web only

Πώς μεθοδεύεται η σπίλωση του Γιώργου Λούκου, προέδρου και καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών, ποιος είναι ο ρόλος του Φονέα των Γιγάντων αριστερού υπουργού Αριστείδη Μπαλτά. Το Κόκκινο και το Μαύρο της ελληνικής Αριστεράς του πολιτισμού και της προόδου.

Το μόνο που απομένει είναι η αποδοχή και η προσπάθεια κατανόησης αυτής της παράξενης, στα όρια της μεταφυσικής, ρωσικής ιδιοπροσωπίας. Η προσπάθεια αξίζει γιατί υπόσχεται ένα μεγάλο ταξίδι σε μια πλούσια πνευματική ενδοχώρα, με ενδιαφέρουσες συναντήσεις, γοητευτικές συζητήσεις, θυελλώδεις αντιπαραθέσεις και κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κρυστάλλινης βότκας.

Πριν από λίγες ημέρες, το Zonar’s, το ιστορικό καφέ στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου, άνοιξε για τρίτη φορά. Το αντικείμενο, όμως, συζήτησης των τελευταίων ημερών δεν ήταν αυτό. Αλλά, η φημολογούμενη «πόρτα», ο έλεγχος και η επιλογή, δηλαδή, των επίδοξων πελατών από υπάλληλο του καταστήματος επί τη εισόδω.

Μια ενδεχόμενη αντικατάσταση του κυρίου Τσίπρα δεν θα λύσει τα προβλήματα της Ελλάδας. Σίγουρα η ανικανότητα και η ανηθικότητά του δεν θα μας λείψει, αλλά η προοπτική αντικατάστασής του με ένα αντι-Τσίπρα μας καθιστά αντίστοιχα ευάλωτους στον κάθε καιροσκόπο που θα διεκδικήσει την εξουσία για να ικανοποιήσει προσωπικές φιλοδοξίες και μικροσυμφέροντα που παρασιτούν σε βάρος της ευρύτερης κοινωνίας.

Το θέμα είναι αχανές και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα πολύ ισχυρά. Θεωρώ ωστόσο πως το δίλημμα μπορεί –με την αναπόφευκτη σχηματοποίηση– να αναχθεί στο ερώτημα της κοινωνικότητας του θανάτου. Εάν δηλαδή θεωρείς το θάνατο ένα πρωτίστως συλλογικό γεγονός που αφορά την κοινότητα ως σύνολο, έστω με εσωτερικές διαφοροποιήσεις. Ή αν τον θεωρείς κυρίως ένα ατομικό βίωμα, μη μεταφράσιμο σε κωδικοποιημένες πρακτικές, τελετουργικά, σωματικά και λεκτικά ενεργήματα.

Οδοιπορικό στα περίχωρα της Μόσχας, μέχρι το σπίτι του συγγραφέα Μιχαήλ Πρίσβιν - που κατάφεραν να το σώσουν οι απόγονοί του, αν και είναι σε ειδυλλιακό σημείο και, συνεπώς, περιζήτητο από την τάξη των νεόπλουτων της νέας εποχής.

Μετά τις τελευταίες αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι μπήκε για μία ακόμη φορά στο επίκεντρο της συζήτησης το ζήτημα της ριζοσπαστικοποίησης ευρωπαίων πολιτών που πιστεύουν ή ασπάζονται το Ισλάμ.

Από σήμερα και για μερικές μέρες, καθημερινά, ο συνεργάτης μας Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, που επισκέπτεται τη Ρωσία, θα δημοσιεύει ένα καθημερινό χρονικό της επίσκεψής του. Ο Δ.Β. Τριανταφυλλίδης εστιάζει στην ταυτότητα της αχανούς χώρας αλλά και στην ανάγκη συζήτησης αυτής της ταυτότητας με τις κατακτήσεις του μοντέρνου πνεύματος. [ΤΒJ]

Η Μαρίν Λεπέν είναι εκείνη μέσα από την οποία η γαλλική κοινωνία αναγνωρίζει το βάθος της κρίσης της. Αναγνωρίζει την υποχώρηση του ρεπουμπλικανικού μοντέλου οργάνωσης της σχέσης κράτους-πολίτη και τη διάβρωσή του από μια λανθάνουσα εκδοχή πολυ-κοινοτισμού που εμφανίζεται ως πολυπολιτισμικότητα. Και παραγνωρίζει την πραγματικότητα, τα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας – στην οποία η Ευρώπη και η Γαλλία δεν μπορούν να κατέχουν τη δεσπόζουσα θέση του παρελθόντος και να απολαμβάνουν τη μεγάλη ευημερία που την συνόδευε.

Την Τετάρτη,  9 Δεκεμβρίου 2015, έγινε στο Μέγαρο Μουσικής μια εξαιρετική εκδήλωση, αντάξια του Μανόλη Αναγνωστάκη, 10 χρόνια από το θάνατό του και 90 από τη γέννησή του. Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν και ο συνεργάτης μας Γιώργος Ζεβελάκης, αποσπάσματα από την ομιλία του οποίου παρατίθενται παρακάτω. Στην εκδήλωση μίλησαν επίσης ο Ευριπίδης Γαραντούδης, ο Νάσος Βαγενάς και ο Λάκης Παπαστάθης, ο οποίος και παρουσίασε ορισμένα αποσπάσματα από το Παρασκήνιο του 1983 και ένα νεώτερο με στιγμές από τη νεαρότερη ηλικία του ποιητή. Συντόνισε η Χριστίνα Ντουνιά.