Γνώμες

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι αντιδράσεις κατά των μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών θέσεων που αυτά εκφράζουν. Λέγοντας τελευταίο καιρό, δεν εννοώ μόνο την πρόσφατη απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να μποϋκοτάρει την κρατική τηλεόραση με αφορμή υβριστικό και άστοχο χαρακτηρισμό συνεργαζόμενου δημοσιογράφου κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τελευταίο καιρό εννοώ όλη αυτήν την περίοδο της κρίσεως, όπου η δημοσιογραφία ετέθη στο επίκεντρο πολιτικής αντιπαραθέσεως. Η κραυγαλέα κομματικοποίηση ορισμένων δημοσιογράφων και η απροκάλυπτη πολιτική στράτευση ορισμένων ΜΜΕ κατέστησαν τον Τύπο βασικό και αναντικατάστατο πολιτικό παίχτη στο σύστημα εξουσίας.

«Μπαχαλάκηδες», «πολιτική ομάδα που κάνει ακτιβισμό», «συμμετέχει σε προπαρασκευαστικές πράξεις κατά του πολιτεύματος», «συμμορία», «συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, που κάνει τις βρωμοδουλειές», «ιδεολογικό μωρό που μπουσουλάει». Είναι σωστή η επικοινωνιακή τακτική του Ρουβίκωνα; Και είναι μόνο επικοινωνιακή;

Επέτειος μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Οι Αμερικανοί έχουν ανεγείρει μνημείο το οποίο συντηρεί στην αιωνιότητα τα ονόματα και τα πρόσωπα όσων χάθηκαν εκείνη τη μέρα από το μηδενιστικό χτύπημα της τρομοκρατίας. Το αντίθετο ακριβώς από ό,τι συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας - όπου αντί για τη μνήμη προωθείται η λήθη.

Ιρλανδία και Ελλάδα: παράλληλες πορείες προς την εκκοσμίκευση. Σκέψεις με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Ιρλανδία.

Η προσφορά του Λουκά Παπαδήμου. Με αφορμή την επίθεση του πρωθυπουργού κατά των "τραπεζιτών" από το διάγγελμα εχθροπάθειας της Ιθάκης. 

Η αποποίηση των ευθυνών είναι σύνηθες ελληνικό φαινόμενο. Δεν είναι δυνατόν να έχουν χαθεί 96 άνθρωποι και όλα να έχουν γίνει σωστά. Σκέψεις ένα μήνα μετά την καταστροφή.

Μία δεκαετία αργότερα από την Ηλεία, από το φυσικό τέκνο εκείνης της κυβέρνησης αντικρίζουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες παραλείψεις και φυσικά τις ίδιες δικαιολογίες. Ασύμμετρη απειλή, ανόθευτη συνωμοσιολογία, η εκδίκηση του Θεού, παρόμοιες προκάτ αντιδράσεις. Λες και δεν πέρασε μια μέρα. Η φρασεολογία της εθνικής ταπείνωσης είναι κοινή. Η νοοτροπία είναι ίδια. Το αποτέλεσμα ίσως χειρότερο.

Ήταν από τα πολιτιστικά γεγονότα του Ιουνίου. Το δέκατο Φεστιβάλ Λογοτεχνία Εν Αθήναις είχε περισσότερες από 70 εκδηλώσεις σε 15 χώρους πολιτισμού στην Αθήνα, την Λευκάδα και την Κρήτη. Διαλέξεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εργαστήρια δημιουργικής γραφής, εκθέσεις ζωγραφικής, μουσικές εκδηλώσεις εκπαιδευτικά προγράμματα, προβολές ταινιών. Και κυρίως, η λογοτεχνία της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Λατινικής Αμερικής. [TBJ]

Με την ανάλυση που ακολουθεί, επιχειρώ μια πρώτη αποτίμηση της Τελικής Συμφωνίας για το Μακεδονικό που υπογράφηκε στις Πρέσπες στις 17 Ιουνίου του τρέχοντος. Εκκινώ από τα κύρια σημεία της συμφωνίας, αλλά επεκτείνομαι και σε πιο τεχνικά ζητήματα που, μέχρι σήμερα, δεν έχουν συζητηθεί επαρκώς. Επιδίωξη μου είναι να συμβάλω με τρόπο εποικοδομητικό -τώρα ιδίως που οι τόνοι πέφτουν- στο διάλογο και στη νηφάλια αξιολόγηση της συμφωνίας.

To μάθαμε κι αυτό, από τα πλέον επίσημα χείλη, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: το ΟΧΙ στο ευρωπαϊκό σχέδιο εξυγίανσης των δημοσιονομικών της Ελλάδας το 2015 σήμαινε ΝΑΙ στην Ευρώπη!