Καθώς άναψε η συζήτηση για το εάν θα κέρδιζαν το Μουντιάλ και τους θύμισα την κατάρα του οικοδεσπότη, μου απαντούσαν με τις έντονες βραζιλιάνικες χειρονομίες τους ότι ο θρίαμβος ήταν απολύτως σίγουρος – και για να με πείσουν μου έδειξαν ένα ντοκιμαντέρ για την ομάδα. Είχα τουλάχιστον δύο ώρες αναμονής πριν από την επιβίβαση και ένα φιλμ μικρού μήκους από τον βραζιλιάνικο ΕΟΤ δεν ήταν η χειρότερη ιδέα. Στο κάτω κάτω τα ήθελα και τα έπαθα με το να ξεσκεπάσω τον αγνωστικισμό μου μπροστά σε πιστούς.
Ανάμεσα στα εξωπραγματικά ΓΚΟΟΟΟΛ!, τις εκρήξεις του πλήθους, το πάθος και τους πανηγυρισμούς, οι παίκτες και ο 22χρονος τότε Νεϊμάρ (στα γκρο πλαν έδειχνε σαν έφηβος) επαναλάμβαναν ρομποτικά τις «μεγάλες ευθύνες της ομάδας» και τις ακόμα πιο μεγάλες «προσδοκίες της πατρίδας για νίκη». Αλλά η κρούστα από ματσιλίκι, οι σικ κομμώσεις και τα τατουάζ δεν μπορούσαν να κρύψουν το φόβο των παιδιών. Θύμιζαν πρόβατα επί σφαγή παρά επίδοξους πρωταθλητές κόσμου. Ήταν για λύπηση. Πώς να παίξεις με τέτοιο βάρος στους ώμους;
Οι προσδοκίες της πατρίδας έγιναν μπούμερανγκ και οι Επίλεκτοι κατέρρευσαν κάτω από την αβάσταχτη πίεση. Ο Νεϊμάρ τραυματίσθηκε και αντί αιώνια δόξα η Βραζιλία υπέστη τη βαρύτερη ήττα σε ημιτελικό του Μουντιάλ και στην ιστορία της. Το ανεξήγητο 7-1 στο Μπέλο Οριζόντε έδειξε ότι η ψυχολογία είναι απείρως σημαντικότερη από τα πόδια. Υποψιάζομαι ότι οι βραζιλιάνοι οπαδοί που είχαν βάλει λυτούς και δεμένους για εισιτήρια του τελικού θα τα πούλησαν όσο όσο. Αυτά στο μακρινό 2014. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Βραζιλία απέφυγε διασυρμό και από αυτή την άποψη το 2018 αποτελούσε οριακή βελτίωση.
Κάποτε, το τρόπαιο εναλλασσόταν ανάμεσα σε Ευρώπη και Νότια Αμερική. Όμως, στα τέσσερα τελευταία Μουντιάλ θριάμβευσε κατά κράτος ο παλιός κόσμος. Τέσσερις νικητές, και επτά σε οκτώ φιναλίστ, ήταν ευρωπαϊκές χώρες. Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι πλέον υπερώριμες για την επιστροφή του εκκρεμούς στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Σε αυτό το σενάριο το ερώτημα στο Κατάρ είναι: Βραζιλία ή Αργεντινή;
Οι αιώνιοι συναντήθηκαν στον περσινό τελικό του Copa America, του νοτιοαμερικανικού ισοδύναμου του Euro που είναι γνωστό σαν Vibra el Continente, η αναμέτρηση που κάνει τη Λατινική Αμερική να τρέμει (ποδόσφαιρο = υπερβολή + αποτυχημένες παρομοιώσεις + αχαλίνωτη ποπ ψυχολογία). Στο Superclasico de las Americas, η φουτμπολική αντιπαλότητα Βραζιλίας και Αργεντινής ξεπερνά κάθε μίσος στον πλανήτη. Ακόμη και τα υποτιθέμενα φιλικά μεταξύ τους δεν είναι ποτέ φιλικά. Στο El Clasico, η έχθρα Μαδρίτης-Βαρκελώνης τίθεται σε αναστολή όταν παίζει η Ισπανία. Αλλά στο Superclasico ανάμεσα στους δύο γίγαντες του αμερικανικού Νότου δεν υπάρχει έλεος. Η χώρα που πανηγύρισε τουλάχιστον όσο και η Γερμανία με το 7-1 το 2014 ήταν η Αργεντινή.
Οι Σελεσάο προσγειώθηκαν στο Κατάρ με τρία απωθημένα.
Πρώτον, φέτος συμπληρώνουν 20 χρόνια αποτυχία. Εάν τέσσερα χρόνια είναι ποδοσφαιρική αιωνιότητα, μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει για τη Βραζιλία να μην έχει φτάσει σε τελικό για πέντε αιωνιότητες. Δεύτερον, έχουν τη βαριά σκιά του 7-1 και ο μόνος τρόπος να πάρουν το αίμα τους πίσω είναι να νικήσουν στο Κατάρ, κατά προτίμηση ταπεινώνοντας τη Γερμανία. Όμως μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει ότι μπορούν να το κάνουν, κάτι που φάνηκε στην περσινή ήττα στο Copa America στην έδρα τους.
20 πέτρινα χρόνια χωρίς Μουντιάλ, άκρα ταπείνωση με 7-1 το 2014 και ήττα στην έδρα τους από τον αιώνιο εχθρό το 2021. Αυτό είναι το τριπλό άγος της Βραζιλίας.
Η Βραζιλία θα είναι πάντα Βραζιλία με εκτυφλωτικούς αέρινους παίκτες που διεισδύουν στις άμυνες σα φαντάσματα φτιαγμένα από αντι-ύλη και σκοράρουν από απίθανες γωνίες. Οποιοσδήποτε συνδυασμός από τους επιθετικούς –Νεϊμάρ, Βινίσιους, Ζεζούς, Ριτσάρλισον– σπέρνει τρόμο. Αλλά εάν το παιχνίδι στραβώσει και δεν πάει όπως το θέλουν καταρρέουν σαν τράπουλα. Σε δύσκολες στιγμές, η Βραζιλία πασχίζει να βρει τη σπονδυλική της στήλη και υπάρχει ειρωνεία στο ότι ο τραυματισμός που δεν επέτρεψε στον Νεϊμάρ να παίξει εναντίον της Γερμανίας το 2014 ήταν κάταγμα σπονδύλου. Ο Νεϊμάρ με το νούμερο 10 συμπυκνώνει την ισχύ αλλά και την αχίλλειο πτέρνα της Βραζιλίας. Είτε από αριστερά είτε λίγο πιο πίσω από το πέναλτι δημιουργεί χάος σε κάθε άμυνα, αλλά η λεπτεπίλεπτη φιγούρα (θυμίζει χορευτή μπαλέτου κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά) πέφτει στο χορτάρι με το παραμικρό και σφαδάζει θεατρικά ακόμη και αν τον κοιτάξεις λοξά. Οι πιρουετικές πτώσεις του είναι θεαματικές όσο και οι ντρίπλες του.
Ο Βινίσιους τρομοκράτησε τους αντιπάλους της Ρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ, εκτέλεσε την ομάδα του Κλοπ στον τελικό και φέρνει ασύλληπτο επιθετικό ταλέντο. Όμως ο παίκτης που φέρνει σπονδυλική στήλη είναι ο Γκαμπριέλ Ζεζούς, του οποίου η απόδοση είναι από τους σημαντικότερους λόγους της απρόσμενης επιτυχίας της φετινής Άρσεναλ. Εδώ και μήνες, στα παιχνίδια των Κανονιέρηδων παίζει σαν να είναι η τελευταία μέρα της ζωής του. Και αντί να πέφτει με το παραμικρό, είναι οι αντίπαλοι του που πέφτουν στο έδαφος όταν ο Γκαμπριέλ τους αρπάζει την μπάλα. Οι Σελεσάο χρειάζονται το Eye of the tiger του Γκαμπριέλ. Πρώτο παιχνίδι και κρας τεστ είναι το παιχνίδι με τη Σερβία, μια από τις ομάδες που είναι wild cards και ικανή για ζημιά στο Κατάρ.
Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν τη Βραζιλία φαβορί στο Κατάρ. Αλλά ξέρουμε ότι αυτό μπορεί να είναι κακός οιωνός.
