Και αυτή είναι όλο κι όλο που έχει. Όλοι οι άλλοι συγγραφείς, απροσπέλαστοι.
Έτσι, όταν μετακαλείται στην Φλωρεντία ο πρώτος μεγάλος και πραγματικός Ελληνοδιδάσκαλος, ο άρχων Μανουήλ Χρυσολωράς, το 1400, η διδασκαλία του πιάνει σαν σπίρτο σε ξερά κλαδιά. Η ελληνομάθεια αναπτύσσεται ραγδαία, σε μισό αιώνα γίνονται όλες οι μεταφράσεις που δεν είχαν γίνει ώς τότε - το μεταφραστικό είναι κίνημα, για την ακρίβεια είναι το κίνημα του Ουμανισμού. Κίνημα εκρηκτικό: είμαστε ακόμα στην εποχή που γνωρίζω, μαθαίνω, κάνω επιστήμη, και φυσικά μαθαίνω λογοτεχνία - σημαίνει διαβάζω: οι μεταφράσεις διευρύνουν δραστικά τον ορίζοντα των γνώσεων, κατά τον 15ο, 16ο, ακόμα και τον 17 αιώνα.
Με αυτή τη φόρα το κίνημα της ελληνομάθειας κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο.
Για την απόφαση του Πρίνστον να καταργήσει το υποχρεωτικό των ελληνικών από τις κλασικές σπουδές, δεν νομίζω πως ευθύνεται μόνο η πολιτική ορθότητα - η οποία έπαιξε τον ρόλο του εναύσματος. Νομίζω πως η ελληνομάθεια (και η λατινομάθεια) ως προϋπόθεση της μελέτης των κλασικών πολιτισμών διατηρήθηκε έως τώρα ως συνέπεια εκείνης της πρώτης ορμής, η οποία έχει πια εδώ και πάρα πολύ καιρό ξεθυμάνει. Είναι πάρα πολλά αυτά που μπορείς να κάνεις με τις καλές μεταφράσεις, και από ορισμένες απόψεις, για ορισμένες σπουδές που σχετίζονται με τους κλασικούς πολιτισμούς, η μελέτη αυτών των δύο πολύ δύσκολων γλωσσών μπορεί από προϋπόθεση να γίνεται εμπόδιο.
Εξορθολογισμός των σπουδών, είναι η κίνηση του Πρίνστον, κακώς τα ακούει η ορθότητα, που ήταν απλώς η αφορμή.
Φτωχό κείμενο χωρίς να προσφέρει τίποτα, παρά μόνο, ένα «ελαφρύ» ξέπλυμα στην πολιτική ορθότητα.
Ευχαριστώ
08 Ιουν 2021, 08:06