Το κεντρικό σύνθημα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για μείωση του χρέους ως πανάκεια ήταν εξ αρχής έωλο, αλλά και συνειδητό ψέμα.
Έωλο, γιατί μετά το PSI και το κούρεμα του χρέους προς ιδιωτικές τράπεζες, οι εναπομείναντες πιστωτές της Ελλάδας είναι κυρίως κράτη, με φορολογούμενους πολίτες και με Κοινοβούλια, στα οποία οφείλουν να λογοδοτήσουν.
Και συνειδητό ψέμα, γιατί η υστερία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το χρέος πάντα ήταν προπέτασμα καπνού, προκειμένου να αποφευχθεί η συζήτηση για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Η στάση του ΔΝΤ είναι σταθερή χρόνια τώρα: μείωση του δημοσίου χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων ως αντάλλαγμα για τις μεταρρυθμίσεις. Από τη στιγμή που φάνηκε ότι το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι ευθυγραμμίζονται στην ανάγκη να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις προτού συζητηθεί στα σοβαρά το θέμα του χρέους, οι μάσκες έπεσαν: η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προτίμησε να θυσιάσει το κεντρικό της σύνθημα περί μείωσης του χρέους και να οχυρωθεί στα αντιμεταρρυθμιστικά της χαρακώματα.
Διότι αυτή ήταν πάντα η πραγματική της ατζέντα, με ή χωρίς τον Βαρουφάκη, με ή χωρίς τον Λαφαζάνη, με ή χωρίς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
