Αλέξης Τσίπρας

Τι κάνει την τραγωδία του Ματιού μοναδική; Ότι εκτυλίχτηκε και επέφερε τα ολέθρια αποτελέσματά της ερήμην του κρατικού μηχανισμού.

Παρότι υπάρχουν πολύ πιο πιεστικά προβλήματα και πολύ πιο ενδιαφέροντα θέματα για να ασχοληθεί κανείς σήμερα από το να ασχολείται με τα πρακτικά του Συμβουλίου των Αρχηγών, τον Ιούλιο του 2015, υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, εντούτοις δεν μπορεί και να τα αγνοήσει, μπροστά στο ενδεχόμενο να ξαναδούμε κάποιους από τους τότε πρωταγωνιστές να ξαναπαίζουν με τις τύχες της χώρας στα χέρια τους, όπως εσχάτως απειλούν ότι θα κάνουν.  

Τα δημοψηφίσματα οφείλουν να έχουν λιτό και απολύτως ευνόητο από κάθε πολίτη ερώτημα. Ωστόσο, το δημοψήφισμα του 2015 με το πρωτοφανώς μακροσκελές ερώτημα ήταν διασκευασμένο έτσι ώστε το αποτέλεσμά του να μπορεί να ερμηνευτεί σε κάθε περίπτωση με πολλές, σίγουρα περισσότερες από μία, εκδοχές.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κυβέρνησε τη χώρα· την υπέβαλε σε πειράματα ψευδαισθήσεων. Η επιμονή του στο πολιτικό ψεύδος, η μεθοδική κατασκευή ενός παραμυθιού «αντίστασης» και η θρασύτατη αντιστροφή της πραγματικότητας δεν αποτελούν απλώς δείγμα ανευθυνότητας. Αποτυπώνουν έναν ηγέτη αμετανόητο, αδίστακτο, επικίνδυνα αμόρφωτο και βαθύτατα ανήθικο, τόσο στη σκέψη όσο και στην πράξη.

«Η εβδομάδα που μεσολάβησε ανάμεσα στην εξαγγελία του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 και την υλοποίησή του ήταν, μακράν, η πλέον εφιαλτική που έχω ζήσει έως σήμερα. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο θεώρησα σκόπιμο να προσπαθήσω να ανασυνθέσω βιωματικά τα όσα διαδραματίστηκαν, με την ελπίδα, αλλά όχι και με τη βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται να συμβούν ξανά». Μια μαρτυρία για το πιο κρίσιμο επταήμερο της πρόσφατης ιστορίας μας που θυμίζει το ζόφο μιας εποχής που φαινόταν ότι η Ελλάδα θα καταστραφεί. Επετειακή αναδημοσίευση από το σάιτ του Books’ Journal.

Διαβάζω στις πρόσφατες δηλώσεις του άλλοτε αρχηγού του Ποταμιού, Σταύρου Θεοδωράκη, ότι ο Αλέξης Τσίπρας «τάχθηκε με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας σε μια κρίσιμη στιγμή», και εξανίσταμαι.

ΣΥΡΙΖΑ: από τις πλατείες στο 2,9% – Το χρονικό της αποδόμησης και της απάτης

Γιάννης Βούλγαρης, Στην άκρη του γκρεμού. Ελλάδα 2007-2019, Μεταίχμιο, Αθήνα 2025, 359 σελ.

Το βιβλίο του Γιάννη Βούλγαρη Στην άκρη του γκρεμού. Ελλάδα 2007-2019 είναι απαραίτητο ανάγνωσμα για όσους θέλουν να κατανοήσουν την κρίση της προηγούμενης δεκαετίας πέρα από απλοϊκές ερμηνείες. Είτε κάποιος είναι ακαδημαϊκός, είτε πολιτικός αναλυτής, είτε απλός πολίτης, το βιβλίο προσφέρει μια σφαιρική και τεκμηριωμένη αφήγηση που ρίχνει φως στις σκοτεινές πλευρές αυτής της περιόδου συμβάλλοντας ουσιαστικά στο διάλογο για το μέλλον της ελληνικής πολιτικής και οικονομίας.

Η δίκη για το Μάτι με τους 104 νεκρούς, όπως φαίνεται δεύτερης κατηγορίας και περιορισμένης λαϊκής ευαισθησίας (λεπτομέρειες γνωρίζει ο Φάμελλος που στεκόταν δίπλα στον Τσίπρα), έγινε με βάση τον ποινικό κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2019, και αφού όλο αυτό το φοβερό έγκλημα είχε γίνει το 2018, ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τότε στην κυβέρνηση, άλλαξε την τελευταία μέρα τον ποινικό κώδικα.

Άνγκελα Μέρκελ, Ελευθερία. Αναμνήσεις 1954–2021, μετάφραση από τα γερμανικά: Έμη Βαϊκούση, Μεταίχμιο, Αθήνα 2024,  752 σελ.

Η ζωή της θεωρεί ότι είναι χωρισμένη στα δύο. Ένα μέρος, έως το 1990, που έζησε στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας «σε συνθήκες δικτατορίας», όπως λέει. Κι ένα δεύτερο, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όπου διακρίθηκε στον πολιτικό στίχο καταλαμβάνοντας τη θέση της καγκελαρίου, θητεία που αποδείχτηκε καθοριστική αφού συνέπεσε με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους – και επηρέασε δραματικά την Ελλάδα, τον πιο αδύναμο κρίκο αυτής της κρίσης. Στις ήδη πολυσυζητημένες Αναμνήσεις της, η Άνγκελα Μέρκελ, μεταξύ πολλών άλλων, μεταφέρει τη σχέση που ανέπτυξε με τους έλληνες πρωθυπουργούς την κρίσιμη δεκαετία της χρεοκοπίας – και μεταξύ άλλων κάνει μια τουλάχιστον άκομψη δήλωση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Αιγαίο. [ΤΒJ]