Στην Ευρώπη, κυρίως όμως στην Ελλάδα, την πλέον κακομαθημένη χώρα της, όταν έχουμε (αμερικανικές) βάσεις ζητάμε να φύγουν οι βάσεις, όταν φεύγουν οι βάσεις διαμαρτυρόμαστε γιατί φεύγουν οι βάσεις και «πουλάνε» τους συμμάχους τους. Με δυο λόγια, όλοι οι άλλοι έχουν συμφέροντα εκτός από τους Αμερικανούς που είναι υποχρεωμένοι να στηρίζουν τα συμφέροντα όλων των άλλων. Κάτι δεν πάει καλά στο συλλογισμό. Να πολεμούν οι Αμερικανοί αλλά οι Ευρωπαίοι να είναι φιλειρηνιστές και να διαδηλώνουν για την ειρήνη.
Ήδη από τον Μεγάλο Πόλεμο αλλά κυρίως από τον Β΄ Παγκόσμιο, η Ευρώπη ήταν που εκλιπαρούσε τις ΗΠΑ να εμπλακούν για να την ξελασπώσουν από τις δικές της διαμάχες. Η Ευρώπη ήταν που παρακαλούσε να εμπλακούν οι Αμερικανοί για να σωθεί η γηραιά ήπειρος από τον Χίτλερ. Δεν έβαλε πόδι η Αμερική στην Ευρώπη. Η Ευρώπη ικέτευε τους Αμερικανούς να σπάσουν το δόγμα του απομονωτισμού. Η πολιτική αυτή δεν είναι μια ακόμα παραξενιά του Τραμπ. Υπήρχε και υπάρχει σαν αντίληψη στους Αμερικανούς.
Επίσης ωφέλιμο είναι να θυμηθούμε ότι οι «ιμπεριαλιστές» Αμερικανοί ήταν που καθάρισαν και για την Ευρώπη και για τη Σοβιετική Ένωση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εν συντομία θυμίζουμε ότι, στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έλαβε σημαντική υλικοτεχνική βοήθεια από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του προγράμματος Lend-Lease. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι «οι φονιάδες των λαών» διέθεσαν στη σοβιετική Πολεμική Αεροπορία χιλιάδες αμερικανικά αεροπλάνα διαφόρων τύπων, κυρίως καταδιωκτικά P39 Airacobra, τεράστιες ποσότητες τροφίμων και είδη πρώτης ανάγκης, τη στιγμή που λίγο μετά το επαίσχυντο Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο οι Σοβιετικοί τροφοδοτούσαν με πρώτες ύλες τη γερμανική πολεμική βιομηχανία.
Κατόπιν, οι Αμερικανοί είναι που επωμίστηκαν τον Ψυχρό Πόλεμο που αφορούσε την Ευρώπη, οι Αμερικανοί πολέμησαν στα πεδία των μαχών για ευρωπαϊκές υποθέσεις έτσι ώστε να γίνονται κοσμοϊστορικά συλλαλητήρια εναντίον των πολεμοκάπηλων Αμερικανών από τους φιλειρηνιστές Ευρωπαίους, οι οποίοι απολάμβαναν μέχρι καταχρήσεως την ειρήνη στις αμερικανικές πλάτες.
Ενδεικτικά να θυμίσουμε – μια και το Μεσανατολικό είναι στην επικαιρότητα– ότι η ανηλεής διαμάχη μεταξύ δυο συμμαχικών χωρών, της Βρετανίας με τη Γαλλία, από το 1915 έως το 1949, δημιούργησε το σημερινό αδιέξοδο. Ήδη το 1917, όταν οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον της Γερμανίας, ο αμερικανός Πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον άσκησε έντονη κριτική στον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό υποστηρίζοντας ότι, μετά το τέλος του Πολέμου, οι υποτελείς και χωρίς κράτος λαοί θα έπρεπε να επιλέξουν οι ίδιοι το πεπρωμένο τους.
Με δυο λόγια, η Ευρώπη από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου έχει εφησυχαστεί στη βολική για αυτήν συνθήκη: να καθαρίζει τις βρώμικες δουλειές της η Αμερική κι η Ευρώπη να ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες οφείλουν να μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσεις τα καθάρματα του τραμπισμού. Εξάλλου, η γηραιά Ευρώπη διαπρέπει στον διπλωματικό κυνισμό πολλούς αιώνες πριν δημιουργηθούν οι ΗΠΑ... Όφειλαν να έχουν προβλέψει τις εξελίξεις και να ασχολούνται περισσότερο με την ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα και λιγότερο με την άνοδο της ακροδεξιάς και τα δικαιώματα της Καρυστιανού.
Η Ευρώπη πρέπει να αυτονομηθεί, αν πλέον υπάρχει αυτή η δυνατότητα, και να αντιδράσει αστραπιαία και αποφασιστικά, αλλιώς μοιραία κατακερματισμένη θα καταντήσει να είναι σφαίρα επιρροής των μεγάλων Δυνάμεων: Αμερικής, Κίνας και Ρωσίας. Ήδη οι Πολωνοί και οι Σκανδιναβοί που γνωρίζουν καλά τι εστί Ρωσία προειδοποιούν ότι ο Πούτιν θα επιτεθεί στην Ευρώπη.
Ωστόσο, εμάς (της ελληνικής δημοκρατίας), μιας και οι Αμερικανοί είναι το αγαπημένο μας θέμα, δεν μας μένει καιρός να αναρωτηθούμε γιατί για παράδειγμα η Ευρώπη εξοπλίζει τον Ερντογάν; Μήπως δεν ζητά κι αυτός (δωρεάν μάλιστα) τα Βαλκάνια, τη μισή Ευρώπη, τη μισή Ασία και τη μισή Αφρική; Γιατί μας κάνει εντύπωση ο Πούτιν με την Ουκρανία, ο Τραμπ με τη Γροιλανδία και όχι ο σύμμαχος Ερντογάν που καθυβρίζει και απειλεί χυδαία ευρωπαίους ηγέτες, ευρωπαϊκούς θεσμούς και την Ευρωπαϊκή Ένωση; Γιατί δεν κουνιέται μύγα όταν δηλώνει με κάθε παρρησία ότι το Ισλάμ θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη μέσω των μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία με τη σειρά της δεν ξέρει πόσους νόμους να σκαρφιστεί μήπως θιγούν τα δικαιώματα του ισλαμιστή Αφγανού που σφάζει τρεις τέσσερις Γερμανούς στο γόνατο – και μετά συντετριμμένη αναρωτιέται τι έγινε και ανεβαίνει η Ακροδεξιά...
Το θέμα είναι ανεξάντλητο και ιδιαίτερο αλλά δεν μπορεί η Ευρώπη να εγκαλεί την Αμερική για την Ουκρανία και να εξοπλίζει την Τουρκία που όλο αυτό το διάστημα εκβίαζε το ΝΑΤΟ παίζοντας το παιχνίδι του Πούτιν, δηλώνοντας μέρα νύχτα ότι σε όποια γη πάτησε το πόδι του τούρκος τουρίστας αυτή ανήκει στην Τουρκία, απειλώντας με εισβολή πρωί μεσημέρι βράδυ την Ελλάδα και την κατεχόμενη Κύπρο, χώρες ευρωπαϊκές.
Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να μη σκέφτεται σαν γεροντοκόρη, όπως την αποκάλεσε ένα γελοίο ρωσικό απόκριμα, και μπακαλίστικα όπως η Μέρκελ και τόσοι άλλοι μικρόνοες ηγέτες μεγάλων ή μικρών χωρών. Πρέπει να αποκτήσει πριν απ’ όλα ευρωπαϊκή συνείδηση και αρραγή ενότητα, αλλιώς θα μείνει αποδυναμωμένη και... «περιορισμένης ευθύνης».
