Ημερολόγιο Πανδημίας

XXX. 24/4/2020. Προσπαθώντας να περιγράψω την ενδιάθετη ανάγκη του ανθρώπου να εξηγήσει τον κόσμο και τα φαινόμενα με απλοϊκούς και ενιαίους τρόπους, χθες, έγραψα για μια συνάντησή μου με τη χριστιανική άποψη ενός μοναχού αναχωρητή. Σήμερα θα μιλήσω για τη συνάντησή μου με την άποψη ενός αυστηρού μουσουλμάνου.

ΧΧIΧ. 23/4/2020. Πόθεν προέκυψεν ο κορωνοϊός; Για κάποιους πιστούς χριστιανούς, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει μεταξύ καλού και κακού. Όταν προτιμήσει ή διολισθήσει στο δεύτερο, ο πανάγαθος Θεός του στέλνει δοκιμασία ώστε να μετανοήσει, να επανέλθει στο δρόμο της αρετής και αργότερα ν’ ανταμειφθεί με τον παράδεισο...

ΧΧIIΧ. 22/4/2020. Ένα διαφορετικό Πάσχα, αυτό του 2020. Βρεθήκαμε πιο κοντά στην άνοιξη, την ήσυχη αλλά τόσο υπέροχη ανάσταση της φύσης. Με περισσότερη σκέψη, ενδοσκόπηση και αναστοχασμό για το σήμερα, το χτες και το αύριο. Αν δεν ήταν μακριά τα αγαπημένα πρόσωπα δεν θα ήταν και άσχημα.

Αλμπέρ Καμύ, Η Πανούκλα, πρόλογος: Ροζέ Μιλιέξ, εισαγωγή - μετάφραση: Ηλία Θεοφιλάκη, εκδ. Aujourd’hui, Αθήνα 1955, 237 σελ.

ΧΧVΙII. 21/4/2020. Ξαναδιάβασα αυτό το Πάσχα του κορωνοϊού την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ. Δεν μπορώ να πω, μου έκανε εξαιρετική παρέα.

ΧΧVΙI. 18/4/2020. Ένας απολογισμός των Αναστάσεων που αμαυρώθηκαν από δυσάρεστα ιστορικά συμβάντα. Και ένα απόσπασμα από τον «Λαμπριάτικο ψάλτη» του Παπαδιαμάντη.

ΧΧVΙ. 17/4/2020. Φέτος διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, τη γεμάτη συμβολισμούς για τα πάθη, τη ζωή και το θάνατο, κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες. Οι μνήμες μου φτάνουν μέχρι το μακρινό 1950, δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο. Δεν ξέρω, αν το «μαύρο» Πάσχα του 1941 έμοιαζε κάπως.

ΧΧV. 16/4/2020. Αναλογίζομαι πότε θα μπορέσουμε να βγούμε από την καραντίνα, τη γενική και συλλογική απραξία. Φυσικά το θέμα αφορά κυρίως τους ειδικούς επιστήμονες, καθώς είναι αυτοί που θα εισηγηθούν τι πρέπει να γίνει.Εγώ κάνω σκέψεις έτσι ώστε να μπορώ να κατανοήσω καλύτερα την απαιτούμενη έξοδο από το σύνθετο και απειλητικό περιβάλλον της πανδημίας, καθώς από την άλλη πλευρά οι κοινωνικές, οικονομικές και παραγωγικές βλάβες θα παγιώνονται και θα είναι δυσκολότερη η ανάταξή τους.

ΧΧΙV. 15/4/2020. Ζούμε ήδη μια επιτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας και την απολαμβάνουμε, παρ’ όλο που ξέρουμε ότι τίποτε δεν είναι οριστικό. Είναι όμως βέβαιο ότι ακολουθώντας την καινούργια συμπεριφορά θα έχουμε μια άλλη Ελλάδα. Το αδύνατο ήδη συνέβη.

ΧΧΙΙI. 14/4/2020.Νομίζω ότι δύο γενικά στοιχεία μπορούν να κρατηθούν από τις εμπειρίες των παλιών πανδημιών: πρώτον, οι μεγάλες αλλαγές που επιφέρουν σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης ζωής και, δεύτερον, ότι αποτελούν καθρέφτη μέσα από τον οποίο μπορεί η κοινωνία να δει και ν’ αναστοχαστεί γύρω από τον εαυτό της.

ΧΧΙΙ. 13/4/2020. Τελικά παρά τις ψυχολογικές και πνευματικές μου παρεκκλίσεις διάκειμαι κλεισμένος στο σπίτι, πειθαρχώντας στην, εξ αντικειμένου, μόνη άμυνα, ώστε όλα αυτά να μην με οδηγήσουν σε κάποια επιγραφή με τις λέξεις «ενθάδε κείται».

XXI. 12/4/2020. Πριν από μερικά χρόνια άρχισα να πηγαίνω στο παζάρι του Ελαιώνα. Στην αρχή μάζευα μόνο βιβλία, αργότερα και αντικείμενα και τα τελευταία δύο χρόνια επιστολές. Σ’ αυτή τη διαδικασία ήρθα σε επαφή με τους Ρομά. Τους παρατηρούσα και μερικές απόψεις κλισέ που είχα γι’ αυτούς άλλαξαν.

XX. 11/4/2020. Σε διάφορα σημειώματα του ημερολογίου έγραψα για την αδυναμία της ιατρικής ν’ απαντήσει στην επιδημία με ικανοποιητικό τρόπο, γι’ αυτό και χρειάστηκε να καταφύγει στην πανάρχαια πρακτική της καραντίνας, με όλες τις πολλαπλές συνέπειες. Φυσικά με αυτό δεν θέλω να πω ότι τίποτε δεν άλλαξε, ότι δεν υπήρξαν σημαντικές επιστημονικές και κλινικές κατακτήσεις. Οι επιδημίες είναι κυρίως αντικείμενο της δημόσιας υγείας. Την κλινική πρακτική σωστότερο θα ήταν να την κρίνουμε από άλλες δραστηριότητες, για παράδειγμα πόσο επαρκώς αντιμετωπίζει το δύσκολο πρόβλημα των τοκετών από γυναίκες μολυσμένες με τον κορωνοϊό.