Τέμπη

Το δημοσιευθέν σήμερα «πόρισμα Καρώνη» (επίσημα: Πραγματογνωμοσύνη σε Απάντηση της Διάταξης Διορισμού 4/2024 από τον Εφέτη Ανακριτή Λάρισας κ. Σωτήριο Μπακαΐμη) δεν είναι μια ακόμα αναπαράσταση του δυστυχήματος των Τεμπών συνοδευόμενη από εικασίες για τα παρατηρηθέντα φαινόμενα, ούτε και η προσπάθεια να εξαχθούν συμπεράσματα από τα «δεδομένα» των βίντεο των καμερών ασφαλείας του αυτοκινητοδρόμου και άλλων κτιρίων που κατά τύχη κατέγραψαν τα γεγονότα.

Ο «αγώνας» ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, βραχυπρόθεσμα, έχει κριθεί πριν ξεκινήσει. Υπέρ του ψέματος.

Στις 11/4/2025, στη βραδινή ενημερωτική εκπομπή του Σταμάτη Ζαχαρού, εμφανίστηκε ο εμφανισθείς ως εμπειρογνώμων των Τεμπών, Κώστας Λακαφώσης, για να ανασκευάσει προσεκτικά τις προηγούμενες θέσεις του περί παράνομου φορτίου ξυλολίου, το οποίο θεωρήθηκε από μέρος συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών ως υπεύθυνο για το θάνατο των δικών τους.

Και έτσι ξαφνικά με το που μπήκε η Άνοιξη, η δικαιοσύνη έπαψε να είναι το σημαντικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα, όπως λένε αυτοί που ξέρουν, δηλαδή οι δημοσκόποι. Αποκαταστάθηκε η εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη, εξατμίστηκε το ξυλόλιο, έσβησε η πυρόσφαιρα, το ΝΑΤΟ τελικά δεν συμμετείχε στα Τέμπη ούτε σε άλλη συναυλία, αλλά η Ρωσία πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν η γνωστή άγνωστη που διέσπειρε ψευδείς ειδήσεις και τις αναμετέδιδαν όλα τα ΜΜΕ – έτσι απλά, προς δόξα και τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Αυτό που πάντα μου προξενούσε εντύπωση αλλά και με προβλημάτιζε έντονα ήταν ότι η καταγγελία ενός σκανδάλου αποκτούσε δυσανάλογη δημοτικότητα σε σχέση με τη μετέπειτα διάψευσή του. Επίσης, ότι αυτός ο κανόνας δεν έχει εξαίρεση! Επαναλαμβάνεται παντού και πάντα με την ίδια επιτυχία: η καταγγελία αποθεώνεται και η αθώωση (δικαίωση) αποσιωπάται. Πέραν των πολιτικών σκοπιμοτήτων, σε διάφορες περιπτώσεις, ακόμα και στον ιδιωτικό βίο, η απόλαυση της καταγγελίας προσφέρει μια σκοτεινή και ακαταμάχητη ηδονή. Αντίθετα, η καλή κουβέντα ζυγίζεται με το χρυσάφι. Εν ολίγοις, η δημιουργία στοιχίζει ακριβά και θέλει χρόνο, ενώ το γκρέμισμα είναι δωρεάν και πληρωτέο τοις μετρητοίς. Είναι πιο εύκολο να γίνεις δημοφιλής εκτοξεύοντας καταγγελίες από το να προτείνεις δημιουργικές λύσεις...

Επειδή τις τελευταίες μέρες ξανάρχισαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι δημοσιεύσεις διαφόρων βίντεο οι δημιουργοί των οποίων προσπαθούν να αποδομήσουν δήθεν πειραματικά το γεγονός ότι τα έλαια σιλικόνης που χρησιμοποιούνται ως ψυκτικό μέσον σε μετασχηματιστές ηλεκτραμαξών, όπως αυτές του δυστυχήματος των Τεμπών, δεν μπορούν να αναφλεγούν, θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις και να δώσω μερικές συμβουλές.

Είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία μπορεί να εξαργυρωθεί η χυδαιότητα στις αμέτρητες αποχρώσεις της. Aρκεί να έχει κάποιος το κουράγιο να εκτεθεί στη δημόσια σφαίρα για να γίνει viral, όπως λέει και η πιτσιρικαρία.

Με τεράστια έκπληξη διάβασα το δημοσίευμα της δημοσιογράφου Σοφίας Γιαννακά ότι κλήθηκε σε απολογία από το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, διότι δεν «συνεμορφώθη με την «Γενική Κοινωνική Απαίτηση» των ημερών «για δικαιοσύνη». Ποια δικαιοσύνη; Τη «δικαιοσύνη» του… «λαού», που έχει προκαταβολικά εκδώσει καταδικαστική απόφαση για την «τετελεσμένη συγκάλυψη εκ μέρους της Κυβέρνησης γενικά και του Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη ειδικά» στο θέμα των Τεμπών.

Προϊόντος του μεταπολιτευτικού μας χρόνου, άρχισα σιγά σιγά να διαπιστώνω, στην αρχή με έκπληξη και στη συνέχεια με τρόμο, ότι, στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο από τους Νεοέλληνες εργαλείο είναι ένα εργαλείο που ουσιαστικά έχει εξαφανιστεί από τη χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Ήταν ένα εργαλείο που όσο χρησιμοποιούνταν, χρησιμοποιούνταν από τους ανθρώπους για τα ζώα και κυρίως για τα άλογα. Όπως όμως με τρόπο διαπίστωσα, έκτοτε και ώς σήμερα, χρησιμοποιείται όχι από τους ανθρώπους για τα ζώα, αλλά από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους! Ποιο είναι; Οι παρωπίδες!

Στην κρίση χρέους, δεν αντιληφθήκαμε μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων ότι η Ελλάδα διέθετε περί τα δέκα εκατομμύρια αυθεντίες οικονομολόγους. Ο μόνος που το αντιλήφθηκε ήταν ένας εξ αυτών, λίγο περισσότερο ιδιοφυής από τους υπόλοιπους, ο Γιάνης Βαρουφάκης. Έτσι, στο δημοψήφισμα διατύπωσε τα εξειδικευμένα ερωτήματα αγγλιστί και έλαβε την επιστημονική απόφαση του σοφού ελληνικού λαού. Όλα αυτά συνέβησαν στο δημοψήφισμα του 2015 όπου ο πρωθυπουργός της χώρας μας δεν ήταν σε θέση ούτε να διαβάσει αυτά τα ερωτήματα, πολύ περισσότερο δε να τα κατανοήσει. Αλλά δεν έσκαγε και πολύ με αυτό γιατί ήξερε ο λαός του, που μόλις τον είχε εκλέξει. Είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη στην επιστημονική επάρκεια του λαού του – κυρίως όμως σε αυτήν του Γιάνη Βαρουφάκη.