Καρλ Σμιτ

Ευάγγελος Βενιζέλος, Πολιτική θεολογία και συνταγματική ηθική. Μελέτες και δοκίμια, Αρμός, Αθήνα 2024, 264 σελ.

Το βιβλίο Πολιτική θεολογία και συνταγματική ηθική (Αρμός, 2024) του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης, πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ και ομότιμου καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ευάγγελου Βενιζέλου, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, τόσο για το ευρύτερο θύραθεν όσο και για το ειδικότερο θεολογικό κοινό.

Για την πολιτική κρίση στην Γαλλία, ένα από τα πολλά επεισόδια της οποίας ήταν και η πρόσφατη πτώση της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ, ειπώθηκαν, λέγονται και θα ειπωθούν πολλά: αδυναμία πολιτικού και οικονομικού εκσυγχρονισμού της χώρας, οι σχετικές απόπειρες προσκρούουν όλες σε έναν απαρχαιωμένο συγκεντρωτισμό και κρατισμό, σύμφωνα με ορισμένους, λαϊκισμός και σύγκλιση των άκρων, για κάποιους άλλους, διχαστικές και ευκαιριακές κομματικές επιλογές εκατέρωθεν κ.λπ. θα προσθέσουν κάποιοι τρίτοι. Αναμφίβολα, σε όλα αυτά υπάρχουν στοιχεία αλήθειας. Ωστόσο, όλες αυτές οι προσεγγίσεις δυσκολεύονται να θεωρήσουν το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, την ιδιαιτερότητα της πολιτικής κρίσης στην Γαλλία της Πέμπτης Δημοκρατίας, γιατί είναι αποσπασματικές. Αδυνατούν να σκεφτούν τη σχέση της πολιτικής με την αρχή της νομιμοποίησής της, δηλαδή τη λαϊκή κυριαρχία, έτσι όπως η δυναμική αυτή σχέση θεσπίσθηκε από τον στρατηγό Ντε Γκωλ και, τυπικά τουλάχιστον, δηλαδή στο επίπεδο της θεσμικής και συνταγματικής τάξης, εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα. Στο άρθρο-μελέτη που ακολουθεί, ο Μπερνάρ Μπουρντέν (Bernard Bourdin), επιχειρεί να αναδείξει και να κατανοήσει, ακριβώς το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα που εδώ και δεκαετίες έχει ανοίξει ανάμεσα στο κράτος (και τους εκάστοτε πολιτικούς του εκπροσώπους, πάνω απ’ όλα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας), με το λαό: η (σημερινή) κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, με τη λεγόμενη «απόσχιση των ελίτ», είναι προϊόν διάλυσης αυτής της σχέσης ανάμεσα στο «πάνω» και το «κάτω», μια σχέση που αποτελούσε τον πυρήνα της «πολιτικής φιλοσοφίας» του στρατηγού Ντε Γκωλ.

Carl Schmitt, Στεριά και Θάλασσα. Μια κοσμοϊστορική θεώρηση, μετάφραση από τα γερμανικά: Ιωάννα Αβραμίδου, Σμίλη, Αθήνα 2022, 114 σελ.

Carl Schmitt, Άμλετ ή Εκάβη, μετάφραση από τα γερμανικά: Ηρακλής Πεκιαρίδης, Κουκκίδα, Αθήνα 2021, 98 σελ.

Ένα αφήγημα, σαν μακροσκελές, συναρπαστικό παραμύθι από τον πατέρα στην κόρη («διήγηση για την Άνιμα»), πάνω στην πολιτική κοσμογραφία με γεωστρατηγικούς όρους, και μια μονογραφία που διαπερνά το θεατρικό σώμα του βασιλιά Άμλετ για να συναντήσει τον κόσμο του κλασικού δράματος αναδεικνύουν εμφατικά τις πτυχές ενός radical thinker, που σημάδεψε τα «μονοπάτια της σκέψης»^[1] στον 20ό αιώνα. Δύο «περιφερειακά» έργα του Καρλ Σμιτ, τώρα και σε εξαιρετική ελληνική μετάφραση, διευρύνουν σημαντικά την πρόσληψή του σε μια χώρα που το έργο του παρέμεινε παρεξηγημένο, «περιθωριακό» και αποσπασματικό.