Ιφιγένεια Ταξοπούλου

Ιδρυτικό μέλος και γενική γραμματέας του ευρωπαϊκού θεατρικού δικτύου mitos21. Συνεργάτρια του Julie’s Bicycle, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα τη Βρετανία, που έχει στόχο να δημιουργήσει συνδέσμους ανάμεσα στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα και τον πολιτισμό. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται εκτενώς ως ειδικός σύμβουλος και εισηγήτρια στον τομέα του πολιτισμού και της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Ετοιμάζεται το βιβλίο της, The Practitioner’s Handbook of Sustainable Theatre.
Για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κλιματική αλλαγή άρχισε το 2018, όταν έγινε “στη βάρδια του” η καταστροφή στο Μάτι. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι πότε άρχισε η κλιματική κρίση, αλλά το πώς και εάν κάποτε θα τελειώσει. [ΤΒJ]
Σε ποιον ανήκει σήμερα ο Σαίξπηρ; Αν και η Βρετανία διεκδικεί τον σπουδαίο βάρδο ως ατραξιόν μιας ταυτότητας που όλο και κλείνεται, τα σαιξπηρικά κείμενα –χειραφετημένα, αυτόνομα, απελευθερωμένα από τον «τόπο» και το «χρόνο» του συγγραφέα τους– αποτελούν πολύτιμη πρώτη ύλη, που αποκτά σχήμα και νόημα κυρίως μέσα από τη θεατρική πράξη. Η τάση δεν είναι φυγόκεντρη, αλλά έκκεντρη: ο Σαίξπηρ ταυτίζεται με το σύνολο των πολυπολιτισμικών σκηνικών αναγνώσεων του έργου του, όπως αυτές πραγματώνονται κατά τόπους, ανά την υφήλιο. Αναδημοσίευση από το τεύχος 66 του Books' Journal.
Πήτερ Ακρόυντ, Σαίξπηρ. Η βιογραφία, μετάφραση Σπύρος Τσούγκος, Μικρή Αρκτος, Αθήνα 2010, σελ. 624
Ήταν επαρχιώτης. Ως παιδί «διάβαζε μανιωδώς». Κατάφερε να απογειώσει τη δραματική τέχνη κομίζοντας σε αυτή τη βαθιά γνώση της σκηνικής πράξης, που του προσέφερε η πολύχρονη και καθημερινή συνύπαρξή του με τους ανθρώπους και τους όρους του επαγγέλματος. Και βρέθηκε στη σωστή πόλη, στο Λονδίνο, τη σωστή στιγμή. Αυτή η βιογραφία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ δεν είναι απλώς συναρπαστική. Είναι και μια πλήρης, γοητευτική απόπειρα να αναπαρασταθεί η ζωή και να αποτιμηθεί το έργο ενός θεατρικού συγγραφέα που συνεχώς τον ανακαλύπτουμε.[Αναδημοσίευση από το Books’ Journal, τχ. 4, Φεβρουάριος 2011, με αφορμή την επέτειο των 400 χρόνων από το θάνατό του. Ο Σαίξπηρ πέθανε σαν σήμερα, στις 23 Απριλίου 1616. Το τεύχος του Books' Journal που ετοιμάζεται είναι αφιερωμένο στη μείζονα αυτή προσωπικότητα του θεάτρου και της ποιήσεως]
Ποιος να το ’λεγε ότι θα ερχόταν η μέρα που ο (κατά Πάγκαλον κύριος Τίποτα) Δημήτρης Αβραμόπουλος θα έβγαζε –τρόπος του λέγειν– το φίδι από την τρύπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Μετά τον μίνι ανασχηματισμό που αναγκάστηκε να κάνει ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, λόγω των αντιδράσεων που προκάλεσαν ορισμένες επιλογές του στη σύνθεση της Κομισιόν, ο Έλληνας Επίτροπος Μετανάστευσης βρέθηκε ενισχυμένος με ένα υπερ-χαρτοφυλάκιο, στο οποίο προστέθηκε εκείνο της Ευρωπαϊκής Ιθαγένειας.
Στις 2/5/2014 έκλεισε ένας χρόνος από το θάνατο του Λευτέρη Βογιατζή, σκηνοθέτη και ηθοποιού του θέατρου, με σπουδαίο έργο, γεμάτο καινοτομίες και αίσθημα. Εις μνήμην, αναδημοσιεύουμε το σημείωμα με το οποίο το Books' Journal τον αποχαιρέτισε, στο τεύχος 32, Ιουνίου 2013.
Πήτερ Ακρόυντ, Σαίξπηρ. Η βιογραφία, μετάφραση Σπύρος Τσούγκος, Μικρή Αρκτος, Αθήνα 2010, σελ. 624
Ήταν επαρχιώτης. Ως παιδί «διάβαζε μανιωδώς». Κατάφερε να απογειώσει τη δραματική τέχνη κομίζοντας σε αυτή τη βαθιά γνώση της σκηνικής πράξης, που του προσέφερε η πολύχρονη και καθημερινή συνύπαρξή του με τους ανθρώπους και τους όρους του επαγγέλματος. Και βρέθηκε στη σωστή πόλη, στο Λονδίνο, τη σωστή στιγμή. Αυτή η βιογραφία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ δεν είναι απλώς συναρπαστική. Είναι και μια πλήρης, γοητευτική απόπειρα να αναπαρασταθεί η ζωή και να αποτιμηθεί το έργο ενός θεατρικού συγγραφέα που συνεχώς τον ανακαλύπτουμε.[Αναδημοσίευση από το Books’ Journal, τχ. 4, Φεβρουάριος 2011]