Γερμανία

Ο θάνατος του Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer, 11 Σεπτεμβρίου 1945 - 7 Ιανουαρίου 2024) συνιστά την πιο μεγάλη πρόσφατη απώλεια στον κόσμο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Χάρη στην κλάση του και στην ικανότητά του να ηγείται τόσο της Μπάγερν Μονάχου (με την οποία κατέκτησε τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης στα έτη 1974-1976) όσο και της  Εθνικής Δυτικής Γερμανίας (με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974) σφράγισε την ιστορία του πιο λαοφιλούς στον κόσμο αθλήματος τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Η ψυχραιμία με την οποία διηύθυνε, ξεκινώντας από πίσω, το παιχνίδι και των δύο αυτών ομάδων, η πολύ καλή τεχνική του κατάρτιση και η «αβίαστη» κομψότητα των κινήσεών του έκαναν τον φίλαθλο κόσμο της εποχής του να στρέψει το βλέμμα του σ’ έναν αμυντικό!

Κωνσταντίνος Σ. Παπανικολάου, Η Μακεδονία των Γερμανών. Η εικόνα της Μακεδονίας στον γερμανικό δημόσιο λόγο από τις αρχές του 19ου αιώνα έως τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα - Δίσιγμα, Θεσσαλονίκη 2022, 456 σελ.

Πώς θα μπορούσε να προσεγγίσει κανείς τη σχέση των Γερμανών με τη Μακεδονία καθώς μιλάμε για δύο ζητήματα που για μεγάλο χρονικό διάστημα σήμαιναν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικά συμφραζόμενα, ανάλογα με το ποιος μιλάει, πότε, και σε ποιον; Την απάντηση μας τη δίνει ο Παπανικολάου, συγγραφέας του έργου Η Μακεδονία των Γερμανών: «κάθε Γερμανία διέθετε τη δική της Μακεδονία».

Volker Weiderman, Ονειροπόλοι. Όταν οι συγγραφείς πήραν την εξουσία, Γερμανία, 1918, μετάφραση από τα γερμανικά: Μαρία Αγγελίδου, Άγρα, Αθήνα  2019, 325 σελ.

Όταν ανοίγει κανείς το βιβλίο Ονειροπόλοι του Φόλκερ Βάιντερμαν^[1], ιδιαίτερα αν δεν έχει διαβάσει το οπισθόφυλλο, νομίζει ότι πρόκειται για ένα παραμύθι ή για μια μυθώδη ιστορία. Όμως όχι, ο συγγραφέας σ’ αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα κάνει μια, μέρα μέρα, ώρα ώρα, περιγραφή  του δράματος μιας αποτυχημένης επανάστασης, μάλλον άγνωστης. Της επανάστασης του Μονάχου: ενός συναρπαστικού ουτοπικού κοινωνικού πειράματος που κατέληξε σε άγρια καταστολή και σε λουτρό αίματος.

 Θετικές δυνατότητες, σκοτεινές όψεις και η σημασία της ατομικής πράξης. Από το τεύχος 142

Αγλαΐα Μπλιούμη, Αποχαιρέτα τη Στουτγάρδη, Αστυάναξ, Κέδρος, Αθήνα 2022, 331 σελ.

Μνήμη Ελένης Τορόση

Έχει κανείς την αίσθηση, πως ο Πέτρος Μάρκαρης ήταν ο μόνος Έλληνας συγγραφέας που σχετικά πρόσφατα, με τον επίλογο της Τριλογίας της Κρίσης (Τίτλοι τέλους, 2014), θυμήθηκε τα χρόνια των ελλήνων μεταναστών στον ευρωπαϊκό Βορρά, πρωτίστως στη Γερμανία, ανοίγοντας και κλείνοντας ταυτόχρονα μια παρένθεση στη σύγχρονη νεοελληνική, αστυνομική έστω, λογοτεχνία. Η Αγλαΐα Μπλούμη μάς μεταφέρει ξανά πίσω στη Γερμανία του 1970, αφήνοντας στο «Τελωνείο των αναγνωστών» μια λογοτεχνική βαλίτσα γεμάτη μνήμες και προσδοκίες. Ταυτόχρονα, όμως, ανοίγει (ή κλείνει;) και μια χρόνια τώρα ξεχασμένη συζήτηση γύρω από τη «λογοτεχνία της μετανάστευσης».

Δέσποινα Στρατηγάκου, Ο Χίτλερ στο σπίτι, μετάφραση από τα αγγλικά: Στέφανος Παπαγεωργίου, Παπαζήση, Αθήνα 2022, 590 σελ.

Αυτό είναι ένα κατ’ εξοχήν παράδοξο και απρόβλεπτο, γι’ αυτό και εξαιρετικό βιβλίο. Παράδοξο στη θεματική του, απρόβλεπτο για τα ελληνικά εκδοτικά δεδομένα, εξαιρετικό στη σύνθεσή του, ακόμα κι αν ήδη διαθέτουμε το τελευταίο διάστημα κάποια σημαντικά βιβλία που διεισδύουν «περιφερειακά» στο εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς της Γερμανίας (1933-1945)^[1].

Σκάνδαλο! Η αποκαθήλωση της wirecard, έγχρωμο ντοκιμαντέρ παραγωγής 2022. Netflix, διάρκεια 1:33

Καημό το 'χει η Ευρώπη που δεν έχει επωάσει μια Google, μία VISA, μίαν Apple. Και έτσι όταν το 2019 οι Financial Times επιτίθενται στο γερμανικό τεχνολογικό καμάρι, την wirecard, κατηγορώντας την ότι δεν είναι αυτό που επαγγέλλεται, ένας διεθνής γίγαντας ηλεκτρονικών πληρωμών –μια fintech δηλαδή– αλλά μία μαφιόζικη επιχείρηση, η Γερμανία το παίρνει προσωπικά…

Ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, από σήμερα, αρχίζει μια νέα σειρά δημοσιευμάτων. Εχουν τη μορφή επιστολής: ένας Ευρωπαίος βαθύς γνώστης της ρωσικής πραγματικότητας που αγαπάει τη Ρωσία, τον βαθύ πολιτισμό της και το λαό της, γράφει σε έναν Ρώσο φίλο του μετά την εισβολή της χώρας του στην Ουκρανία, επιδιώκοντας να  τον φέρει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα, κρυμμένη από τη ρωσική προπαγάνδα, από τα απολύτως ελεγχόμενα ΜΜΕ και από την εθνική ιδεολογία που διαμορφώνουν η εξουσία και οι χειραγωγημένοι μηχανισμοί πληροφόρησης. [ΤΒJ]

Κάθε πολιτική, κάθε κίνημα και εν γένει κάθε προσωπικότητα, που εκ φύσεως έχει αρχή, μέση και τέλος, δημιουργεί συμπάθειες και αντιπάθειες, φιλίες και αντιπαλότητες, συμμαχίες και έχθρες. Το αν ο απέναντι είναι εχθρός ή φίλος αποτιμάται με δεδομένα που διαφοροποιούνται κατά την εξέλιξη των πραγμάτων.