Βλαντίμιρ Πούτιν

Το 1994, στο Μνημόνιο της Βουδαπέστης, έμοιαζε να χαράσσεται μια νέα σελίδα στην παγκόσμια ασφάλεια. Η Ουκρανία, ένα νεοσύστατο κράτος που μόλις είχε βγει από τη σκιά της Σοβιετικής Ένωσης, κατείχε ξαφνικά το τρίτο μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο, περίπου 1.900 κεφαλές, ικανές να αλλάξουν τις ισορροπίες μιας ολόκληρης ηπείρου. Θα μπορούσε να γίνει η επόμενη μεγάλη πυρηνική δύναμη. Αντί γι’ αυτό, διάλεξε το δρόμο της εμπιστοσύνης. Παρέδωσε τα όπλα της στη Ρωσία και υπέγραψε τη Συνθήκη Μη Διάδοσης, με την υπόσχεση ότι Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία και Ρωσία θα εγγυούνταν την ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιότητα.

Η καταστροφική διαπραγμάτευση ΗΠΑ και Ρωσίας στην Αλάσκα καταδεικνύει μια ευρέως διαδεδομένη παρανόηση των παραγόντων που καθοδηγούν την εξωτερική πολιτική της Μόσχας.

Το ΚΚΕ και ένα μεγάλο μέρος του «προοδευτικού» κόσμου στη Δύση φροντίζουν με συνέπεια να κρατούν στην επικαιρότητα εικόνες παιδιών της Παλαιστίνης. Εικόνες τραγικές, αλλά συχνά εργαλειοποιημένες από τη Χαμάς, η οποία δεν διστάζει να χρησιμοποιεί ανήλικους ως ανθρώπινες ασπίδες ή κομπάρσους σε σκηνοθετημένα στιγμιότυπα θανάτου. Για τα παιδιά αυτά μιλούν αδιάκοπα οι ίδιοι κύκλοι, καταγγέλλοντας το Ισραήλ, την Αμερική και όποιον άλλο εξυπηρετεί τον βολικό τους εχθρό.

Η ανακοινωθείσα συνάντηση κορυφής μεταξύ των προέδρων της Ρωσίας και των ΗΠΑ και οι ελπίδες για κατάπαυση του πυρός στην Ανατολική Ευρώπη

Πέρα από τα στρατιωτικά μέσα διεξαγωγής του πολέμου της, η Μόσχα χρησιμοποιεί ένα ψευδοδημοκρατικό επιχείρημα για να συγκεντρώσει διεθνή υποστήριξη προκειμένου να επιτύχει την εσωτερική αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας.

Στις 16 Φεβρουαρίου συμπληρώ[θηκε] ένας χρόνος από το θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι, μάρτυρα της ελευθερίας, στις ρωσικές φυλακές. Ο Ναβάλνι ήταν ο γνωστότερος και χαρισματικότερος πολιτικός τής αντιπολίτευσης στην πουτινική Ρωσία κατά τη δεκαετία του 2010 και μέχρι το θάνατό του. Είχε εκτοπιστεί δύο μόλις μήνες νωρίτερα σε μια σκληρή φυλακή στον Αρκτικό Βορρά, για ν’ απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο από τα μάτια της κοινής γνώμης. Εξέτιε πολυετή ποινή φυλάκισης με κατασκευασμένες κατηγορίες, στην πραγματικότητα για τον απλό λόγο ότι εναντιώθηκε στον τύραννο. Όπως φαίνεται, η φυλάκισή του δεν αρκούσε στον αποχαλινωμένο πια δικτάτορα. Όλα δείχνουν ότι ο Ναβάλνι δολοφονήθηκε είτε έμμεσα, λόγω των σκληρών συνθηκών και της παραμέλησης, είτε και άμεσα, κατ’ εντολήν του Πούτιν.

H όχι και τόσο ανέφελη σχέση μεταξύ Ουάσιγκτον και Κιέβου, που βύθισε σε ανασφάλεια όχι μόνο την ηγεσία της Ουκρανίας αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη,  είναι απλώς μία από τις πολλές ενδείξεις ότι η τρέχουσα αλλαγή του διεθνούς συστήματος, που συντελείται μετά την ανάληψη της αμερικανικής ηγεσίας από τον Ντόναλντ Τραμπ, έχει συνέπειες. Όπως εξηγεί στη διαδικτυακή έκδοσή μας (booksjournal.gr) ο συνεργάτης μας, καθηγητής Andreas Umland, «οι αμερικανο-ουκρανικές εντάσεις μπορεί να συνεχιστούν, να υποχωρήσουν ή να αυξηθούν ακόμη περισσότερο. Είναι ήδη σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την κυριαρχία του κινήματος MAGA, δεν θα υποστηρίζουν πλέον την παγκόσμια τάξη που προέκυψε ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης του φασιστικού άξονα το 1943-1945, των υπερπόντιων αυτοκρατοριών τη δεκαετία 1940-1960 και της σοβιετορωσικής χερσαίας αυτοκρατορίας το 1989-1991».

Πώς η επιχείρηση της Ουκρανίας στο Κουρσκ προκαλεί την Κίνα να πάρει  δημόσια θέση [ή να κάνει come-out]

Η συνεχής υποστήριξη του Πεκίνου για διαπραγματεύσεις μεταξύ Μόσχας και Κιέβου έχει αποκτήσει, μετά την ουκρανική κατοχή ρωσικών εδαφών, νέο νόημα. Μια κινεζική ή άλλη εκτός της Δύσης ώθηση για μια ρωσο-ουκρανική διευθέτηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε ουσιαστικές ειρηνευτικές συνομιλίες.

Ενώ ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος αποτελεί μόνο ένα σύμπτωμα ευρύτερων καταστροφικών διεθνών τάσεων, η έκβασή του καθορίζει προς ποια κατεύθυνση θα εξελιχθεί ο κόσμος. Η αντίσταση της Ουκρανίας θα μπορούσε να συμβάλει στη διεθνή σταθεροποίηση, στον εκδημοκρατισμό και στην ανάσχεση του αυταρχισμού, καθώς και στη  θεσμική/τεχνολογική καινοτομία.

Πώς η ρωσική προπαγάνδα επιχειρεί να απαξιώσει τον σινο-ουκρανικό διάλογο για μια βιώσιμη ειρήνη στην Ουκρανία.