Μυθολογίες

Ο θάνατος του Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer, 11 Σεπτεμβρίου 1945 - 7 Ιανουαρίου 2024) συνιστά την πιο μεγάλη πρόσφατη απώλεια στον κόσμο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Χάρη στην κλάση του και στην ικανότητά του να ηγείται τόσο της Μπάγερν Μονάχου (με την οποία κατέκτησε τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης στα έτη 1974-1976) όσο και της  Εθνικής Δυτικής Γερμανίας (με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974) σφράγισε την ιστορία του πιο λαοφιλούς στον κόσμο αθλήματος τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ψυχραιμία με την οποία διηύθυνε, ξεκινώντας από πίσω, το παιχνίδι και των δύο αυτών ομάδων, η πολύ καλή τεχνική του κατάρτιση και η «αβίαστη» κομψότητα των κινήσεών του έκαναν τον φίλαθλο κόσμο της εποχής του να στρέψει το βλέμμα του σ’ έναν αμυντικό!

Ο θάνατος του Μαραντόνα στις 25 Νοεμβρίου 2020 έστειλε κύματα πένθους και θλίψης στα πέρατα του πλανήτη. Χαοτική κηδεία στην Αργεντινή, Μεγάλη Παρασκευή στη Νάπολη, αυτοσχέδια μνημεία και αυθόρμητα μαζικά αφιερώματα προς τιμήν του σε Κίνα και Ινδία, βουβός πόνος στη Σκανδιναβία. Η λουκουλείων διαστάσεων συγκίνηση στα σόσιαλ έφραξε τα καλώδια. Φαντεζί σχολιαστές έκαναν βιαστικά μακροβούτια σε εγκαταλελειμμένα ναυάγια του 20ού αιώνα όπως το ψυχαναλυτικό transference για να αρπάξουν οτιδήποτε μπορούσε να εξηγήσει τις ηλεκτρικές εκκενώσεις του Μαραντόνα στoυς ποδοσφαιρολάτρες. Εάν το καθηλωτικό ταυτιστικό της ομάδας είναι σαν το κρεμμύδι (μακροβούτι στην αναλογία της Άρεντ για τον ολοκληρωτισμό) στο κέντρο του βρίσκεται το Tribal Fiction, το Πράγμα της Φυλής από το οποίο ξεπηδούν Πατρίς, Θρησκεία, Νατιβισμοί και identity politics. Άλλοι κατέφυγαν στο transcendence, την υπερβατικότητα για να τον περιγράψουν. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 116.