Γιάννης Μαρής

Κώστας Θ. Καλφόπουλος (επιμ.), 18 κείμενα για τον Γιάννη Μαρή. Ο άνθρωπος, το έργο, η εποχή, Πατάκη, Αθήνα 2016, 200 σελ.

«Άμα τη εμφανίσει του», ο Γιάννης Μαρής επιφέρει μία διπλή τομή στη μεταπολεμική νεοελληνική λογοτεχνία, καθώς ανανεώνει και εμπλουτίζει, θεματικά και υφολογικά, το λαϊκό μυθιστόρημα, αλλά κυρίως την ηθογραφία της εποχής. Στην ουσία εκσυγχρονίζει αμφότερα τα είδη, και ταυτόχρονα εγγράφει και νομιμοποιεί πρώτος αυτός το «αστυνομικό» ως αυτόνομο και ισότιμο είδος (genre) στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Γιάννης Μαρής, Τα χέρια της Αφροδίτης, πρόλογος: Ανδρέας Αποστολίδης, Άγρα, Αθήνα 2013, 296 σελ.

Γιάννης Μαρής, Μια γυναίκα από το παρελθόν, Ατλαντίς, Αθήνα 1997, 320 σελ.

Γιάννης Μαρής, Επιχείρηση: Εκδίκηση, Ατλαντίς, Αθήνα 1985, 293 σελ.

Σε τρία μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή κάνουν την εμφάνισή τους εβραίες ηρωίδες και εβραίοι ήρωες, πρώην ναζί εγκληματίες, έλληνες δημοσιογράφοι και αστυνομικοί, δωσίλογοι και η αναδυόμενη δυναμική μορφή της εποχής, ισραηλινοί πράκτορες. Πώς διαμορφώνεται η εικόνα του εβραίου, και ακόμη συχνότερα, της εβραίας σε αυτά τα ευρείας κατανάλωσης κείμενα, καθώς και μέσα από ποιες, λιγότερο ή περισσότερο σκοτεινές, διαδρομές οι εβραίοι ήρωες και οι εβραίες ηρωίδες συναντιούνται με έλληνες και ελληνίδες χριστιανούς και χριστιανές; Με απασχολούν, τέλος, η προσωπική και η πολιτική διαδρομή μέσα από τις οποίες ο συγγραφέας προσέγγισε θέματα των εβραίων συμπατριωτών και συμπατριωτισσών του.^[1]