Πρόσωπα
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΖωρζ Σαρή: σθένος και συναίσθημα
Ως συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, η Ζωρζ Σαρή υπερασπίστηκε, με την παρορμητικότητα, τον ενθουσιασμό, τη μαχητικότητα και το απίστευτο θάρρος που τη χαρακτήριζαν, την οπτική του παιδιού και του νέου. Τι σημαίνει αυτό για την ίδια αλλά, κυρίως, για τη λογοτεχνία που απευθύνεται σε παιδιά και νέους; Αναδημοσίευση από το τεύχος 22 του Books’ Journal, Αύγουστος 2012, με αφορμή την επέτειο θανάτου της συγγραφέα – πέθανε στις 9 Ιουνίου 2012 [TBJ]
Τα πρόσωπα και τα (παραμορφωμένα) είδωλα ενός έλληνα φιλελεύθερου
Η αποδόμηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τη δεκαετία του 1980 και η αποκατάστασή του στην κρίση. Ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε στο Βooks' Journal, τχ 78, Ιούνιος 2017, και αναδημοσιεύεται σήμερα με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από το θάνατο του φιλελεύθερου πολιτικού.
Στην Άλκη, που μεγαλώσαμε μαζί
Η γνωριμία μου με την Άλκη Ζέη χρονολογείται από το τέλος της δεκαετίας του 1950 – τότε που βρισκόμουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Το 1957 γνώρισα την οικογένεια της αδελφής της, τη Λενούλα και τον Δημήτρη –στενούς φίλους των γονιών μου–, καθώς και το γιο τους, τον Αλέξη, τον παιδικό μου φίλο. Έμεναν στην οδό Λευκωσίας, στην πλατεία Αμερικής. Τότε πρωτοσυνάντησα την Άλκη όχι ως κοσμαγάπητη συγγραφέα (αυτό ήρθε αργότερα), τότε ήταν απλώς «η αδελφή της Λενούλας». Από τότε, που ήσαν ακόμα μικρά κοριτσάκια, φαίνονταν σαν δίδυμες και όλοι τις αποκαλούσαν «τα Ζεάκια».
Τζορτζ Στάινερ: το μάθημα του δασκάλου
Η λογοτεχνία και η κριτική στον Τζορτζ Στάινερ, που πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 107, Μάρτιος 2020.
Κική Δημουλά: ποίηση για την ακραία ασυνέχεια του θανάτου
Μέσα από τη λοξή της ματιά σε πράγματα και βεβαιότητες, η Κική Δημουλά αμφισβητεί το υπαρκτό, αυτό που φαίνεται αληθινό και τονίζει εμφατικά την ακραία ασυνέχεια του θανάτου. Επαναλαμβάνοντας τη φράση «Χαίρε των ματιών σου η ανοιχτοφοβία» αισθητοποιεί «έναν υπερρεαλισμό του καθημερινού ρεαλισμού ο οποίος δεν αποτελεί αισθητική επιλογή, αλλά επιβάλλεται στην ποιητική της Δημουλά, από τη στιγμή που συνεχώς πίσω από την πολύχρωμη επιφάνεια της καθημερινής πραγματικότητας, σταθερά διακρίνει μια φασματική υπόσταση, το κενό, το “ποτέ”, την απουσία». Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 107, Μάρτιος 2020.
Το Παρίσι της Άλκης Ζέη
Το φθινόπωρο του 1967, η συμμαθήτριά μου Ηλέκτρα μού δάνεισε ένα απαγορευμένο βιβλίο. Το άνοιξα κρυφά, το βράδυ στο κρεβάτι μου, κατά τα ειωθότα της μακρινής εκείνης εποχής και το έκλεισα λίγο πριν από το ξημέρωμα. Αποκοιμήθηκα έχοντας στο μυαλό μου το γελαστό πρόσωπο μιας νέας γυναίκας με ένα όνομα που της ταίριαζε γάντι: Άλκη Ζέη.[1] Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 107, Μάρτιος 2020.
Ο Αλμπέρ Ουντερζό και ο κόσμος του Αστερίξ
Γραμμή καθαρή, «γαλλοβελγική», φιγούρες καρτουνίστικες, ιστορικές αναφορές, σάτιρα και λογοπαίγνια. Τριακόσια ογδόντα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, μεταφράσεις σε 111 γλώσσες και διαλέκτους, μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιτυχίες όλων των εποχών: Οι περιπέτειες του Αστερίξ. Ο σκιτσογράφος της σειράς και, μαζί με τον Ρενέ Γκοσινύ, συνδημιουργός της, ο Αλμπέρ Ουντερζό, πέθανε στα 92 του στις 24 Μαρτίου 2020. «Η Γαλλία έχασε μια από τις δημιουργικότερες φαντασίες της», ανέφερε ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν.
Ο Μέγας Λιτλ Ρίτσαρντ
A-wop-bop-a-loo-bop-a-wop-bam-boom! Ο Λιτλ Ρίτσαρντ πέθανε στις 9 Μαΐου 2020. Ήταν το άστρο που έλαμπε και το φως που καθοδηγούσε τον Ντύλαν όταν ήταν ακόμη μικρό παιδί. Ο ίδιος πάντως αυτοπροσδιοριζόταν ως η βασίλισσα του ροκ εν ρολ.
Λουίς Σεπούλβεδα: περιπλανώμενος στους πολιτισμούς
Ο χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα που πέθανε σε ηλικία 70 ετών στην Ισπανία μετά από νοσηλεία έξι εβδομάδων εξαιτίας του κορωνοϊού, έλεγε ότι είχε γεννηθεί «βαθιά κόκκινος».
«Η πανδημία; Πολλή γνώση για την άγνοιά μας»
Ο Χάμπερμας για τον κορωνοϊό και για την ιστορία της φιλοσοφίας
Είναι απρόβλεπτες οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης του κορωνοϊού, λέει ο καθηγητής της φιλοσοφίας Γιούργκεν Χάμπερμας στη συνέντευξη, που παραχώρησε στον Markus Schwering και δημοσιεύτηκε στη Frankfurter Rundschau στις 6/4/2020. Συνιστά ωστόσο ακόμα και στους ειδικούς να μείνουν μακριά από απρόσεκτες και πρόχειρες προγνώσεις, ενώ σημειώνει ότι «τόσo πολλή γνώση για την άγνοιά μας και για την ανάγκη να πρέπει να δράσουμε και να ζήσουμε υπό συνθήκες ανασφάλειας δεν έχει υπάρξει ποτέ ώς σήμερα». Ο αειθαλής στοχαστής κάνει μια συνολική αποτίμηση της ιστορίας της δυτικής φιλοσοφίας αρνούμενος τη σύγκριση ακόμα και ανάμεσα σε αναστήματα όπως ο Αριστοτέλης και ο Καντ, εξηγώντας την απήχηση του Σπινόζα και αναλύοντας την απόστασή του από τον Νίτσε.