Πολιτική ορθότητα
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΚαλλιτεχνική πολιτική ορθότητα
Η αντισυστημική κι αριστερή πολιτική ορθότητα στην ανοιχτή, ανεκτική και δημοκρατική Δύση μάς συμπιέζει, μας περιορίζει στην ελεύθερη έκφρασή μας και μας έχει σχεδόν επιβληθεί ιδεολογικά, με το έτσι θέλω, υπό το πρόσχημα της προστασίας και της αναλογικής αντιπροσώπευσης των κοινωνικών, φυλετικών, εθνοτικών και σεξουαλικών μειονοτήτων, λογοκρίνοντάς μας για διάφορα καυτά, επίκαιρα πολιτικά θέματα, όταν τα θέτουμε με οξυδέρκεια κι ευθύτητα (βλέπε τα «πολιτικώς ορθά» άρθρα στα αριστερά μέσα για το μεταναστευτικό και την υποκινούμενη από την τουρκική κυβέρνηση εισβολή λαθρομεταναστών στον Έβρο και άλλα επίκαιρα αμφιλεγόμενα ζητήματα).
Χριστούγεννα και πολιτική ορθότητα
Η ευρωπαία επίτροπος ισότητας, Έλενα Ντάλι, είναι προοδευτική. Διδάκτωρ πολιτικής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, δίνει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο της Μάλτας και, ως πολιτικός, έχει κάνει πολλή δουλειά για την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως πολιτικός και ως ακαδημαϊκός, δηλαδή, έχει αποκτήσει ειδίκευση στα δικαιώματα και ασκεί τα καθήκοντά της με εξαιρετική φροντίδα. Πιθανόν να μην την απασχολούσαν στην αρχή οι ταυτότητες αλλά, τα τελευταία χρόνια, είναι βέβαιο ότι την έχει απασχολήσει η ταυτότητα φύλου. Και ασφαλώς, ως προοδευτική, είναι βέβαιο ότι βλέπει τον κόσμο με τη ματιά των πιο αδύνατων έως πρόσφατα, των πιο μειονοτικών, των λεγόμενων δυαδικών ατόμων. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον ότι αντιλαμβάνεται τα πράγματα από το 2019, οπότε και μετακόμισε από τη Μάλτα στην Ευρώπη, επίτροπος για την Ισότητα.
Ό,τι χάνουμε και ό,τι πενθούμε
Sigrid Nunez, Ο Φίλος, μετάφραση από τα αγγλικά: Γιώργος Λαμπράκος, Gutenberg, Αθήνα 2021, 245 σελ.
Μια από τις μεγάλες χαρές που προσφέρει η συστηματική ανάγνωση είναι το να ανακαλύπτεις συγγραφείς για τους οποίους δεν ήξερες σχεδόν τίποτα – ώσπου μια μέρα να ανοίγονται μπροστά στα μάτια σου ξεχωριστά σύμπαντα, ελκυστικά γεμάτα γοητείας. Κάπως έτσι ένιωσα διαβάζοντας τον Φίλο, το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημα της Αμερικανίδας Σίγκριντ Νιούνεζ. (τεύχος 123)
Μαύρη ζάχαρη και Αραπίνες
Ακόμα και ο Μικ Τζάγκερ έπεσε θύμα της πολιτικής ορθότητας και της cancel culture. Και αναγκάζεται να μη συμπεριλάβει στις επόμενες συναυλίες του το σουξέ “Brown Sugar”. Αυτό το κείμενο είναι εναντίον της πολιτικής ορθότητας. [ΤΒJ]
«Ζούμε μες στην τυραννία, στο σκοτάδι το πικρό...»
Πεθαίνουν οι άνθρωποι και χάρη στα φωτερά πληκτρολόγια άλλοι άνθρωποι γράφουν επιτάφιους γι’ αυτούς. Όταν ο νεκρός είναι του βεληνεκούς ενός Μίκη Θεοδωράκη, οι άλλοι άνθρωποι μαζί με τις νεκρολογίες ξαμολιούνται σε μύχιες σκέψεις και ερμηνείες. Στο απέραντο νεκρολόγιο για τον Θεοδωράκη διαβάσαμε, μεταξύ άλλων, ότι «[η] μουσική του Θεοδωράκη γοήτευσε καθόσον ήταν queer, όχι straight» (Άκης Γαβριηλίδης, Η μουσική του Θεοδωράκη γοήτευσε καθόσον ήταν queer, όχι straight | Nomadic universality).
H κρίση των κλασικών σπουδών
Το Πανεπιστήμιο του Princeton, στο Νιου Τζέρσεϊ, ανακοίνωσε την κατάργηση της υποχρεωτικότητας στην εκμάθηση αρχαίων ελληνικών και λατινικών, στο πρόγραμμα κλασικών σπουδών. Για ποιο λόγο; Επισήμως, το Πανεπιστήμιο δίνει τη δυνατότητα σε φοιτητές που δεν έμαθαν αρχαία ελληνικά και λατινικά σε καλά δημόσια σχολεία ή σε πανάκριβα ιδιωτικά λύκεια να ξεκινήσουν σπουδές κλασικής φιλολογίας χωρίς προηγούμενη προετοιμασία. Επίσης, το Πανεπιστήμιο δίνει τη δυνατότητα σε όσους δεν θέλουν απαραίτητα να σπουδάσουν φιλολογία να ακολουθήσουν την κατεύθυνση του κλασικού πολιτισμού, διαβάζοντας κείμενα σε μετάφραση. Μια υπόκωφη βοή, όμως, θέλει το Πανεπιστήμιο να υποκύπτει στο ρεύμα της πολιτικής ορθότητας.
Ελληνικά και λατινικά γράμματα στο Princeton
Ο θάνατος της λογικής
Φαντάζομαι έχουμε όλοι κάποιους ιδιωτικούς λόγους να θυμόμαστε τη σημερινή ημερομηνία, κάποιος να γεννήθηκε, κάποιος να πέθανε, κάποιος να παντρεύεται, κάποιος να ερωτεύεται. Αλλά εγώ τη συγκρατώ, 3 Ιουνίου 2021, γιατί διαβάζω σήμερα ότι το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον καταργεί την υποχρεωτική διδασκαλία Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών στο μάθημα Κλασικών Σπουδών. Με σκεπτικό "την καταπολέμηση του δομικού ρατσισμού", καθώς οι σπουδές αυτές "συνδέονται άρρηκτα με τη λευκή υπεροχή" (Νταν-ελ-Παντίλα, καθηγητής Κλασικών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, συνέντευξη στο New York Times Magazine, βλ. και Τα Νέα, 3/6/2021)
Τέλος εποχής: ο Willem αποχωρεί από τη Libération
«Μια γελοιογραφία στον Τύπο πρέπει να γίνεται κατανοητή μέσα σε δύο δευτερόλεπτα», έχει πει ο Βιγιέμ. Ο ολλανδός γελοιογράφος, με τη σπουδαία καριέρα στα γαλλικά έντυπα, σήμερα ολοκληρώνει 40 χρόνια σκιτσογραφώντας καθημερινά για τη γαλλική εφημερίδα Libération, και την αποχαιρετά, για να τον αποχαιρετήσει και αυτή με τη σειρά της με ένα φύλλο αφιέρωμα και ένα πρωτοσέλιδο αντάξιο της εξηντάχρονης διαδρομής του γελοιογράφου.