Είχε δει την ταινία Το σπιρτόκουτο, όπου οι ήρωες του Οικονομίδη βρίζουν ακατάπαυστα. Το πελοποννήσιο σόι του έβριζε συνεχώς σαν να ήσαν καραγωγείς… Κυρίως όταν έπαιζαν πόκα! Και όταν τα πράγματα τους πήγαιναν στραβά. Χριστοπαναγίες και διαβολοσταλσίματα να δουν τα μάτια σου και να ακούσουν τα αυτιά σου… Έτσι έμαθε κι αυτός να βρίζει, έγινε εξπέρ.
Όταν αποφάσισαν να αγοράσουν ένα καλό σπίτι σε ωραίο μέρος, με τα λεφτά που απέκτησαν πουλώντας ένα άλλο σπίτι, ανέλαβε αυτός το ψάξιμο για την οικογένεια. Είδε είκοσι σπίτια, μα δεν του άρεσε κανένα. Ώσπου είδε το εικοστό πρώτο και ξετρελάθηκε, αυτό θα γινόταν η κατοικία τους, βρισκόταν στο ομορφότερο μέρος, ένα διαμέρισμα σε μια μικρή πολυκατοικία σε έναν μεγάλο, κατάφυτο κήπο, με ψηλά δένδρα λογής λογής, πρασινάδα και λουλούδια! Κόστιζε 13 εκατομμύρια. Το είδε κι η γυναίκα του και το παιδί τους, τους άρεσε, και ο Μίλτος συμφώνησε με τον πωλητή και προπλήρωσε το ποσό στην εφορία, 800.000 δρχ.
Έλα όμως που του τηλεφώνησε η μεσόκοπη γυναίκα του πωλητή και του τα άλλαξε! Ήθελε, είπε, 13,5 εκατομμύρια.
– Μα κυρία μου, με τον άντρα σας συμφώνησα 13 εκατομμύρια, τόσα έχω μαζέψει με τον ιδρώτα μου…
– Δεκατριάμισι ακατέβατα! του αντέτεινε η στρίγκλα.
– Μα κυρία μου, ο σύζυγός σας με έβαλε να προπληρώσω και την εφορία, 800.000 δραχμές! Πώς και πότε θα τα πάρω πίσω;
– Θέλω οπωσδήποτε δεκατριάμισι, τόσα είχαμε συμφωνήσει με τον άντρα μου πως κάνει. Αρχικά το προορίζαμε για προίκα της κόρης μας που επρόκειτο τότε να παντρευτεί, μα τελικά ακύρωσε το γάμο…
– Μη σώσει και παντρευτεί ποτέ!
– Τι είπες βρε μούτρο; Δεκατριάμισι ακατέβατα, είπα!
– Θα πάρεις τ’ αρχίδια μου!
Η συνδιάλεξη τελείωσε πολύ άδοξα…
Έλα όμως που ο Μίλτος αγάπησε το διαμέρισμα και τη θέση του στον ολόδροσο, καταπράσινο κήπο; Και είχε ήδη πληρώσει τις 800.000 δραχμές στην εφορία!...
Έριξε τα μούτρα του κι έκανε την καρδιά του πέτρα. Αναγκάστηκε να ξανατηλεφωνήσει στο σύζυγο.
– Εντάξει κύριε Πελοπιδάκη, θα προσθέσω άλλες 500.000 δραχμές…
– Τι λες βρε αλήτη; Αλητόμουτρο!
– Ζητώ συγγνώμη, μα η σύζυγός σας αναίρεσε τη συμφωνία μας και με εκνεύρισε τρομερά μ’ αυτό…
– Άντε χάσου αλήτη! Δεν σ’ το πουλάμε! Θα το δώσουμε σε άλλον!
– Μα πλήρωσα και τα 800 χιλιάρικα στην εφορία…
– Θα τα πάρεις πίσω σε έξι μήνες. Δεν σ’ το πουλάμε!
Τέλος συνδιάλεξης…
Ο Μίλτος την επόμενη μέρα του ξανατηλεφωνεί. Προσπαθεί να τον καλμάρει.
– Δεν σ’ το πουλάμε, θα το δώσουμε σε έναν καλύτερο άνθρωπο που θα το σεβαστεί!
– Μα ήταν μια άτυχη στιγμή που νευρίασα, εκτός προγράμματος.
Στο τηλέφωνο ο άντρας ακούγεται να μιλά χαμηλόφωνα και να συνεννοείται με τη σύζυγό του.
– Άντε, χάρη σου κάνουμε κόπανε, δώσε 14 εκατομμύρια και το παίρνεις!
– Τι; Πώς; Ωρύεται ο Μίλτος. Μου το ανεβάσατε 1 εκατομμύριο σε δυο μέρες ενώ με βάλατε να πληρώσω την εφορία! Δεν είναι δυνατόν!
– Κι όμως είναι, δώσε 14 ακατέβατα και το παίρνεις!
Μα έλα που ο Μίλτος ερωτεύτηκε το σπίτι και μίσησε τη γριά καρακάξα κυρία Πελοπιδάκη! Αναγκάστηκε εξαιτίας της βρισιάς να κάνει πίσω και να πληρώσει 14.000.000 δρχ. Μια βρισιά που κόστισε ένα εκατομμύριο· η βρισιά του ενός εκατομμυρίου!… Νέα Φιλαδέλφεια-Κρήτη 0-1!
Μετά από χρόνια το 0-1 θα γινόταν 0-5 με μια παντρεμένη Κρητικιά που είχε αγαπήσει, παντρεμένος!
Ο φίλος του, Κρητικός, Γιάννης Σμ., του είχε πει:
– Στην οικογένειά μου μου το είχαν πει, μην αγαπήσεις και μην παντρευτείς Κρητικιά!
Τον σούταρε, τον απέρριψε και τον εξοστράκισε, τον ποδοπάτησε και τον ακύρωσε, τον τσαλαπάτησε και τον έδιωξε, τον εξόρισε μακριά της και τον ματαίωσε πλήρως…
Πληγώθηκε και λυπήθηκε τρομερά κι έζησε περιφερόμενος, τραυματισμένος φριχτά, για τριάμισι χρόνια. Όταν συνήλθε λιγάκι, την εκδικήθηκε απελπισμένος, αυτήν που είχε αγαπήσει τόσο, βρίζοντάς τη παθιασμένα…
– Τέρας στην ψυχή και στο σεξ, σκύλα στο χαρακτήρα και στο κρεβάτι, πουτανάκι στο ήθος και στα πέη, τσουλάκι στην καρδιά και στα πηδήματα και πουτανίτσα στο μυαλό και στους οργασμούς… Άσπλαχνη, άκαρδη, απάνθρωπη κι ανελέητη, ηδονόφιλη πολυγαμική πεολήπτρια κι από τις τρεις τρύπες! Έκανες, έμπειρη ηδονόχαρη, το πισωκολλητό, το καρεκλάτο και το καουμπόικο αντικείμενα για εκπαίδευση, επιστήμες προς διδασκαλία…
Χοντρές βρισιές από τυφλό, οδυνηρό, καταστροφικό κι απεγνωσμένο πάθος. Το είχε δυστυχώς παρατραβήξει. Κατόπιν βέβαια το μετάνιωσε, μα δεν ήξερε –εκτός απ’ τις συγγνώμες– πώς να τα μπαλώσει. Αργότερα κατανόησε πως, για να γαληνεύσεις και να αναπαυτεί η ψυχή σου, πρέπει να ζητήσεις συγχώρεση και να συγχωρέσεις για τα λάθη τόσο την άλλη όσο και τον εαυτό σου.
