Κατάρ

Τελικά, ο Λιονέλ Μέσι με τις επιδόσεις και τη δεξιοτεχνία του πήρε τη θέση του δίπλα σε Πελέ και Μαραντόνα, καταφέρνοντας να μη συναντηθεί με τη μοναξιά του Κρόιφ. Αναδημοσίευση του κειμένου που έγραψε ο Γιώργος Ζώταλης, στα μέσα του φετινού Μουντιάλ, για τον ποδοσφαιριστή που διακρίθηκε. {TBJ]

Στο Euro του 2021, οι οπαδοί της Αγγλίας –εξαντλημένοι από υπερδιέγερση εβδομάδων, μισομεθυσμένοι από χλιαρή μπύρα και καταϊδρωμένοι από τη ζέστη του Ιουλίου– μας πρόσφεραν έξτρα διασκέδαση όταν φώναζαν με ρυθμική προσμονή It’s coming home! It’s coming home!

Λίγο πριν από το Μουντιάλ τον Ιούνιο του 2014 βρέθηκα στο αεροδρόμιο του Nιούαρκ. Η πτήση είχε καθυστέρηση και χωρίς να το καταλάβω έπιασα κουβέντα με μια παρέα Βραζιλιάνων από Πενσιλβάνια, Νιού Τζέρσι, Νέα Υόρκη και Βαλτιμόρη που περίμεναν το αεροπλάνο για Ρίο Ντε Τζανέιρο. Είχαν εγκαταλείψει οικογένειες, δουλειές, μαγαζιά και υποχρεώσεις για την ομάδα. Φορώντας πρασινοκίτρινα τζέρσι με τα ονόματα των Νεϊμάρ, Τιάγκο Σίλβα και Ντέιβιντ Λουίζ μού έδειχναν με ενθουσιασμό τα πανάκριβα εισιτήρια που είχαν κατορθώσει να βρουν μετά κόπων και βασάνων για τα παιχνίδια της Βραζιλίας. Εισιτήρια προημιτελικού, ημιτελικού και τελικού είχαν εξαφανισθεί μήνες νωρίτερα. Η παρέα είχε βάλει λυτούς και δεμένους για να τα βρουν και, επειδή τα αγόρασαν στη μαύρη από Αμερική, είχαν λαδώσει έξτρα. Ένας έβαλε υποθήκη το σπίτι του για να πάρει διακοποδάνειο για τα εισιτήρια και έξοδα του ταξιδιού. Για ένα μήνα θα κοιμόντουσαν σα φουτμπολικοί νομάδες σε βαγόνια, νοικιασμένα αυτοκίνητα και πλατείες ακολουθώντας τη μοίρα των Σελεσάο, των παικτών που είναι Διαλεγμένοι από τη μοίρα και τους θεούς.