woke culture

Σιμόν ντε Μποβουάρ, Το δεύτερο φύλο, μετάφραση από τα γαλλικά: Τζένη Κωνσταντίνου, Μεταίχμιο, Αθήνα 2009, 992 σελ. 

Mathieu Bock-Côté,  Η φυλετιστική επανάσταση και άλλα ιδεολογικά ζιζάνια, μετάφραση από τα γαλλικά: Στράτος Ιωαννίδης, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2021, 248 σελ.

Γιώργος Καραμπελιάς (επιμ.), Η φιλοσοφία του Woke, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2024, 294 σελ.

Γιώργος Καραμπελιάς (επιμ.), Woke. Η καθολική αποδόμηση. Έθνος - φύλο - φυλή, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2024, 294 σελ.

Το 1977, πολύ πρώιμα, οι Monty Python είχαν ψυλλιαστεί τη γραφικότητα και τον παραλογισμό της θεωρίας που, στο όνομα των δικαιωμάτων της γυναίκας και του αγώνα σε κάθε μορφή καταπίεσης, σάρωνε την αρχή της πραγματικότητας. Σε μια σκηνή της ταινίας Ένας προφήτης, μα τι προφήτης, στις κερκίδες μιας αρένας κάπου στη Γαλιλαία, τέσσερα μέλη του κινήματος κατά του ρωμαϊκού ιμπεριαλισμού, του Μετώπου του Λαού της Ιουδαίας, συζητούν πυρετωδώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ένας τους, ο Σταν, τους διακόπτει διαρκώς για να στηρίξει τα δικαιώματα των γυναικών. Ενοχλημένοι, οι σύντροφοί του τον ρωτάνε: «–Φτάνει με τις γυναίκες! Γιατί μιλάς όλη την ώρα για τις γυναίκες, Σταν;» «–Θέλω να γίνω γυναίκα. Από τώρα και στο εξής θέλω να με φωνάζετε Λορέτα!» «–Μα τι είναι αυτή η εξέγερση;» «–Θέλω να κάνω παιδιά! Είναι ένα δικαίωμα αναφαίρετο σε κάθε άνθρωπο». «– Μα δεν μπορείς να κάνεις παιδιά!», του λέει ο Ρετζ. «Δεν έχεις μήτρα! Πού υπολογίζεις να κυοφορήσεις το έμβρυο; Σε κουτί;» «– Σταμάτα να με καταπιέζεις!», του απαντά ο Σταν-Λορέτα και βάζει τα κλάματα...

Χωρία συγγραφέων, του Αγίου Αυγουστίνου και του Ησιόδου, του Δαρβίνου και του Σαίξπηρ, του Κέρουακ και του Πλάτωνα, πολλών ακόμα, χρησιμοποιεί η νομπελίστρια Όλγκα Τοκάρτσουκ στο νέο βιβλίο της, Εμπούσιον (Καστανιώτη, 2024). Αλλά στο τέλος του βιβλίου της, μην και θεωρηθεί ότι δεν είναι πολιτικώς ορθή, τα καταγγέλλει ως σεξιστικά! [ΤΒJ]

Η αντισυστημική κι αριστερή πολιτική ορθότητα στην ανοιχτή, ανεκτική και δημοκρατική Δύση μάς συμπιέζει, μας περιορίζει στην ελεύθερη έκφρασή μας και μας έχει σχεδόν επιβληθεί ιδεολογικά, με το έτσι θέλω, υπό το πρόσχημα της προστασίας και της αναλογικής αντιπροσώπευσης των κοινωνικών, φυλετικών, εθνοτικών και σεξουαλικών μειονοτήτων, λογοκρίνοντάς μας για διάφορα καυτά, επίκαιρα πολιτικά θέματα, όταν τα θέτουμε με οξυδέρκεια κι ευθύτητα (βλέπε τα «πολιτικώς ορθά» άρθρα στα αριστερά μέσα για το μεταναστευτικό και την υποκινούμενη από την τουρκική κυβέρνηση εισβολή λαθρομεταναστών στον Έβρο και άλλα επίκαιρα αμφιλεγόμενα ζητήματα).