Φίλος μου, συνομήλικος, στην έως τώρα ζωή του είχε φορέσει για τελευταία φορά γραβάτα στα δεκάξι του, για κάτι οικογενειακό, μου είπε. Τώρα όμως, βλέποντας αυτή τη σύναξη στο Ουζμπεκιστάν, [Χρυσό Οδηγό κανονικό αν ψάχνετε για ηγέτες αυταρχικούς ή/και εγκληματίες] με τα κουστούμια μαύρο Χιούγκο και Αρμάνι Μπος, και με χωρίς γραβάτα, εμφατικά, καθότι προσανατολισμένοι αντιδυτικά - βλέποντάς τους λοιπόν, σε αυτό το χάλι, άρχισε να το ξανασκέφτεται και ήδη με το μυαλό διαλέγει χρώματα.

Μια ερώτηση που διατυπώνεται αυτές τις μέρες είναι: «Γιατί η Ευρώπη δεν ξεσηκώνεται για την επίθεση που υφίσταται η  Αρμενία; Μόνο για την Ουκρανία είναι οι Ευρωπαίοι ευαίσθητοι; Είδατε πόσο υποκριτική είναι η ηθικολογία η δυτική;» Αλλά η σύγκριση Αζερμπαϊτζάν /  Αρμενίας και Ρωσίας / Ουκρανίας, είναι σύγκριση ανάμεσα σε πράγματα ανόμοια και καταλήγει, ανεπιγνώστως ή και μη, σε προπαγάνδα ρωσική.

Ελεύθερα πια θα μπορεί ο ομοφυλόφιλος να κοκκινίζει και να κρύβεται γι' αυτό που κάνει, αφού είναι κάτι το ντροπιαστικό, κάτι που χαρακτηρίζει ένα πρόσωπο κατ' εξοχήν μισητό. Έχει και ομοφυλόφιλους στην κυβέρνησή του, τι θράσος, μα καθόλου τσίπα.