Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Απερίσκεπτα, άδοξα, το σκουριασμένο λούνα-παρκ που λέγεται Ελλάδα, ένα πάλαι ποτέ ευρωπαϊκό επινόημα, παραδίδει μέρα με την ημέρα το πνεύμα.
Ένα μπουλούκι απιθάνων βρέθηκε να έχει στα χέρια του την ισχύ μιας στρατιωτικής δικτατορίας. Και την ασκεί: απίθανα, δικτατορικά και νόμιμα.
Η χώρα πέφτει, αγάπη μου, ξεκολλάει από τη Δύση, γιατί το θελήσαμε εγώ κι εσύ. Εγώ. Κι εσύ. Έλα να φιληθούμε στο στόμα. Έλα τώρα. Δοξαστικά.
