Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Κάτι «θωρακισμένο» μέσα μου, κατά τη ραϊχική ορολογία, δεν μ' αφήνει να γελάω με τα χωρατά για τον ναζιστή δολοφόνο και τα ξανθά του μαλλιά.
Κάτι παρόμοιο δεν μου επιτρέπει να χαμογελάω με τις ασυναρτησίες «Αριστερών» δυνάμει διαπραγματευτών με όσους μάς κρατούν πεισματικά εν ζωή.
Μα, αν και δεν πιστεύω στον Ράιχ, θα 'θελα να βυθιζόμουν σε ένα κουτί του να μαζεύω οργόνη, αντί να βλέπω τα χαμόγελα των άλλων να παγώνουν.
