web only

Του χοντρού παράδοξου του φταίει η τρίχα: ένα «δυστυχώς», που υποτίθεται πως πρόσθεσε στα λεγόμενα του κ. Τσίπρα (Γεωργίου) το ΑΠΕ, τους  άλλαξε λέει το νόημα.

Το Wagner Group, ως παραστρατιωτική οργάνωση μισθοφόρων, είναι ένας σκιώδης πρωταγωνιστής του θεάτρου των πολεμικών επιχειρήσεων. Χρηματοδοτείται από τον Γιεβγκένι Πριγκοζίν, έναν ομότεχνο του πασίγνωστου μάγειρα Ρατατούη, ο οποίος παρέχει (και) υπηρεσίες κέτερινγκ στα γεύματα που παραθέτει ο ρώσος πρόεδρος στους ξένους επισήμους —και για τους κόπους του αυτούς έχει  κερδίσει το παρωνύμιο «ο σεφ του Πούτιν». Το Group επιτρέπει την «ευλογοφανή διάψευση» για σκοτεινές ρωσικές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο που κατά κανόνα δεν θα χαρακτηρίζονταν στρατιωτικές, αλλά εγκλήματα πολέμου. Βοηθάει επίσης τη λογιστική του πολέμου: οι επίσημες απώλειες που δηλώνονται στις πολεμικές συγκρούσεις της Ρωσίας δείχνουν μικρότερες. Εύλογα λοιπόν το Group αποκαλείται «ο στρατός του Πούτιν», το μακρύ του χέρι.

Η επίκληση περασμένων μεγαλείων από τυράννους για να εξάψουν τα χαμηλότερα ένστικτα ενός λαού και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να καταλάβουν την εξουσία, να εδραιώσουν το καθεστώς τους και να μείνουν εκεί εσαεί είναι παλιά και δοκιμασμένη συνταγή από τους καλύτερους του είδους: τους Ναζί. Ο Χίτλερ αυτό που κατάφερε με επιτυχία ήταν να πείσει πως η Γερμανία υπ’ αυτόν θα επέστρεφε στην εποχή πριν από την ατιμωτική συνθηκολόγηση μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου. Έκτοτε, σχεδόν ενστικτωδώς, κάθε επίδοξος τύραννος που σέβεται τον εαυτό του επικαλείται κι αυτός περασμένα μεγαλεία του έθνους του και βάζει στόχο την επιστροφή του σ’ αυτά. Με την οπισθοδρόμηση ως φανερή ομολογία δύσκολα τους προσάπτει κανείς διακριτικότητα στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν το μήνυμά τους.

Θα μπορούσε να επιτελέσει το κοινωνικό της καθήκον, να αλαφρώσει τη συνείδησή της, διαβάζοντας στη Χάννα και στους άλλους εγκληματίες που σαπίζουν στα μπουντρούμια. Σε αυτούς που θέλησαν να αποτρέψουν τη χώρα τους από το να αποκαθάρει τη γειτονική χώρα από τους ναζί που την κατακλύζουν· και σε εκείνους που προσπάθησαν να εμποδίσουν τη μητέρα Ρωσία από το να θεραπεύσει την Ουκρανία από την γελοία ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει ως   ανεξάρτητη χώρα.

Μια στιχομυθία σε μυστική τοποθεσία, κάπου έξω από τη Μόσχα, ανάμεσα στον Βλαδίμηρο Βλαδιμήροβιτς Πούτιν και τον Βίκτωρα Ζολότωφ, αρχηγό της ρωσικής Εθνοφρουράς.

Καλημέρα στους εργάτες του Τύπου, από έναν συνάδελφο της νυχτερινής βάρδιας, Με ενδιαφέρον παρακολουθώ, όσο μπορώ, την διαμόρφωση της γνώμης της Αριστεράς, για την εισβολή στην Ουκρανία - δεν την λένε όλοι έτσι, όμως δεν πειράζει, διότι επί της ουσίας συμφωνούν. Σε τι; Στο ότι πρέπει να αποφύγουμε τη μερική, επομένως αναπόφευκτα ιδεολογική, θεώρηση του ζητήματος, πως χρειάζεται να το δούμε στην ολότητά του. Δεν μπορείς να διαμορφώσεις γνώμη για το Ουκρανικό αν δεν έχεις εξετάσει την περί πολέμου θεωρία του Θωμά του Ακινάτη - που και αυτή επηρεάζεται από τη συζήτηση περί του φύλου των Αγγέλων.

Βρισκόμαστε στα 1827, στο Μωριά, Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο τουρκοαιγύπτιος στρατηγός Ιμπραήμ έχει σχεδόν σβήσει κάθε εστία αμφισβήτησης της εξουσίας του Σουλτάνου από κάτι ξυπόλητους που, αδιαφορώντας για την ευθύνη που αναλάμβαναν έναντι της διεθνούς ευταξίας, δήλωναν «λαός» και «έθνος».

Το νέο τεύχος, 128, του Books' Journal, που κυκλοφορεί στις 15 Μαρτίου, είναι αφιερωμένο στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μια επιλογή που χαρακτηρίζεται «επιστροφή στη βαρβαρότητα».

Η Όλγα Νταβίντοβα είναι πρωταθλήτρια στην ελεύθερη κατάδυση. Με χθεσινή ανακοίνωσή της ανακοινώνει την απόφασή της, να μην εκπροσωπεί στο εξής τη χώρα της στις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, λόγω των προσωπικών της αρχών: επειδή θεωρεί άδικο τον πόλεμο στην Ουκρανία. Γνωρίζει ότι κινδυνεύει, αμέσως, να αντιμετωπίσει ποινή κάθειρξης 15 ετών για προδοσία, αλλά ούτε αυτό τη σταματά από τη διεκδίκηση μιας ελεύθερης, δίκαιης και ειρηνικής Ρωσίας.