Τεύχος 128

Μὲ τὸν Διονύσιο Σολωμὸ συμβαίνει, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τοῦτο τὸ παράδοξο: Ἀπὸ τὴ μιὰ εἶναι ἴσως ὁ πιὸ γνωστὸς ποιητὴς τῆς γραμματείας μας (λέω ἴσως, ὑπενθυμίζοντας κι ἐδῶ τὸν ἴσκιο τοῦ Καβάφη): ὡς ὁ ἐθνικὸς ποιητής, ἀναμφίβολα, στὰ σχολικὰ ἀνθολόγια, ἀλλὰ καὶ ὡς ὁ ποιητὴς τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου γιὰ ὅλους. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐνδέχεται νὰ εἶναι καὶ ὁ λιγότερο διαβασμένος ποιητὴς τῆς γραμματείας μας, δηλαδὴ ὁ λιγότερο λαϊκός. Τὰ μάλα μὲν ἐθνικός, ἥκιστα δὲ λαϊκός. Μιὰ θετικὴ περιγραφὴ τοῦ ἴδιου παράδοξου θὰ ἦταν: ὁ Σολωμὸς εἶναι συνάμα ὁ ποιητὴς τοῦ ἔθνους ἀλλὰ καὶ ὁ ποιητὴς τῶν ποιητῶν, ὁ ποιητὴς γιὰ τοὺς ποιητές, ἀφοῦ οἱ πραγματικοί, οἱ συστηματικοὶ ἀναγνῶστες του εἶναι ἐντέλει οἱ ἐπαγγελματίες ἀναγνῶστες, ὅσοι διαβάζουν γιὰ νὰ γράψουν, μὲ ὁποιαδήποτε ἰδιότητα–τοῦ συγγραφέα, τοῦ καθηγητῆ, τοῦ πανεπιστημιακοῦ δασκάλου καὶ τοῦ μαθητῆ ἢ φοιτητῆ. (Ἂς δεχτοῦμε προσώρας, σὰν εὐχή, αὐτὴ τὴ γενναιόδωρη συμπερίληψη μαθητῶν καὶ φοιτητῶν στοὺς ἐπαγγελματίες ἀναγνῶστες.) Ὅσοι, γιὰ νὰ τὸ πῶ διαφορετικά, κατατρύχονται ἀκόμα ἀπὸ τὴν ἀγωνία τῆς ἔκφρασης καὶ ἀποδύονται στὸν ἀγώνα της. Οἱ ὑπόλοιποι, ὅσοι δὲν διαβάζουν, ἁπλῶς ἀκοῦν καὶ ἐπαναλαμβάνουν σολωμικοὺς στίχους ποὺ ἔγιναν γνωμικοὶ καὶ ἐνσωματώθηκαν, συχνὰ διαστρεβλωμένοι, στὸ λεξικὸ τῶν παραδεδεγμένων ἰδεῶν. Ὅπως τὸ «περασμένα μεγαλεῖα / καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς» καὶ τὸ πολυμνημόνευτο: «Ὄμορφος κόσμος, ἠθικός, ἀγγελικὰ πλασμένος». Θὰ ἔχω τὴν εὐκαιρία νὰ πῶ δυὸ λόγια καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ τελευταῖο.

Τεύχος 128.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, κακοσχεδιασμένη στρατιωτικά και πολιτικά, δεν είχε τα αναμενόμενα κεραυνοβόλα αποτελέσματα. Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση των μαχών, η ανθρώπινη δυστυχία και η σθεναρή αντίσταση του πληθυσμού, συμπύκνωσαν τον πολιτικό χρόνο και πυροδότησαν μείζονες ανατροπές:

Το τσάι που ήπιε ο Λιτβινένκο και άλλες ιστορίες με φόνους. Άρθρο Ειδικού Συνεργάτη από το τεύχος 128

Από το τεύχος 128, Μάρτιος 2022, με αφιέρωμα στην Ουκρανία:

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 αιφνιδίασε τη Δύση. Πολιτικοί ηγέτες αλλά και η μεγάλη πλειονότητα των αναλυτών, των διανοουμένων και των εμπειρογνωμόνων απέκλειαν την εισβολή, θεωρώντας δυνητικά ακραίο σενάριο την προσάρτηση στη Ρωσία των αυτονομημένων περιοχών στα ανατολικά της Ουκρανίας.

Το τσάι που ήπιε ο Λιτβινένκο και άλλες ιστορίες με δηλητήρια και φόνους, Απόσπασμα από το άρθρο ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ, που δημοσιεύεται στο τεύχος 128, το οποίο κυκλοφορεί με αφιέρωμα στην Ουκρανία. 

Ο Ντμίτρι Μουράτοφ είναι δημοσιογράφος, διευθυντής της Νόβαγια Γκαζέτα (της εφημερίδας που εργαζόταν η δολοφονηθείσα Άννα Πολιτκόφσκαγια), τιμηθείς προσφάτως με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2021. Συγκαταλέγεται στους ρώσους δημοσιογράφους που πήραν συνέντευξη από τον ουκρανό πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η δημοσίευση της οποίας απαγορεύτηκε. Κατόπιν τούτου, ο Ντμίτρι Μουράτοφ ανακοίνωσε χτες ότι η εφημερίδα κλείνει μέχρι το τέλος του πολέμου. Δεν θα κυκλοφορεί πλέον σε ολόκληρη τη Ρωσία ούτε μια ελεύθερη εφημερίδα.

Στις 24 Φεβρουαρίου, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, δημοσίευσε το κείμενο που ακολουθεί:

«Σήμερα μαζευτήκαμε νωρίς στην εφημερίδα.

Είμαστε θλιμμένοι.

Η χώρα μας, με διαταγή του προέδρου Πούτιν ξεκίνησε πόλεμο με την Ουκρανία.

Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο.

Γι’ αυτό, μαζί με τη θλίψη, νιώθουμε και ντροπή.

Ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής, κρατάει σαν μπρελόκ στα χέρια του το «πυρηνικό κουμπάκι». Το επόμενο βήμα θα είναι η πυρηνική ομοβροντία; Δεν μπορώ να βρω καμία άλλη ερμηνεία στην αναφορά στο όπλο της τιμωρίας από τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Θα εκδώσουμε αυτό το φύλλο της Νόβαγια Γκαζέτα σε δύο γλώσσες, στην ουκρανική και τη ρωσική. Γιατί δεν θεωρούμε την Ουκρανία εχθρό, ούτε τα ουκρανικά γλώσσα του εχθρού.

Και δεν θα το θεωρήσουμε ποτέ.

Και κάτι τελευταίο. Μόνο το αντιπολεμικό κίνημα των Ρώσων μπορεί να σώσει τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη».

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του Books' Journal, τχ. 128, Μάρτιος 2022. Τα πλήρη περιεχόμενα:

Το editorial του Βοοks' Journal, τχ. #128, Μάρτιος 2022 - για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Το νέο τεύχος, 128, του Books' Journal, που κυκλοφορεί στις 15 Μαρτίου, είναι αφιερωμένο στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μια επιλογή που χαρακτηρίζεται «επιστροφή στη βαρβαρότητα».