Χαμάς

Η νίκη του Ισραήλ ως προϋπόθεση για μια μεταμορφωμένη Γάζα

Οι ιστορικοί των μελλοντικών χρόνων, και ο ιστορικός που γράφει σήμερα εδώ, θα σχολιάσουν την πρωτοφανή και πολιτικά ανερμάτιστη ιδέα ότι –μετά τη δολοφονική τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023– το κράτος του Ισραήλ όφειλε να συγκατατεθεί στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Κανένα από τα πολυάριθμα κράτη σε όλο τον κόσμο που ζήτησαν τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους δεν θα άντεχε να ζει δίπλα σε μια χώρα που έχει έμπρακτα εκδηλώσει την πρόθεσή της να της κηρύξει πόλεμο και να την τρομοκρατεί. Ωστόσο, λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση της Χαμάς το 2023, σε όλο τον κόσμο, ακούστηκαν εκκλήσεις για την εφαρμογή της «λύσης των δύο κρατών». Αυτές οι εκκλήσεις, τότε και έκτοτε, παρέβλεπαν και παραβλέπουν το ζήτημα του πώς θα δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος που θα είναι πρόθυμο να ζήσει ειρηνικά με το υφιστάμενο κράτος του Ισραήλ. Παραβλέπουν επίσης τις νόμιμες απαιτήσεις του κράτους του Ισραήλ να μην υποστεί στο μέλλον, για πολλοστή φορά, τρομοκρατία και δολοφονίες από φανατικούς ισλαμιστές που είναι αποφασισμένοι να «απελευθερώσουν την Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα».

Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος, με αντικείμενο την επιστροφή στο Ισραήλ των είκοσι τελευταίων ζωντανών απαχθέντων ομήρων μετά τις 7 Οκτωβρίου 2023, που κρατούσε για περισσότερο από δύο χρόνια η Χαμάς.

Και τώρα, πώς θα ζήσουν οι βάρβαροι δίχως Γάζα και Τέμπη; Ήταν κι αυτά τα νεκρά παιδάκια, μια κάποια λύση.

Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, που άρχισε μετά τη σφαγή αμάχων Ισραηλινών από τρομοκράτες της Χαμάς την 7^η Οκτωβρίου 2023, δεν είναι μια σύγκρουση του Ισραήλ με Άραβες. Είναι ιερός πόλεμος, ένας προνεωτερικός πόλεμος και στόχος του είναι η καταστροφή του κράτους του Ισραήλ. Γι’ αυτό το Ισραήλ δεν έχει άλλη επιλογή από την κλιμάκωση – όχι μόνο κατά της Χαμάς, αλλά και κατά της Χεζμπολά και του Ιράν, του κράτους που χρηματοδοτεί πληρεξούσιους τρομοκράτες στην περιοχή. Το οξύμωρο είναι ότι οι διανοούμενοι και πολλοί ριζοσπάστες φοιτητές στα δυτικά πανεπιστήμια στηρίζουν βαθιά αντιδραστικά, ακροδεξιά κινήματα. Όσο για τα Ηνωμένα Έθνη, έχουν αποτύχει να συμβάλουν στην ειρήνευση στην περιοχή – και  είναι εύλογο να μην τα λαμβάνει υπόψη το Ισραήλ. Μια αποκλειστική συνέντευξη του καθηγητή Jeffrey C. Herf στον Γιώργο Ναθαναήλ φωτίζει όλες τις όψεις της κρίσης στη Μέση Ανατολή. Αναδημοσιεύεται στη δεύτερη επέτειο από το πογκρόμ της τρομοκρατικής Χαμάς κατά αμάχων στο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου 2023.

Πριν από δυο χρόνια, την 7η Οκτωβρίου 2023, άνοιξαν στη Γάζα οι χθόνιες πύλες κι από τα έγκατα της Γης ξεχύθηκε το ασκέρι, που προετοιμαζόταν χρόνια γι’ αυτό το σκοπό, στα χωριά και στις πόλεις του Ισραήλ που περιστοιχίζουν αυτό το κομμάτι γης, φέρνοντας το θάνατο και κάτι χειρότερο απ’ αυτόν: την απαγωγή ανθρώπων και τον εγκλεισμό τους στα μπουντρούμια της Χαμάς και των συνεργών της, μέσα σε ανήλιαγα λαγούμια, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σαν ανταλλάξιμο εμπόρευμα σε ένα παζάρι ζωών.

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, που συχνά αυτοαποκαλείται θεματοφύλακας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει εξελιχθεί σε πεδίο κυριαρχίας από ισλαμικά καθεστώτα και αυταρχικές κυβερνήσεις. Αντί να καταδικάζουν ευθέως την τρομοκρατία της Χαμάς, οι ίδιες χώρες σπεύδουν να υιοθετήσουν ρητορική που καθιστά το Ισραήλ υπεύθυνο για κάθε ανάφλεξη στη Γάζα. Στον ίδιο δρόμο βαδίζουν και δυτικές δυνάμεις όπως η Αγγλία και η Γαλλία που, ενώ γνωρίζουν τα στοιχεία, προτιμούν τη «συμβολική διπλωματία» από την πραγματική στήριξη στην ασφάλεια του Ισραήλ.

Γιατί δεν υπάρχει παλαιστινιακό κράτος

Η σύγκρουση Ισραήλ - Παλαιστινίων παρουσιάζεται συχνά σαν ένα περίπλοκο παζλ, γεμάτο λεπτομέρειες, ερμηνείες και αλληλοκατηγορίες. Όμως, πίσω από τις συγκυρίες υπάρχει μια σταθερά που δεν αλλάζει εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Και δεν είναι άλλη από την  πλήρη και απόλυτη άρνηση της αραβικής και παλαιστινιακής ηγεσίας να αποδεχθεί την ύπαρξη ενός εβραϊκού κράτους στην περιοχή. Η ιστορική διαδρομή δείχνει ότι σε κάθε κρίσιμη καμπή, οι Άραβες ηγέτες επέλεξαν το «όχι»  και αυτό το «όχι» εξηγεί γιατί οι Παλαιστίνιοι παραμένουν μέχρι σήμερα χωρίς κράτος.

Η Μαράλ Σαλμασί, γερμανίδα μουσικός, παραγωγός και επιχειρηματίας, ιρανικής καταγωγής, που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, ανέβασε ένα βίντεο στο Instagram/Facebook, 11 Αυγούστου 2025. Στο βίντεο αυτό κάνει μια σύνοψη του προβλήματος που αποκαλείται Παλαιστινιακό. Θεώρησα χρήσιμο να γίνει προσβάσιμο στους αναγνώστες το κείμενο αυτής της σύνοψης και το μετέφρασα. Περικλής Φ. Κωνσταντινίδης

Η εικόνα που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο για τη Γάζα είναι σχεδόν πάντα η ίδια: μια περιοχή αποκλεισμένη, με πληθυσμό σε απόγνωση, που ζει κάτω από βομβαρδισμούς και στερήσεις. Σπάνια όμως συζητιέται το άλλο μισό της πραγματικότητας, ότι την ίδια στιγμή, στην κορυφή της Χαμάς, υπάρχει μια τάξη ηγετών που ζει μακριά από τη Γάζα, σε βίλες και σε πολυτελή ξενοδοχεία, με περιουσίες που ανταγωνίζονται εκείνες προσώπων σε εύπορα κράτη.

Στις 6 Αυγούστου 2025 ήταν η ογδοηκοστή επέτειος της ρίψης της πρώτης ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα. Και στις 9 Αυγούστου 2025 είναι η ογδοηκοστή επέτειος της ρίψης της δεύτερης, στο Ναγκασάκι. Και τα δυο αυτά όπλα επέφεραν σε δευτερόλεπτα καταστροφές, θύματα και μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία όσων επέζησαν, που με συμβατικά όπλα δεν θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: μερικές μέρες αργότερα, την 15η Αυγούστου 1945, η ιαπωνική στρατοκρατική κυβέρνηση κατέθεσε τα όπλα και η Ιαπωνία εισήλθε στον δρόμο που τη μετέτρεψε από μια πολεμοχαρή ιμπεριαλιστική, ρατσιστική στρατοκρατική αυτοκρατορία σε μια ειρηνόφιλη αλλά παρ’ όλα αυτά στρατιωτικά και οικονομικά ισχυρή συνταγματική μοναρχία, με παγκόσμια οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επιρροή.