Βιογραφία

Patricia Highsmith, Tage - und Notizbücher, επιμέλεια: Anna von Planta με τη στενή συνεργασία των Fr. Kohl, K. Hertzsch, M. Hesse, M. Hertle, επίμετρο: Joan Schenkar, μετάφραση: M. Waltz, pociao, A.-N. Kroll, M. Hertle, P. Torberg, Diogenes, Zürich 2021, 1376 σελ. 

Patricia Highsmith, Kάρολ, με έναν επίλογο της συγγραφέως, μετάφραση από τα αγγλικά: Θοδωρής Τσαπακίδης, Μεταίχμιο, Αθήνα 2015, 428 σελ.

Είναι η ώρα να αρχίσουμε να ξανασυζητούμε για την Πατρίσια Χάισμιθ, χωρίς να μας δεσμεύει η φιλολογική προσέγγιση γι’ αυτήν, η κωδικοποίηση της ιδιότητάς της ως συγγραφέα αστυνομικών αφηγημάτων. Μας διευκολύνει η έκδοση για πρώτη φορά σε έναν ογκώδη τόμο επιλεγμένων αποσπασμάτων από τα Σημειωματάρια και τα Ημερολόγια της συγγραφέως – στην Ευρώπη αρχίζουν να κυκλοφορούν αυτές τις μέρες. Η Χάισμιθ ξεκινά σαν ένα άγουρο κορίτσι από το Τέξας, που χάνεται στους λαβυρίνθους της μητρόπολης, του μυαλού και των συναισθημάτων της, για να εξελιχθεί σε μια μεγάλη συγγραφέα και να καταλήξει «δύστροπη» γηραιά κυρία. Όποιος ανατρέξει στα Ημερολόγια και Σημειωματάρια ανακαλύπτει, έστω ένα μέρος, της αυθεντικής Χάισμιθ, με όλες τις αντιφάσεις του χαρακτήρα της και της μοναδικής προσωπικότητάς της, σκληρής και ταυτόχρονα ευάλωτης. [ΤΒJ]

Στη Μαρία Κάλλας είναι αφιερωμένο το νέο τεύχος του Books’ Journal, που ετοιμάζεται. Η ντίβα πίσω από το μύθο της.

Το κείμενο του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκου Πιερρακάκη, γράφτηκε το καλοκαίρι του 2012 και δημοσιεύτηκε στο τεύχος #23, Σεπτέμβριος 2012, του Books' Journal. Ήταν μια εποχή ελπίδας στο ζόφο της κρίσης, όταν η κυβερνητική εξουσία είχε περάσει στα χέρια της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, ο οποίος δεσμευόταν να υλοποιήσει τους όρους του δεύτερου μνημονίου. Γράφοντας για μια ονομαστή βιογραφία του Λύντον Τζόνσον, του προσώπου που διαδέχτηκε στην προεδρία της Αμερικής τον δολοφονηθέντα Τζον Κέννεντυ, ο Πιερρακάκης έθιγε το σημαντικό ζήτημα της ηγεσίας και στην Ελλάδα. Φωτογράφιζε έναν υποθετικό ηγέτη ο οποίος «δεν θα δίσταζε να λερώσει τα χέρια του προσπαθώντας να χαλιναγωγήσει την προβληματική μηχανή που λέγεται ελληνικό κράτος. Κάποιον ο οποίος, όπως και ο Τζόνσον, θα αντιλαμβανόταν την εξουσία ως μια ευκαιρία να αποκαλύψει ποιος πραγματικά είναι πίσω από την αναπόφευκτη μάσκα των πολιτικών συσχετισμών – και που θα χρησιμοποιούσε το ισχυρότερο πολιτειακό αξίωμα της χώρας όχι ως ένα ακόμα σπουδαίο προνόμιο αλλά ως μια αδιαπραγμάτευτη ευκαιρία να αφήσει το προσωπικό του στίγμα στη σύγχρονη ιστορία μας». Η πρσσέγγιση εκείνη θα μπορούσε να εξηγεί τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα της χώρας...

Agatha Christie, Μια αυτοβιογραφία, μετάφραση από τα αγγλικά: Χρήστος Καψάλης,Ψυχογιός, Αθήνα 2018, 700 σελ.

Αγγλίδα. Την καθόρισε ο θάνατος του πατέρα της. Μυήθηκε στη συνθετότητα της ζωής στο Παρίσι. Της άρεσαν τα μακρινά ταξίδια. Στην αστυνομική λογοτεχνία την οδήγησε η ανάγνωση ενός βιβλίου του Γκαστόν Λερού, ενώ λάτρευε τον Άρθουρ Κόναν Ντόυλ. Έκανε επιτυχία από το πρώτο βιβλίο της. Ο συγγραφέας που την είχε καθορίσει ήταν ο Σαίξπηρ. Βασικοί χαρακτήρες των ιστοριών της είναι ο Ηρακλής Πουαρό και η Μις Μαρπλ. Δουλειά της είναι το έγκλημα. Συχνά, οι φόνοι στα βιβλία της προέρχονται από δηλητήριο. Οι μυστηριώδεις φόνοι στις δικές της πλοκές πάντα εξιχνιάζονται. Η Άγκαθα Κρίστι, που πάντα έχει πολλούς και φανατικούς αναγνώστες, επανεκδίδεται στην Ελλάδα. Αναδημοσίευση από το Books' Journal 97, Απρίλιος 2019. [TBJ]

 Oliver Sacks, Εν κινήσει. Μια ζωή, μετάφραση από τα αγγλικά: Ευαγγελία Μόσχου, Ροπή, Αθήνα 2016, 445 σελ.

«Αυτό το παιδί θα πάει μπροστά αν δεν το παρακάνει», έγραψε ένας δάσκαλος στον έλεγχο του δωδεκάχρονου Όλιβερ Σακς. Αποδείχθηκε διορατικός. Η ενεργητικότητά του τον οδήγησε σε μια ζωή γεμάτη εμπειρίες. Διάσημος νευρολόγος, επηρεάστηκε από σημαντικούς ανθρώπους (αναφέρει τον Τομ Γκαν, τον Αλεξάντρ Ρ. Λούρια, τον Ουίσταν Όντεν, τον Τζέραλντ Έντελμαν, τον Φράνσις Κρικ). Σε όλη του τη ζωή διεκδίκησε την προσωπική εμπειρία και συχνά κινήθηκε στα άκρα. Αλλά έζησε – και τη γεμάτη πλούτο ζωή του περιέγραψε σε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο του, που κυκλοφόρησε και στα ελληνικά. [ΤΒJ]

 Tracy Daugherty, The last love song: a biography of Joan Didion, St. Martin’s Press, 2015, 752 σελ.

Είναι η πρώτη βιογραφία που τυπώνεται για την 82χρονη Τζόαν Ντίντιον. Πρόκειται για ένα μυθικό πρόσωπο. Υπήρξε και παραμένει η ιέρεια της Νέας Δημοσιογραφίας. Στη μακρά διαδρομή της, μεταξύ άλλων, κατέγραψε τις δονήσεις της αμερικανικής αντικουλτούρας, απαθανάτισε τη λατρεία για είδωλα όπως ο Τζων Γουαίην και την αρχετυπική μορφή του, περιέγραψε ένα επίπονο τελετουργικό αποχαιρετισμού για το σύζυγό και την υιοθετημένη κόρη τους. Έζησε πολλά και έγραψε ακόμα περισσότερα.

Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τον θάνατο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη (πέθανε στις 23 Ιουνίου 2005, έχοντας συμπληρώσει τα 80 χρόνια), με ελάχιστες μόνο, σποραδικές αναφορές, ελάχιστες πιθανόν λόγω των πολιτικών προτεραιοτήτων της επικαιρότητας. Ωστόσο, η επέτειος της απώλειας θα υπομνησθεί σε μια σειρά εκδηλώσεων που ετοιμάζονται για το επόμενο διάστημα – εν όψει των οποίων το Books’ Journal επιλέγει να αφιερώσει μερικές σελίδες στον ποιητή. Δεν επιδιώξαμε τη φιλολογική προσέγγιση στο έργο του. Κάθε άλλο. Προκρίναμε τη μαρτυρία για τον Μανόλη Αναγνωστάκη ενός συνοδοιπόρου του, τριάντα χρόνια, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα – ενός προσώπου που έζησε τον ποιητή και τις αναζητήσεις του όχι μόνο στην ποιητική φόρμα, όχι μόνο στην αέναη συνομιλία του υψηλού με την ευτράπελη πλευρά της ζωής, αλλά και στην καθημερινότητα, στα πολιτικά πάθη, στις απογοητεύσεις από τη δημόσια ζωή, ακόμα και στους διαξιφισμούς για το ποδόσφαιρο. Η μικρή αναφορά μνήμης στον Μανόλη Αναγνωστάκη συμπληρώνεται με ορισμένα, ελάχιστα memorabilia του περάσματός του από τη ζωή, και με μια ανέκδοτη μικρή συνέντευξή του για τη νεωτερική ποίηση της πρώτης γενιάς. Ούτως ή άλλως, τα οφειλόμενα στον ποιητή των Εποχών αλλά και του Μανούσου Φάσση είναι πάρα πολλά, και ελπίζουμε ότι θα έχουμε τη δυνατότητα και τις αφορμές να επανερχόμαστε στο μέλλον τακτικά. Σήμερα, αναδημοσιεύουμε από το τχ. 59 του περιοδικού το κείμενο του Γιώργου Ζεβελάκη για τον ποιητή. Θα ακολουθήσουν και τα άλλα κείμενα του μικρού αφιερώματος.

Robert Douglas-Fairhurst,  The Story of Alice: Lewis Carroll and the Secret History of Wonderland, Harvill Secker, 2015, 496 σελ.

Η Ιστορία της Αλίκης από τον καθηγητή Ρόμπερτ Ντάγκλας - Φέρχερστ, η νέα βιογραφία δηλαδή του Λιούις Κάρολ που κυκλοφόρησε στη Βρετανία, βλέπει με άλλο μάτι τη δημιουργία και την εξέλιξη της κλασικής Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων. Και μας δίνει τον μίτο για να λύσουμε τα μάγια.