Η συζήτηση που άνοιξε τις τελευταίες μέρες δεν είναι καινούργια. Ξεκινάει ουσιαστικά από τη στιγμή που η δυναμική εμφάνιση, τα χρόνια της κρίσης, της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, την οδηγεί στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Αρκετοί είναι οι φίλοι που μπαίνουν στη διαδικασία να συγκρίνουν στάσεις και συμπεριφορές προσώπων και ομάδων με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, με εκείνες στο Μάτι. Τι λένε τώρα, τι έλεγαν τότε, κ.λπ. κ.λπ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι· η προηγούμενη ήταν πριν από περίπου ένα χρόνο. Προς τιμήν του τότε, ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, αμέσως μετά την κοινοποίηση της εικόνας του σχολίου, έδωσε εντολή στον αρμόδιο αντιδήμαρχο να πράξει τα δέοντα και να καθαριστεί η στοά. Εν προκειμένω, όμως, δεν είναι θέμα Δήμου. Ή τουλάχιστον, δεν είναι μόνο θέμα Δήμου. Πιθανόν είναι και θέμα Περιφέρειας, δεν το γνωρίζω.

Αυτό που παρατηρεί ακόμη και ο πλέον αδαής διαβάζοντας τα Ευαγγέλια είναι πως ο Χρήστος με μια κατηγορία μόνο αμαρτωλών είναι αυστηρός, πραγματικά αυστηρός. Με τους υποκριτές. Εύκολα συμπονά τους πόρνους, τους μοιχούς, τους φονιάδες ή τους κλέφτες, ενώ ακόμη και τους πλεονέκτες, όπως ήταν οι τελώνες, μπορεί να τοyw συγχωρέσει και να τους αγκαλιάσει. Αυτούς που πραγματικά δεν αντέχει όμως, είναι οι υποκριτές.

«Όλες οι πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες γιορτάζουν τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και μόνο εμείς την έναρξη», λέει κάθε χρόνο ο πολιτισμένος επικριτής του «ελληνικού εξαιρετισμού». Δεν έχει δίκιο.

Άγγελος Α. Παληκίδης, Τέχνη και ιστορική συνείδηση στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, Gutenberg, Αθήνα 2021, 443 σελ.

Μια ιδιαίτερα χρήσιμη μελέτη που με τρόπο γόνιμο κατορθώνει να μιλήσει για την ιστορία της τέχνης, την ιδεολογία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους όπως αυτή εκφράζεται ή προσπαθεί να εκφραστεί μέσω της τέχνης, επίσημης ή μη, και ταυτόχρονα για την καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης μέσα από την τέχνη κατά τον 19ο αιώνα.

«Ακόμη έξι μήνες παράταση στις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλούς και παραλίες έδωσε το υπουργείο Περιβάλλοντος»*. Αυτή είναι η πρόταση με την οποία ξεκινάει είδηση: ακόμη έξι μήνες παράταση στις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλούς και παραλίες έδωσε το υπουργείο Περιβάλλοντος. Όλη η παθογένεια, όλη η αντίφαση, όλη η παράνοια της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους σε μία και μόνη προτασούλα. Πάμε να τη «συντάξουμε», τρόπον τινά.