Μαρία Λάτσαρη, Εμείς η Αντιγόνη, Νεφέλη, Αθήνα 2023, 64 σελ. 

Οι σπαρακτικές φωνές, ιδίως των αρχετυπικών πλέον ηρωίδων της Τέταρτης Διάστασης (1956-1975) του Γιάννη Ρίτσου (η γυναίκα με τα μαύρα της Σονάτας του σεληνόφωτος, αλλά και η Περσεφόνη, η Χρυσόθεμις, η Ελένη, η Ισμήνη, η Ιφιγένεια και η Φαίδρα) συμπυκνώνονται δημιουργικά στη σύνθετη και πολύμορφη φωνή τής Αντιγόνης της Μαρίας Λάτσαρη.

Θανάσης Μαρκόπουλος, Βροχές Βερμίου, Μελάνι, Αθήνα 2022, 64 σελ.

Και με την ένατη ποιητική συλλογή του, τις Βροχές Βερμίου, ο Θανάσης Μαρκόπουλος συνεχίζει τη γόνιμη ποιητική πορεία του. Διακρίνεται για πολλούς λόγους, καταρχήν επειδή υπηρετεί το παλαιό σχήμα: η ποίηση είναι λόγος ρυθμικός. Χαρακτηριστικά του, το απλό λεξιλόγιο, η δραματικότητα και η σποραδική υπέρβαση των κανόνων της λογικής και ρεαλιστικής αλληλουχίας. (τεύχος 144) 

Ομήρου Ιλιάδα, μετάφραση: Νίκος Καζαντζάκης - Ι. Θ. Κακριδής, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη, Θεσσαλονίκη 2015, 406 σελ.

Ομήρου Οδύσσεια, μετάφραση: Νίκος Καζαντζάκης - Ι. Θ. Κακριδής, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη, Θεσσαλονίκη 2015, 330 σελ. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 ξεκίνησε η συνεργασία του Νίκου Καζαντζάκη με τον κορυφαίο κλασικό φιλόλογο Ι. Θ. Κακριδή, η οποία απέληξε στη μετάφραση αρχικά της Ιλιάδας^[1] και μετέπειτα της ομηρικής Οδύσσειας.^[2]

Μια δημόσια παρέμβαση που διεκδικούσε κριτικό ήθος με λίγες μόνο λέξεις, Από το Books' Journal, τχ. 142.

Βενετία Αποστολίδου, Η λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο. Η συγκρότηση της επιστήμης της Νεοελληνικής Φιλολογίας (1942-1982), Αθήνα, Πόλις, 2022, σελ. 560. 

Τέσσερις δεκαετίες των μέσων του εικοστού αιώνα (1942-1982) συγκροτούν ένα κρίσιμο χρονικό άνυσμα, στο πλαίσιο του οποίου, μεταξύ πολλών άλλων, εντοπίζεται και η ανάπτυξη της πορείας της Νεοελληνικής Φιλολογίας^. μιας επιστήμης, η θεσμικά κατοχυρωμένη πανεπιστημιακή έναρξη της οποίας τοποθετείται στη δεκαετία του 1920. Τεύχος 129

Η φιλοσοφία του ποδοσφαίρου μέσα από κείμενα νεοελλήνων λογοτεχνών.* (Τεύχος 121)