Παρεμβάσεις

Εάν με το τέλος της τριετίας του μνημονίου (και με την προϋπόθεση ότι στο ενδιάμεσο δεν θα συμβεί κάποιο δραματικό ατύχημα) η Ελλάδα δεν θα έχει καταφέρει να επανέλθει στις αγορές ως λίγο-πολύ αξιόπιστη  χώρα, τότε η έξοδος από το ευρώ, το Grexit, θα γίνει πραγματικότητα καθ’ όλα αναπόφευκτη. Αναδημοσίεση από το Books' Journal 58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.

Η «σοσιαλδημοκρατικοποίηση», τ.έ. η μετατόπιση προς το κέντρο, του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος. Ακόμη και μετά την αποχώρηση των ακραίων στοιχείων του, ωστόσο, πρέπει να περάσει μια περίοδο αυτοεκπαίδευσης και μετασχηματισμού στην οποία θα πατάει σε δύο βαρκούλες. Το ερώτημα είναι πόσο χρονοβόρα θα αποδειχθεί αυτή η διεργασία, και μάλιστα αν τελικώς θα ολοκληρωθεί, διότι η πιθανότητα κατάρρευσής του τους επόμενους μήνες δεν είναι αμελητέα. Ο αντιευρωπαϊσμός και ο κρατισμός, λόγου χάριν, έχουν διαποτίσει τόσο τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε μια ουσιαστική μεταστροφή δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Ελάχιστοι τάσσονται αναφανδόν υπέρ της ευρωπαϊκής ιδέας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ακόμη λιγότεροι εναντίον του κρατισμού. Η αδράνεια των ιδεών αποδεικνύεται συχνά μεγαλύτερη από ό,τι φανταζόμαστε. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.

Το τέλος των αντιμνημονιακών ψευδαισθήσεων, της ασυλίας των δήθεν αριστερών και κατά βάθος εθνικολαϊκιστικών αντιλήψεων, διευκολύνει τώρα τη σύναψη μιας μεγάλης εθνικής συμφωνίας ανασυγκρότησης. Εδώ κρίνεται το μέλλον της χώρας. Ο ελληνικός λαός καλείται να αποφασίσει αν θα επιτρέψει την αναπαραγωγή του αδιεξόδου και την αναζωπύρωση του Grexit ή αν θα επιβάλει την σταθερή και ασφαλή πορεία προς την έξοδο από την κρίση.  Εδώ κρίνεται ποιος εκφράζει πραγματικά το νέο και ποιος το επικίνδυνα, ανιστόρητα  και άρα αθεράπευτα παλιό. Αναδημοσίευση του πολυσυζητημένου άρθρου του Ευάγγελου Βενιζέλου, που γράφτηκε για το Books' Journal και δημοσιεύθηκε στο τχ. 58, Σεπτέμβριος 2015, που ακόμα κυκλοφορεί σε βιβλιοπωλεία και περίπτερα. 

Για όσους έχουν ασχοληθεί με τον ιδεολογικό λόγο της Αριστεράς, δεν προκαλεί έκπληξη η σημερινή προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μια καρικατούρα της μεθόδου του διαλεκτικού υλισμού, για μια απομίμηση της «άρνησης της άρνησης»ή με άλλα λόγια για μια προσπάθεια να δικαιολογήσει κάποιος το ότι λέει ασυναρτησίες, όντας «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», θυμίζοντας τον καβαφικό στίχο «Είπεν ο Μυρτίας, Σύρος σπουδαστής στην Αλεξάνδρεια, [...] εν μέρει εθνικός κι εν μέρει χριστιανίζων». Αναδημοσίευση από το Books' Journal, 58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.

Το παρακάτω κείμενο είχε γραφτεί πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος που οδήγησε στο περήφανο Όχι και στη μετατροπή του σε ηχηρό Ναι, έπειτα από τη διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα με τους εταίρους. Αναδημοσιεύεται προεκλογικά από το τεύχος 57 του Books' Journal, Ιούλιος-Αύγουστος 2015, και δυστυχώς έχει επιβεβαιωθεί στο έπακρον.

Η παρούσα εργασία θα εστιάσει στη δεύτερη κίνηση, την επιστροφή στο παρελθόν, σε ένα συγκεκριμένο γεγονός του παρελθόντος, τη δολοφονία της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, για να εξετάσει πώς την προσλαμβάνουν και την επεξεργάζονται συγγραφείς μέσα σε διαφορετικά πολιτικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα. Ένα τόσο περιορισμένο παράδειγμα δεν μπορεί βεβαίως να δώσει συνολικές απαντήσεις για τη διαχείριση της μνήμης του εμφυλίου πολέμου. Μπορεί, όμως, να μας δείξει πώς χρησιμοποιείται από τους συγγραφείς η περίπτωση του θανάτου μιας μείζονος καλλιτέχνιδος και, μέσω της αναγωγής, πώς αντιμετωπίζεται η τέχνη σε συνθήκες πόλωσης. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 56, Ιούνιος 2015.

Ίσως, τα βιβλία και τα άρθρα του Λουί Αλτουσέρ, καθώς και η αδυναμία του Σλαβόι Ζίζεκ στον Ζακ Λακάν, να εξηγούν τις συχνές αναφορές των κυβερνητικών στελεχών στο όνομα του τελευταίου. Ο Λακάν απολαμβάνει μεγάλη εκτίμηση στον αριστερό χώρο. Αναμενόμενο, αφού πολλά από τα στοιχεία των θεωρητικών κατασκευών που ανέπτυξε χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από αριστερούς διανοητές.

Το κείμενο που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε στιο τχ. 52 του Books' Journal, Φεβρουάριος 2015, στον φάκελο για τον ισλαμοφασισμό και το επεισόδιο Charlie Hebdo. Εκτός των άλλων, είναι μια πολύ κατατοπιστική μαρτυρία για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε η ελληνική κοινωνία το επεισόδιο Σρεμπρένιτσα...

Ο Ρίτσαρντ Ντώκινς συζήτησε με το κοινό της Αθήνας, στις 24 Απριλίου 2015, στον πολυχώρο Hub, σε μια εκδήλωση που συζητήθηκε αρκετά. Τι είπε και γιατί ο λόγος του διάσημου οπαδού του αθεϊσμού είναι πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος; Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 55, Μάιος 2015.

Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, στην πλειονότητά του, ο ελληνικός λαός ήθελε και συνεχίζει να θέλει να ζει μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι έξω από αυτήν. Η ζωή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε οικονομική δυσπραγία και διπλωματική απομόνωση, την ώρα που ανάβουν διαρκώς φωτιές γύρω από την Ελλάδα, στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, θα είναι μια κόλαση για εμάς τους Έλληνες. Δεν μας αξίζει αυτό, δεν υπάρχει λαϊκή εντολή για αυτό. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 56, Ιούνιος 2015, που κυκλοφορεί.