Στήλες

Στη Ρωσία, το λουτρό είναι μια ξεχωριστή συνήθεια, μια τελετή που την τιμούν σε όλη την απέραντη ενδοχώρα. Και φυσικά, όπως κάθε τελετή, έχει και την τελετουργία του. Αργή και απολαυστική.

Το Λιουμπέτς είναι ένα χωριό, στην περιοχή του Βλαντίμιρ. Το Λιουμπέτς είναι η μεθόριος ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, ανάμεσα στη Ρωσία που χάνεται και στη Ρωσία του παρόντος. Το Λιουμπέτς είναι ένα χωριό δίπλα στο ποτάμι. Το Λιουμπέτς είναι ιδέα.

Με έμβλημα τον εστεμμένο βασιλικό αετό, κυματίζει στον άνεμο η σημαία της ηγεμονίας του Σούζνταλ, της πολιτείας, το όνομα της οποίας αναφέρεται για πρώτη φορά στα Χρονικά των αρχών του 11ου αιώνα. Μας υποδέχεται στην είσοδο της πόλης. Αρχικά την είδαμε στη στροφή του ποταμού, λίγο πριν από τη μεγάλη γέφυρα, να ξεπροβάλλει λες και αναδυόταν μέσα από τα νερά του. Πρώτα οι τρούλοι των εκκλησιών, μετά τα καμπαναριά, όλα στο τοπικό αρχιτεκτονικό στυλ της «ρωσικής λαμπάδας», και στη συνέχεια τα υπόλοιπα κτίρια, οι κήποι και τα περιβόλια της πόλης.

Στην εκβολή του ποταμού Κάμενκα στον ποταμό Νερλ υψώνεται το οχυρό που έκτισε ο Ντμίτρι Ντολγκορούκι τον 12ο αιώνα για να ελέγχει τους υδάτινους δρόμους της ηγεμονίας του Σούζνταλ. Το οχυρό αυτό βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων ανατολικά της πόλης του Σούζνταλ. Η μία πλευρά του συγκροτήματος ήταν χτισμένη πάνω στην ψηλή, απότομη, κρημνώδη όχθη του ποταμού Νερλ.

Η νύχτα είναι μεγάλη, η παγωνιά βαριά. Στο δρόμο που οδηγεί στην Ανατολή, του δρόμου που μέχρι σήμερα λέγεται «του Πεκίνου» ή «της Σιβηρίας», ακούγεται ο θόρυβος που κάνουν οι βαριές αλυσίδες με τις οποίες είναι δεμένα τα χέρια και τα πόδια των κρατουμένων. Η ομάδα αποτελείται από έφιππους και πεζούς χωροφύλακες και τους κρατούμενους. Οι πρώτοι φορούν βαριές κάπες και γούνινα καπέλα, οι δεύτεροι είναι τυλιγμένοι με ό,τι είχαν στη διάθεσή τους. Μαζί θα διανύσουν έξι χιλιάδες χιλιόμετρα, μέχρι να φτάσουν στην άλλη άκρη του κόσμου. Κάποιοι από τους κατάδικους θα φτάσουν στον προορισμό τους, άλλοι απλά θα ταφούν στην άκρη του δρόμου, εκεί που θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή.

Ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης επισκέπτεται εκ νέου τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, επιστρέφει η στήλη του με τις επιστολές του από τη χώρα των αντιφάσεων - αλλά και της τεράστιας αγάπης πολλών κατοίκων της στην πνευματικότητα. 

Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς την έκβαση του δημοψηφίσματος (όπως κάθε δημοψηφίσματος) για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ ή όχι. Αλλά εάν, όπως κάπως διαφαίνεται, το αποτέλεσμα είναι υπέρ της παραμονής, τότε μια μεγάλη, διαχρονική εκκρεμότητα για την Ευρώπη θα έχει κλείσει, ένας πονοκέφαλος θα έχει περάσει.

Οπωσδήποτε, η ισχύς μιας χώρας δεν εξαρτάται μόνο και αποκλειστικά από τις ένοπλες δυνάμεις της. Εξαρτάται από την ευρωστία της οικονομίας της, την αξιοπιστία, την εικόνα  και την ελκυστικότητα που μπορεί να έχει στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα, από παράγοντες δηλαδή που της  επιτρέπουν να ασκήσει επιρροή και που αθροιστικά ταξινομούνται ως μέσα ήπιας ισχύος (softpower). Και σε αυτό το πεδίο, η σημερινή Ελλάδα έχει διολισθήσει επικίνδυνα. Αναδημοσίευση από το Books' Journal 65, Απρίλιος 2016.

Στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης η χώρα - κλειδί βρίσκεται εκτός ΕΕ και λέγεται Τουρκία. Με τη χώρα αυτή έχει συμφωνηθεί ένα «Σχέδιο Δράσης» το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει υλοποιηθεί για πολλούς λόγους. Πρέπει να υλοποιηθεί και, μεταξύ άλλων, χρειάζεται, στο πλαίσιο του Σχεδίου αυτού, να συμφωνηθεί η απ’ ευθείας μετεγκατάσταση προσφύγων από το τουρκικό έδαφος σε χώρες μέλη της ΕΕ

Victor Klemperer, I Will Bear Witness 1933-1941: A Diary of the Nazi Years, Modern Library, 1999, 544 σελ.

Victor Klemperer, To The Bitter End: The Diaries of Victor Klemperer 1942-45, Weidenfeld & Nicolson, 2000, 704 σελ.

Πόσο μετράει η ζωή ενός ζώου συντροφιάς στο Γ΄ Ράιχ, πώς βιώνουν την απώλειά του οι κάτοχοί του, τι υποδεικνύει για την ανθρώπινη φύση υπό το καθεστώς της συντριβής προσωπικότητας και ελευθεριών;