Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Η άρνηση να βλέπει κανείς την πραγματικότητα δεν προσδίδει κύρος ούτε συνιστά έναν ασφαλή (ή έστω αφελή) μηχανισμό προστασίας από κινδύνους.
Είναι όμως ωραία, σαν ναρκωτικό —έτσι που τα μάτια σου γλαρώνουν γλυκά-γλυκά και στο στόμα σου γράφεται ένα χαμόγελο—, και είναι και δωρεάν.
Οπότε, ακόμα και όταν οι κομισάριοι οργανώνουν φαιοκόκκινες πολιτοφυλακές, εσύ να εκλογικεύεις, καλέ μου φίλε — να εκλογικεύεις. Σαν τρελός.