web only

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, έχει ένα χρέος στην πόλη του: να δώσει τον ΟΛΘ σε αυτόν τον διεθνή επενδυτή που αποδεδειγμένα μπορεί να τον αξιοποιήσει σε όφελος της Θεσσαλονίκης και όχι του πελατειακού συστήματος.   

Ιστορική είναι η σημερινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) που καταδίκασε την Ιταλία στην Υπόθεση Oliari και Λοιποί...  επειδή η χώρα αυτή δεν έχει θεσμοθετήσει νομική αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών με τη μορφή του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης.

Ο Νίκος Χουλιαράς, ο συγγραφέας του Λούσια και του Μπακακόκ, ο εικονογράφος που έδωσε την αισθητική ταυτότητα των εκδόσεων Νεφέλη, ένα πρόσωπο που διασταυρώθηκε συχνά με το πρόσωπο της νεότερης Ελλάδας τουλάχιστον τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα, πέθανε σε ηλικία 75 χρόνων. 

«Αυτό που βλέπω μοιάζει να είναι υπονόμευση της εθνικής προσπάθειας» δήλωσε το απόγευμα της Παρασκευής η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, αναφερόμενη στις μεγάλες πυρκαγιές σε Αττική, Λακωνία και άλλες περιοχές.[1] Γιατί η περιφερειάρχης Αττικής εμμένει σε έναν ψευδή ισχυρισμό;

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία των κοινωνιών που ο άνθρωπος επιβάλλεται να επιλέξει εκτός αυτών που του προσφέρονται, πέρα από αυτά που βλέπει. Μόνο ο ορίζοντας ορίστηκε πεπερασμένος και όχι ο κόσμος, πόσο μάλλον η σκέψη. 

Χρήστος Χρυσόπουλος (κείμενο-φωτογραφίες), Η συνείδηση του πλάνητα, Οκτώ, Αθήνα 2015, 64 σελ.

Χρήστος Χρυσόπουλος, Disjunction, έκθεση φωτογραφίας, Art Wal, 23 Ioυνίου-18 Ιουλίου 2015

Ένα βιβλίο και μία φωτογραφική έκθεση για όσους αγαπούν ακόμη την απορρυθμισμένη  Αθήνα. Όταν κοιτάζεις διά βίου την πόλη σου, στο τέλος θα γυρίσει να σε κοιτάξει και εκείνη.

Στις 17 Ιουλίου 2015, μιλώντας στο Mega, o βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μάκης Μπαλαούρας, αναφερόμενος στη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους, έκανε λόγο για το Μπρεστ Λιτόφσκ του Τσίπρα. Το περιστατικό ήταν η αφορμή για την ακόλουθη ανοιχτή επιστολή του καθηγητή Παναγιώτη Γκλαβίνη προς τον βουλευτή.

Σκέψεις με αφορμή τις τελευταίες καταστροφικές αναβιώσεις μιας «λούμπεν» Aριστεράς του Ευρωπαϊκού Νότου στον σύγχρονο μετα-μοντέρνο κόσμο

Αυτό δεν είναι Αριστερά, είναι η ντροπή της. Γιατί είναι ντροπή της Αριστεράς να κυβερνάς με οδηγό το ψεύδος. Γιατί αν και όλα μπορεί να χωρίζονται σε Αριστερά και Δεξιά, το ψεύδος δεν χωρίζεται. Αυτό είναι μόνο ψεύδος. Είναι ντροπή της Αριστεράς να θέλεις να επιβάλλεις στην πραγματικότητα τις ιδεοληψίες σου και όχι να ερμηνεύεις και να αλλάζεις την πραγματικότητα με βάση τις ιδέες της πραγματικής, όχι της άλλης, ζωής.

Ακούγεται, από διάφορες πλευρές, μετά τις καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν τη συμφωνία θρίλερ του πρωθυπουργού με τους εταίρους και την κρίση στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, που ακολούθησε, ,  ότι «πρέπει να πάμε σε εκλογές». Οι προερχόμενοι από την αντιπολίτευση έχουν αφετηρία την ουσιαστική απώλεια  της δεδηλωμένης από το παρόν κυβερνητικό σχήμα  και οι προερχόμενοι από την σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, κυνικά διαπιστώνουν «πάμε εκλογές τώρα που ο Τσίπρας έχει (ακόμη) μεγάλη δημοτικότητα». Είναι σωστό;