Σε αυτή την κατάσταση έπαιξαν ουσιώδη ρόλο ιερωμένοι και μοναχοί. Δεν είναι χωρίς σημασία ότι η πλειονότητα των ανεμβολίαστων, άρα και η έξαρση των κρουσμάτων και των θανάτων, βρίσκονται στη Βόρεια Ελλάδα. Είναι οι περιοχές στις οποίες οι ζηλωτές της Εκκλησίας υπερτερούν των λογικών. Οι περιοχές στις οποίες κυριαρχεί η πίστη σε μια λοξή πνευματικότητα που την εκπροσωπούν διάφοροι διά Χριστόν σαλοί, με έδρα τους το Άγιον Όρος. Οι περιοχές στις οποίες υπάρχουν θύλακοι λατρείας αυταρχικών ηγετών και καθεστώτων όπως το καθεστώς του Βλαντίμιρ Πούτιν. Οι περιοχές, τέλος, που γειτνιάζουν με τα Βαλκάνια, όπου ως γνωστόν οι αντιεμβολιαστικές προλήψεις, με πολλαπλάσια διάδοση απ’ ό,τι στη χώρα μας, έχουν φέρει πολλαπλάσια κρούσματα στην εκεί έξαρση της πανδημίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με προέλευση τη Βουλγαρία μπορεί κανείς να προμηθευτεί φτηνά πιστοποιητικό εμβολιασμού.
Η νέα έξαρση της πανδημίας θα πλήξει με βεβαιότητα την οικονομική δραστηριότητα, ακόμα και αν επιβεβαιωθεί η βούληση της κυβέρνησης να μην υπάρξει νέο λοκντάουν. Θα επιβαρύνει, επίσης, το εθνικό σύστημα υγείας, αφού εκτός της αύξησης των κρουσμάτων covid και των συνεπαγόμενων θανάτων δυσκολεύεται πολύ η νοσηλεία των υπόλοιπων ασθενειών, ενώ είναι βέβαιη η κόπωση του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού. Τέλος, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, έστω και μειωμένος, της μετάδοσης και της σοβαρής νόσησης σε εμβολιασμένους, ανθρώπους δηλαδή που ανταποκρίθηκαν στην υποχρέωσή τους να εμβολιαστούν, προφυλάσσοντας και τον εαυτό τους και το σύνολο.
Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους, ήταν εγκληματική η πολιτική κλεισίματος του ματιού σε όσους αντιδρούσαν συστηματικά, δημιουργώντας συνθήκες κινήματος, στην υποχρεωτικότητα του εμβολίου, στις λίγες κρίσιμες κοινωνικές ομάδες που αυτή επιβλήθηκε. Οι δυνάμεις που έπαιξαν, δήθεν με τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όσων διεκδικούσαν την «προαιρετικότητα», όσων δηλαδή επιδίωκαν να αυξάνονται οι φορείς μετάδοσης του ιού, υπονόμευσαν συνειδητά το συλλογικό καλό. Δεν είναι η πρώτη φορά που διά της πανδημίας φέρθηκε αντικοινωνικά και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθούμενος από άλλα κόμματα και σχήματα της Αριστεράς, για να αποδειχτεί ότι το λαϊκιστικό παρελθόν και το δόγμα της κοινωνικής κρίσης μέσω του οποίου μπορεί η Αριστερά να προσεγγίσει την εξουσία είναι το μοναδικό εφικτό πολιτικό σχέδιο που μπορεί να αναπτύξει.
Η πανικόβλητη προσέλευση ανεμβολίαστων, την υστάτη ώρα, να κάνουν το εμβόλιο, αφενός για να μπορέσουν να ενταχθούν εκ νέου ομαλά στην κοινωνική ζωή που διαταράχτηκε με τα επιπλέον αυστηρά μέτρα που έλαβε (καθυστερημένα, και γι’ αυτό έχει ευθύνες) η κυβέρνηση, αφετέρου για να μη μολυνθούν αφού έχουν κατανοήσει ότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν το ρεύμα, ελπίζοντας ότι όσοι εμβολιάστηκαν θα συνέβαλλαν και στη δική τους ανοσία, είναι μικρή μόνο νότα αισιοδοξίας. Η ελληνική κοινωνία συγκεντρώνει τρομακτικά μεγάλα ποσοστά αστοιχείωτων είτε λειτουργικά αναλφάβητων που αδυνατούν να καταλάβουν το στοιχειώδες συμφέρον τους, επειδή δεν έχουν τα εποπτικά εργαλεία, τις βασικές γνώσεις και στοιχειώδη κρίση.
Κι αυτό είναι το οδυνηρότερο συμπέρασμα στην καμπή της νέας έξαρσης της πανδημίας – ώστε να προσγειωθούμε απότομα στην πραγματικότητα.
