώς δουλεύει το πράγμα. Στη χειρότερη, ανακυκλώνουν σαν κράχτες το βουητό από φανταχτερές λέξεις (buzzwords) που έχουν εγγυημένο mystique παραπλήσιο με την aura του Benjamin. Η υπόθεση διατηρεί άκρως μαγικό χαρακτήρα.

Στο παραπάνω άρθρο μαθαίνουμε ότι εταιρείες με ονόματα όπως BlockFi προσφέρουν πιστωτικές κάρτες, δάνεια και λογαριασμούς με υψηλά επιτόκια «σε ένα εναλλακτικό τραπεζικό σύστημα στην αιχμή της τεχνολογίας και της αναζήτησης κερδών» χωρίς τους συνήθεις δανειοληπτικούς ελέγχους. Η παλιά τσιμεντένια τράπεζα παύει να είναι υπέρτατος και έσχατος εκδότης, ελεγκτής, εγγυητής και μεσίτης (broker). Η BlockFi δανείζει δολάρια σε καταναλωτές χρησιμοποιώντας κρυπτονόμισμα και δανείζει κρυπτονόμισμα σε εταιρείες που το χρειάζονται. Το επιτόκιο ενός λογαριασμού σε bitcoins, τον Αύγουστο του 2021, έφθανε 8% σε σύγκριση με το αστείο 0,06% τραπεζικών καταθέσεων. Οι κρυπτο-οντότητες δεν έχουν το κόστος λειτουργίας των συμβατικών τραπεζών – ούτε τσιμεντένια κτίρια με χαλύβδινα θολωτά θησαυροφυλάκια, ούτε προμήθειες. Στις τολμηρότερες εκδοχές αποκεντρωμένης χρηματοδότησης όπως το DeFi (Decentralized Financing) οι συναλλαγές γίνονται 100% αλγοριθμικά χωρίς ανθρώπινη διαμεσολάβηση.

Οι μπιτκοϊνιστές οραματίζονται ξεπέρασμα του παραδοσιακού τραπεζίτη και απευθείας συναλλαγές από-χρήστη-σε-χρήστη που θα γίνονται με την ίδια ευκολία που σήμερα στέλνουμε email. Στο όριο η εξάλειψη του ανθρώπινου παράγοντα θα οδηγήσει στο αποκεντρωμένο μετουσιωμένο πραγματικό. Αυτή είναι η τελευταία εκδοχή Τεχνο-Ελευθεριακού (tech libertarian) Μανιφέστου και των φαντασιώσεων ψηφιακού χρυσού που δεν ελέγχεται από τράπεζες.

Βεβαίως οι αρμόδιοι προειδοποιούν για κινδύνους που ελλοχεύουν. Εταιρείες με πονζικά ονόματα που θα μπορούσαν να φιγουράρουν σε μυθιστορήματα του Τόμας Πίντσον υπόσχονται αποδόσεις 91% – ακούγεται σαν την επόμενη ψηφιακή τουλιπομανία, εξ ου και οι ανησυχίες της Ουάσιγκτον και οι συζητήσεις στο Κονγκρέσο για digital dollar, ψηφιακό δολάριο. If you can’t beat them join them – εάν δεν μπορείς να το σταματήσεις γίνε εσύ κρυπτονόμισμα.

Οι φόβοι και οι προειδοποιήσεις επαληθεύτηκαν με το παραπάνω τον Νοέμβριο του 2022, όταν κατέρρευσε το FTX και αποκαλύφθηκαν οι απάτες του Sam Bankman-Fried και της συμμορίας του. Το άρθρο του Iwayemi στο Nation^[2] είναι required reading για όποιον ενδιαφέρεται για την ουσία και τα παρασκήνια που μετέτρεψαν το κρυπτονόμισμα σε κλεπτονόμισμα. Για την ιστορία, ο SBF ήταν ο δεύτερος σε μέγεθος οικονομικός ενισχυτής του Μπάιντεν το 2020, τρίτος μεγαλύτερος οικονομικός ενισχυτής των Ρεπουμπλικανών το 2022, ενώ δεν υπήρξε φόρουμ που να μην τον λάτρεψε σαν ιδιοφυΐα του χρηματιστηριακού μέλλοντος. Και σαν καθώς πρέπει white collar απατεώνας, ο SBF μας έδινε και μαθήματα «αποτελεσματικού αλτρουισμού».

Η επόμενη μετάλλαξη του πραγματικού

Αλλά κίνδυνοι, ρίσκα, απατεώνες με ατημέλητα μαλλιά, αφελείς επενδυτές και διαπλεκόμενοι πολιτικοί είναι το βαρετό μέρος της υπόθεσης. Το ενδιαφέρον ερώτημα είναι τι είδους κόσμος αναδύεται με τα blockchains.

Αποκεντρωμένα συστήματα πληρωμών μέσω cryptocurrencies είναι μόνο μια από τις εφαρμογές αλυσιδωτών μπλοκ (τα blockchains είναι επίσης γνωστά σαν distributed ledger technology). Τίτλοι ιδιοκτησίας, ταυτότητες, διαβατήρια, εκλογικοί κατάλογοι, διαδραστικά ρομποτοποιημένα ιατρικά ιστορικά και γνωματεύσεις μπορούν να γίνουν smart assets. Όλα συγκλίνουν προς ένα mutation of the real, την επόμενη μετάλλαξη του πραγματικού. Αλλά όταν ειδικοί Υπολογιστικών Επιστημών και Λογισμικού Σχεδιασμού αδυνατούν να εξηγήσουν «πώς δουλεύει αυτό», ποιο είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουμε; Τι δεν καταλαβαίνουμε; Μήπως ρώτησα λάθος ειδικό και αντί για ειδήμονες λογισμικού χρειαζόμαστε θεολόγους; Στο κάτω κάτω, ο βαρύτατα φορτισμένος όρος transubstantiation/μετουσίωση, επανέρχεται ξανά και ξανά.

Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα της εξόρυξης κρυπτονομισμάτων είναι η περιβαλλοντική επιβάρυνση από τις τεράστιες ποσότητες ηλεκτρισμού που κατασπαταλούν οι εξειδικευμένοι υπολογιστές και τα εργαλεία των μπιτκοϊνιστών. Δεν είναι τυχαίο ότι η Enigma, μια από τις μεγαλύτερες μονάδες εξόρυξης, βρίσκεται στην Ισλανδία λόγω της άφθονης γεωθερμικής ενέργειας^[3]. Ανάλογα με το ποιον διαβάζεις, υπολογίζεται ότι εάν συνεχίσουν χωρίς καμμιά αλλαγή, θα αυξήσουν τις παγκόσμιες θερμοκρασίες πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου σε λιγότερο από 30 χρόνια. Ελπίζουμε οι ήρεμες διαμαρτυρίες της Γκρέτα και η ταλαιπωρία των αστυνομικών που την παίρνουν σηκωτή να μην πάνε στο βρόντο εξαιτίας των κρυπτο τεχνοελευθεριακών και της get-rich-quick απληστίας τους.

Μαζί με την υπαρξιακή κρίση παραδοσιακών κέντρων εξουσιών, τσιμεντένιων τραπεζών και gate keepers που ήλεγχαν νομίσματα, επενδύσεις και πλούτο αναδύονται νέες υλικότητες και σωματικότητες. Η αναρχία συναντά επιτέλους τον καπιταλισμό.

^[1] Eric Lipton, Ephrat Livni. New York Times, September 5, 2021. Βλέπε επίσης Crypto Banking and Decentralized Finance, Explained.

^[2] Timi Iwayemi. Money From Nothing. The Nation, 9 Ιανουαρίου 2023.

^[3] Laura Mallonee. Inside the Icelandic Facility Where Bitcoin Is Mined. Wired, 3 Νοεμβρίου 2019.