web only

«Το υλικό της τέχνης είναι η κληρονομιά της απανθρωπιάς. Όλοι οι καλλιτέχνες θέλουν να γιατρέψουν αυτή τη δαιμονική κληρονομιά. Αλλά επειδή δεν είναι θεραπευτές και συγχρόνως επειδή θέλουν, την ώρα που δουλεύουν στο τραύμα, να ανακοινώσουν και στους θεατές τους και στους ίδιους τους εαυτούς τους την πράξη τους, μπερδεύονται, αφαιρούνται, η γιατρειά της δαιμονικής κληρονομιάς τους ξεγλιστράει, και καταντάμε να μην είμαστε παρά αφηρημένοι τραυματιοφορείς». Φράσεις του γλύπτη Γιώργου Λάππα, που πέθανε στις 25 Ιανουαρίου, σε ηλικία 66 χρόνων.

Μια πρώτη, εν θερμώ, αλλά δίκαιη αντίδραση στην προπαγανδιστική εμφάνιση και ομιλία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε σε επιδείνωση όλων των δεικτών, ένα δημοψήφισμα, capital controls στις τράπεζες, καταγγελίες για πραξικόπημα και αλλαγή καθεστώτος και, γενικώς, στην περαιτερω απαξίωση μιας δηωμένης χώρας.

Ακόμα και μια καταγέλαστη έρευνα που διεκδικεί τα χαρακτηριστικά της δημοσκόπησης μπορεί να οδηγήσει σε συμπεράσματα για όσους επιμένουν ΣΥΡΙΖΑ: ποιους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας επιστρατεύουν για να μην αντιμετωπίσουν στα ίσα την πραγματικότητα; [ΤΒJ]

Ένας σπουδαίος γλύπτης του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, ο Ιωάννης Αβραμίδης, απεβίωσε στη Βιέννη – όπως έγραψε νωρίτερα στον λογαριασμό της στο facebookη συνεργάτριά μας, Μαρία Τσαντσάνογλου. Ποιος ήταν;

Δημοσιεύουμε δυο ποιήματα της Μαρίας Κυρτζάκη, ενδεικτικά των αναζητήσεών της στο πεδίο της μορφής αλλά και του περιεχομένου. Οι εξοικειωμένοι αναγνώστες μπορούν να αναγνωρίσουν την ποιητική ταυτότητα, κι ας χωρίζουν τα δυο αυτά δείγματα γραφής 27 ολόκληρα χρόνια.

Ήταν απροσδόκητο. Ο θάνατος της Μαρίας Κυρτζάκη, που βύθισε στο πένθος την ποιητική κοινότητα, ήρθε γρήγορα, η ίδια ίσως δεν πρόλαβε να τον φοβηθεί, να κληθεί να τον αντιμετωπίσει. Ωστόσο, η έκλειψη είναι ήδη βαριά. Ίσως επειδή η εκλιπούσα ήταν ταυτόχρονα και προσιτή και μοναδική στις συνθέσεις της.

Ο τραγουδιστής Παντελής Παντελίδης «σόκαρε» με μια εικόνα από το κέντρο όπου τραγουδούσε: τα λουλούδια με τον οποίο τον έραναν οι οπαδοί του σχημάτισαν έναν λοφίσκο. Οι πολιτιστικοί πόλεμοι, ωστόσο, δεν έχουν κοινά μετερίζια, ούτε κοινή αφετηρία ούτε κοινούς στόχους. [ΤΒJ]

Στην 3η εκδήλωση του 5ου κύκλου τους, οι μηνιαίες ποιητικές συναντήσεις “Με τα λόγια (γίνεται)” και η Ελληνοαμερικανική Ένωση, παρουσιάζουν αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα ποιητή του 20ου αιώνα, Τάκη Παπατσώνη, με αφορμή τη συμπλήρωση 120 χρόνων από την γέννησή του και 40 χρόνων από τον θάνατό του.

Με την ευγενική υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων και χορηγούς επικοινωνίας μεταξύ άλλων την ΕΡΤ, τον Αθήνα 984 και την Εφημερίδα των Συντακτών γίνεται αυτές τις ημέρες το 20ό Παζάρι Βιβλίου στην «Πλατεία Κοτζιά – Δημαρχείο Αθήνας» (όπως αναφέρει η αφίσα) στο οποίο βρίκει κανείς τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» κυριολεκτικά δίπλα στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» των Μαρξ-Ένγκελς αλλά και το «Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κίνημα: Όλη η αλήθεια από τον Αδόλφο Χίτλερ Φύρερ και Καγκελάριο» με τους λόγους του σε διπλανό πάγκο. Τα απαθανατίσαμε στη συνημμένη φωτογραφία. Προφανώς οι υποστηρικτές και χορηγοί υποστηρίζουν και προωθούν την πώλησή τους…

Ο καιρός στη Ρωσία είναι το μεγαλύτερο διάστημα του έτους μουντός, σκοτεινιασμένος. Ένας μολυβένιος ουρανός σκεπάζει τα πάντα και μόνο τη σύντομη άνοιξη και το μικρό καλοκαίρι, το φως έρχεται να χαρίσει απλόχερα τη ζωοδότρια δύναμή του στους ταλαιπωρημένους κατοίκους αυτής της χώρας.